Proklos Diadochos
8. 2. 412 - 17. 4. 485 p. Chr. n.
persona
Πρόκλος ὁ Διάδοχος, φιλόσοφος νεοπλατωνικός, ἐγένετο ἐν Κωνσταντινουπόλει τῶι ἔτει 412 μετὰ τὴν Χριστοῦ γενετήν, ἐτελεύτησε τῶι ἔτει 485 ἐν Ἀθήναις.
Πρόκλος ὁ Διάδοχος
opera
Στοιχείωσις φυσική(Institutio physica) Περὶ τῆς καθ' Ἕλληνας ἱερατικῆς τέχνηςΣτοιχείωσις θεολογική(Elementatio theologica, translata a Guillelmo de Morbecca) Εἰς τὴν Πλάτονος θεολογίαν(Theologia Platonica) Εἰς τὸ πρῶτον τῶν Εὐκλείδου στοιχείαν(In primum Euclidis elementorum librum commentarii) In Platonis rem publicam commentariiὙποτύπωσις ἀστρονομικῶν ὑποθέσεων(Hypotyposis astronomicarum positionum) In Platonis Alcibiadem IIn Platonis ParmenidemIn Platonis Cratylum commentariaIn Platonis Timaeum commentariaTria Opuscula (De libertate, de providentia, de malo)De decem dubitationibus circa providentiam (Interprete Guilelmo de Morbeka) De providentia et fato et eo quod in nobis ad Theodorum mechanicum (Interprete Guilelmo de Morbeka) (Interprete Guilelmo de Morbeka) De sacrificio et magiaProlegomena et Scholia in Hesiodi Opera et diesIn aureos versus PythagoraeDe tribus Platonis argumentis de immortalitateDe aeternitate mundiExcerpta e Platonica Procli theologiaEclogae de philosophia Chaldaica / Oracula ChaldaicaἭμνοι(Hymni) Ἐπιγράμματα(Epigrammata, Epigramma funerarium, Epigramma demonstrativum) Sphaera [spur.]Ἀποσπάσματα(Fragmenta) Contra Christianos libri XVIII [deest]Characteres epistolici [dub.]Paraphrasis Ptolemaei Tetrabiblou [dub.]Chrestomathia grammatica [epitome, dub.]
secundaria
Μαρίνου Πρόκλος ἢ περὶ εὐδαιμονίας (Marinus: Proclus sive De felicitate) |