Enchiridion Sexti
ca. 190 p. Chr. n.
Σέξτου γνώμαι
Appendix 1
|
|
________________________________________________________
|
|
452 | Ἀγωνιζόμενος ὑπὲρ οὗ ἀδίκως ἔπραξας δὶς ἀδικήσεις. |
453 | ἄρχων μὲν ἐπιτήδευε πραῢς εἶναι, ἀρχόμενος δὲ μεγαλόφρων. |
454 | βασιλεῖ συμβούλευε τὰ συμφέροντα τῆι ἀρχῆι. |
455 | βασιλεῖ μὴ ἐπιχείρει συγγίνεσθαι μὴ δυνάμενος δυσωπεῖν βασιλέα. |
456 | βασιλεῖ καλῶς χρώμενος ἄρξεις βασιλέως. |
457 | βασιλέα φρόνησις οὐ διάδημα ποιεῖ. |
458 | νοῦς ἐστι τὸ ἄρχον. |
459 | ὁ βασιλεύων ἀνθρώπων καλῶς βασιλεύεται ὑπὸ θεοῦ. |
460 | βασιλεῖ πιστὸς ὢν βασιλεὺς ἔσηι. |
461 | κυνικοῦ ἀνδρὸς ἄσκησις μὲν ἀγαθή, βίος δὲ οὐ προηγούμενος. |
462 | κυνικοῦ μὴ τὸ σχῆμα ἀποδέχου ἀλλὰ τὴν μεγαλοψυχίαν ζήλου. |
463 | κυνικὸς ἀληθὴς βασιλεὺς ἀνεπίφθονος. |
464 | κυνικὸς ἀληθὴς τὸν κόσμον οἶκον ἡγεῖται. |
465 | ὧι ἂν ἕληι βίωι πρᾶττε τὰ ἀκόλουθα. |
466 | πρὸς τὴν ἄκραν εὐδαιμονίαν αὐτάρκης ἀρετή. |
467 | πλούσιον μόνον νόμιζε τὸν σοφόν. |
468 | ὧν ἀρετὴ αἰτία, τούτων οὐδενὶ φαῦλον πρόσεστιν. |
469 | ὧν κακία αἰτία, τούτων καθαρεύσει σοφὸς ἀνήρ. |
470 | τὰ καλὰ ποιεῖν μὲν καλόν, ὑπισχνεῖσθαι δὲ αὔθαδες. |
471 | ἃ δεῖ πράττειν ἐν περιστάσει, μὴ πράξηις προηγουμένως. |
472 | ὑπὲρ ὧν θέλεις ζῆν, ὑπὲρ τούτων καὶ ἀπόθανε. |
473 | οὐχ ὁ θάνατος κακόν, ἀλλὰ τὸ μὴ δύνασθαι γενναίως ἀποθανεῖν. |
474 | μηδὲν τῶν μεταξὺ ἀρετῆς καὶ κακίας ἀγαθὸν ἡγοῦ. |
475 | οὐδὲν κακόν, ὃ μὴ αἰσχρόν. |
476 | ὀργὴ λογισμὸν ἐκπλήττει. |
477 | ὁ φθονῶν ἑαυτὸν ζημιοῖ. |
478 | ἀνθρώποις χρῶ ὡς κοινωνοῖς καὶ πολίταις θεοῦ. |
479 | μᾶλλον τοῖς μὴ δυναμένοις σε ἀμείβεσθαι χαρίζου. |
480 | οὐδεὶς ἂν γένοιτο εὔλογος, ὅπου λογισμὸς τοῦ ποιῆσαι αἰσχρόν. |
481 | ἀρχὴ πατρίδος ἐπιμελείας ἀρίστη ἡ ἑαυτοῦ ἐπιμέλεια. |
482 | μεγάλως εὐεργετεῖ πατρίδα ὁ σπουδάσας ἀγαθὸς εἶναι πολίτης. |
483 | ἀναθημάτων ἄριστον ἐν πόλει πολιτῶν ἀνδραγαθία. |
484 | πατρίδος εὐεργέτης ἀνὴρ σοφός. |
485 | οὐ σώιζεται μέρος ἄνευ τοῦ ὅλου. |
486 | ἄριστα τιμᾶι γονεῖς ὁ μάλιστα γονέων ἐπιμελούμενος. |
487 | εὐχάριστος γονεῦσιν ἄνθρωπος θεοφιλής. |
488 | θεραπεύει θεὸν ὁ θεραπεύων γονεῖς. |
489 | οὐκ ἔστιν εὐσεβέστερον ἀνάλωμα τοῦ εἰς γονεῖς. |
490 | ὁποίους ἂν ἀξιοῖς σοι παῖδας εἶναι, τοιοῦτος ἔσο τοῖς γονεῦσι. |
491 | ἀχάριστος γονεῦσιν ἄνθρωπος ἀσεβής. |
492 | εὐχῆς οὐκ ἀκούει θεὸς γονέων οὐκ ἀκούοντος. |
493 | γονέων ὀργὰς φέρειν εὐσεβές. |
494 | γονέων πείθου μὲν μᾶλλον τῶι πατρί, θεράπευε δὲ τὴν μητέρα. |
495 | γονεῦσιν ἀποπιμπλᾶσι τὸν θυμὸν καλὸν ὑπείκειν. |
496 | ἀναγκαιότατον τὸ φιλάδελφον ἡγοῦ. |
497 | αἱ μὲν ἄλλαι φιλίαι φθονοῦνται, ἀδελφὸς δὲ ἀδελφὸν εὐθύνεται μὴ φιλῶν. |
498 | καλὸν ἀδελφῶι καὶ ζωῆς καὶ θανάτου ἰσομοιρεῖν. |
499 | οὐδὲν οἰκειότερον σωφροσύνης γάμωι. |
500 | ὅρα τὴν γυναῖκα ὡς μέρος σεαυτοῦ. |
501 | αἰδούμενος τὴν γαμετὴν σώιζεις ἀνήρ. |
502 | ἀνὴρ καὶ γυνὴ ἑνὸς ζώιου τελείου μέρη. |
503 | τιμάτω μὲν ὁ ἀνὴρ τὴν γυναῖκα ὡς προστάτιν, ἡ γυνὴ δὲ τὸν ἄνδρα ὡς κηδεμόνα. |
504 | μηδὲν κτῆμα ἔστω τοῦ ἀνδρός, ὃ μὴ καὶ τῆς γυναικός ἐστιν. |
505 | ἁμαρτήματα γυναικῶν ἀνδρῶν ἀπαιδευσίαι. |
506 | ἀνὴρ ἀρχέτω γυναικός, ἀλλὰ μὴ τυραννείτω. |
507 | ἀνδρὸς ἀκρασία γυναῖκα ἀπόλλυσιν. |
508 | γυναικὸς ἄρχειν ἱκανὸς ὁ σώφρων ἀνήρ. |
509 | οἱ δι᾽ ἡδονὴν παιδοποιούμενοι ὑβρίζουσι τὰς παιδοποιΐας. |
510 | λαγνεία κόρου περίσσευμα. |
511 | προὶξ πολλὴ τέκνα βελτίονα οὐ ποιεῖ. |
512 | χαλεπώτερον πλουσιωτέρας ἄρξεις. |
513 | γυνὴ φιλόκοσμος οὐ πιστή. |
514 | γυνὴ τὸν ἑαυτῆς ἄνδρα νόμον ἡγείσθω τοῦ βίου. |
515 | ὁ ἀνὴρ τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα πείθεσθαι αὑτῶι ποιείτω. |
516 | ὁ ἐπιγαμῶν τέκνοις μὴ εὐδοκιμείτω. |
517 | ὅταν ἀρκῆι τέκνοις, ἀρκοῦ καὶ ἀφροδισίοις. |
518 | ὠμότατος τεκνοκτόνος ὁ τὰ μηδὲν ἠδικηκότα τέκνα ἀναιρῶν. |
519 | τοῦς παῖδας τρέφε ὡς ὑπηρέτας θεοῦ ἐσομένους. |
520 | εὔχου σοι μὴ γίνεσθαι τέκνα ἢ κακὰ γίνεσθαι. |
521 | ὁποία ἂν ἦι σου ἡ γυνή, τοιοῦτος ἔσται σου καὶ ὁ οἶκος. |
522 | οὐ σεαυτῶι μόνωι τέκνα γεννήσας μέμνησο ὅτι θνητὰ γεννᾶις. |
523 | μὴ δυνάμενος φέρειν τέκνων ἀποβολὴν μὴ παιδοποιοῦ. |
524 | φύσις μεγάλη ἐπιμελουμένη βελτίων γίνεται, ἀμελουμένη δὲ χείρων. |
525 | μεγάλη φύσις μεγάλης δεῖται καὶ τῆς ἐπιμελείας. |
526 | μεγάλη φύσις ἡ πρὸς ἀρετὴν εὖ πεφυκυῖα. |
527 | ἡ ἐπ᾽ ἄκρον εὐφυΐα σφαλερά. |
528 | ὁ κακῶς εὐφυΐαι χρησάμενος ἀχάριστος τῆι φύσει νομιζέσθω. |
529 | ἀσφαλὴς φύσις μεγάλων οὔτε ἀγαθῶν οὔτε κακῶν αἰτία. |
530 | χαλεπώτερον σοφιστοῦ εἰς τὸ διαφθεῖραι νέου ψυχὴν ὄχλος ἐπαινῶν. |
531 | φυλάττου φαύλων ἐπαίνους. |
532 | οὐδὲν ὤνιον μέγα ἀνάθημα. |
533 | λόγος ὀρθὸς ὅμοιος θεῶι, διὰ τοῦτο καὶ ἄπρατος. |
534 | ὁ τοῖς πολλοῖς πειρώμενος ἀρέσκειν πολλοῖς ὅμοιος. |
535 | πλῆθος φιλοσόφων οὐκ ἂν ἐξεύροις. |
536 | γονέων διδάσκαλοι μείζους εὐεργέται. |
537 | ἐν παντὶ τοῦ δοκεῖν τὸ εἶναι λυσιτελέστερον. |
538 | ὃν οὐκ οἶδας πῶς ποτ᾽ ἔχει παιδείας, τοῦτον μήποτε τολμήσηις λέγειν εὐδαίμονα. |
539 | οὐκ ἔστιν εὐγενῶς φιλοσοφεῖν πόνων μὴ καταφρονήσαντα. |
540 | παίδευε σαυτόν, εἶτα τοὺς ἄλλους. |
541 | ἀνεύθυνος ὢν μὴ ἐπιχείρει νέων ἄρχειν. |
542 | παιδευτικὸς ἀνὴρ οὗτος εὐεργέτης μετὰ θεόν. |
543 | ἐλέγχων σεαυτὸν ὑπ᾽ ἄλλων οὐκ ἐλεγχθήσηι. |
544 | ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπωι. |
545 | παιδευτικὸς θέλων εἶναι ἄσκει πραΰτητα. |
546 | ὁ βίος σου τοῖς παιδευομένοις ὑπόθεσις τῶν λόγων σου ἔστω. |
547 | τῶν δογμάτων σου τὰ ἔργα ἀπόδειξις ἔστω. |
548 | πλεονέκτει τῶν ἀρχομένων ἐν ἅπασι τοῖς πόνοις. |
549 | αἰσχρὸν προστάττειν ἃ μὴ ποιεῖς. |
550 | σαυτοῦ μὴ κρατῶν ἄλλων μὴ θέλε κρατεῖν. |
551 | κάλλιστον ἐφόδιον πρὸς ἀρχὴν τὸ ἄρχειν ἑαυτοῦ. |
552 | ἄρχε ἑκόντων. |
553 | χαλεπώτερον εὐγενῶν νέων ἄρχειν ἢ λεόντων. |
554 | ἐπιστάμενος ἄρχειν καὶ γυμνὸς ὢν ἄρξεις. |
555 | ἐν παντὶ ἀρχικώτατος ὁ φρονιμώτατος. |