Σέξτου γνώμαι

________________________________________________________

1

Πιστὸς ἄνθρωπος ἐκλεκτός ἐστιν ἄνθρωπος. 

2

ἐκλεκτὸς ἄνθρωπος ἄνθρωπός ἐστι θεοῦ. 

3

θεοῦ ἄνθρωπος ὁ ἄξιος θεοῦ. 

4

θεοῦ ἄξιος ὁ μηδὲν ἀνάξιον θεοῦ πράττων. 

5

ἐπιτηδεύων οὖν πιστὸς εἶναι μηδὲν ἀνάξιον θεοῦ πράξηις. 

6

ὀλιγόπιστος ἐν πίστει ἄπιστος. 

7a

πιστὸς ἐν δοκιμῆι πίστεως θεὸς ἐν ἀνθρώπου σώματι ζῶντι. 

7b

ἄπιστος ἐν πίστει νεκρὸς ἄνθρωπος ἐν σώματι ζῶντι. 

8

πιστὸς ἀληθείαι ὁ ἀναμάρτητος. 

9

μέχρι καὶ τῶν ἐλαχίστων ἀκριβῶς βίου. 

10

οὐ γὰρ μικρὸν ἐν βίωι τὸ παρὰ μικρόν. 

11

πᾶν ἁμάρτημα ἀσέβημα ἡγοῦ. 

12

οὐκ ὀφθαλμὸς οὐδὲ χεὶρ ἁμαρτάνει οὐδέ τι τῶν ὁμοίων, ἀλλ᾽ ὁ κακῶς χρώμενος χειρὶ καὶ ὀφθαλμῶι. 

13

πᾶν μέλος τοῦ σώματος ἀναπεῖθόν σε μὴ σωφρονεῖν ῥῖψον· ἄμεινον γὰρ χωρὶς τοῦ μέλους ζῆν σωφρόνως ἢ μετὰ τοῦ μέλους ὀλεθρίως. 

14

ἀθανάτους σοι νόμιζε παρὰ τῆι κρίσει καὶ τὰς τιμὰς ἔσεσθαι καὶ τὰς τιμωρίας. 

15

ὁπόσα τοῦ κόσμου ἔχεις, κἂν ἀφέληταί σού τις, μὴ ἀγανάκτει. 

16

σεαυτὸν ἐπιλήψιμον μὴ πάρεχε τῶι κόσμωι. 

17

χωρὶς τῆς ἐλευθερίας πάντα ἀφαιρουμένωι σε τῶι πέλας ὕπεικε. 

18

σοφὸς ἀκτήμων ὅμοιος θεῶι. 

19

τοῖς κοσμικοῖς πράγμασιν εἰς αὐτὰ τὰ ἀναγκαῖα χρῶ. 

20

τὰ μὲν τοῦ κόσμου τῶι κόσμωι, τὰ δὲ τοῦ θεοῦ τῶι θεῶι ἀκριβῶς ἀποδίδου. 

21

τὴν ψυχήν σου νόμιζε παραθήκην ἔχειν παρὰ θεοῦ. 

22

ὅτε λέγεις περὶ θεοῦ, κρίνηι ὑπὸ θεοῦ. 

23

ἄριστον ἡγοῦ καθαρμὸν τὸ μηδένα ἀδικεῖν. 

24

ψυχὴ καθαίρεται λόγωι θεοῦ ὑπὸ σοφοῦ. 

25

ἀναίσθητον οὐσίαν μὴ πεισθῆις εἶναί ποτε θεοῦ. 

26

ὁ θεὸς καθὸ νοῦς ἐστιν αὐτοκίνητος, κατ᾽ αὐτὸ τοῦτο καὶ ὑφέστηκεν. 

27

θεοῦ μέγεθος οὐκ ἂν ἐξεύροις πτεροῖς πετόμενος. 

28

θεοῦ ὄνομα μὴ ζήτει, οὐ γὰρ εὑρήσεις· πᾶν τὸ ὀνομαζόμενον ὀνομάζεται ὑπὸ τοῦ κρείττονος, ἵνα τὸ μὲν καλῆι, τὸ δὲ ὑπακούηι· τίς οὖν ὁ ὀνομάσας θεόν; θεὸς οὐκ ὄνομα θεοῦ, ἀλλὰ δόξα περὶ θεοῦ. 

29

μηθὲν οὖν ἐν θεῶι ὃ μὴ ἔστι ζήτει. 

30

θεὸς αὐγὴ σοφὴ τοῦ ἐναντίου ἀνεπίδεκτος. 

31

ὁ θεὸς ὅσα ἐποίησεν, ὑπὲρ ἀνθρώπων αὐτὰ ἐποίησεν. 

32

ἄγγελος ὑπηρέτης θεοῦ πρὸς ἄνθρωπον, οὐ γὰρ δὴ πρὸς οὐδένα ἄλλον· τιμιώτερον οὖν ἄνθρωπος ἀγγέλου παρὰ θεῶι. 

33

τὸ μὲν πρῶτον εὐεργετοῦν ὁ θεός, τὸ δὲ δεύτερον εὐεργετούμενον ἄνθρωπος. 

34

βίου τοιγαροῦν ὡς ὢν μετὰ θεόν. 

35

ἐκλεκτὸς ὢν ἔχεις τι ἐν τῆι συστάσει σου ὁποῖον θεός· χρῶ οὖν τῆι συστάσει σου ὡς ἱερῶι θεοῦ. 

36

ἐξουσίαν πιστῶι ὁ θεὸς δίδωσι τὴν κατὰ θεόν· καθαρὰν οὖν δίδωσι καὶ ἀναμάρτητον. 

37

αἰδείσθω σου τὸν βίον ὁ κόσμος. 

38

μηδενὶ σεαυτὸν ἐπιλήψιμον δίδου. 

39

κακῶς ζῶντα μετὰ τὴν ἀπαλλαγὴν τοῦ σώματος εὐθύνει κακὸς δαίμων μέχρις οὗ καὶ τὸν ἔσχατον κοδράντην ἀπολάβηι. 

40

μακάριος ἀνήρ, οὗ τῆς ψυχῆς οὐδεὶς ἐπιλήψεται εἰς θεὸν πορευομένης. 

41

ὃ ἂν τιμήσηις ὑπὲρ πάντα, ἐκεῖνό σου κυριεύσει. 

42

τίμα τὸ ἄριστον, ἵνα καὶ ἄρχηι ὑπὸ τοῦ ἀρίστου. 

43

ἀρχόμενος ὑπὸ τοῦ ἀρίστου αὐτὸς ἄρξεις ὧν ἂν προαιρῆι. 

44

τιμὴ μεγίστη θεῶι θεοῦ γνῶσις καὶ ὁμοίωμα. 

45

ὅμοιον μὲν οὐδὲν θεῶι, προσφιλέστατον δὲ τὸ εἰς δύναμιν ἐξομοιούμενον. 

46a

ἱερὸν ἅγιον θεοῦ διάνοια εὐσεβοῦς. 

46b

ἄριστον θυσιαστήριον θεῶι καρδία καθαρὰ καὶ ἀναμάρτητος. 

47

θυσία θεῶι μόνη καὶ προσηνὴς ἡ ἀνθρώποις εὐεργεσία διὰ θεόν. 

48

ἄνθρωπος κεχαρισμένα θεῶι πράττει ὁ ζῶν εἰς δύναμιν κατὰ θεόν. 

49

ὁ μὲν θεὸς οὐδενὸς δεῖται, ὁ δὲ πιστὸς μόνου θεοῦ. 

50

ζηλοῖ τὸν οὐδενὸς δεόμενον ὁ τῶν ὀλίγων ἀναγκαίως δεόμενος. 

51

ἄσκει μέγας μὲν εἶναι παρὰ θεῶι, παρὰ δὲ ἀνθρώποις ἀνεπίφθονος. 

52

χρηστὸς ὢν εἰς τοὺς δεομένους μέγας ἂν εἴης παρὰ θεῶι. 

53

ἀνδρὸς σοφοῦ ζῶντος μὲν ὀλίγος ὁ λόγος παρὰ ἀνθρώποις, τελευτήσαντος δὲ τὸ κλέος ἄιδεται. 

54

τὸν χρόνον ὃν ἂν μὴ νοήσηις τὸν θεόν, τοῦτον νόμιζέ σοι ἀπολωλέναι. 

55

τὸ μὲν σῶμά σου μόνον ἐπιδημείτω τῆι γῆι, ἡ δὲ ψυχὴ ἀεὶ ἔστω παρὰ θεῶι. 

56

νόει τὰ καλά, ἵνα καὶ πράττηις τὰ καλά. 

57a

ἔννοια ἀνθρώπου θεὸν οὐ λανθάνει. 

57b

ἔστω σου ἡ διάνοια καθαρὰ κακοῦ παντός. 

58

ἄξιος ἔσο τοῦ ἀξιώσαντός σε εἰπεῖν υἱὸν καὶ πρᾶττε πάντα ὡς υἱὸς θεοῦ. 

59

θεὸν πατέρα καλῶν ἐν οἷς πράττεις τούτου μέμνησο. 

60

ἁγνὸς ἀνὴρ καὶ ἀναμάρτητος ἐξουσίαν ἔχει παρὰ θεῶι ὡς υἱὸς θεοῦ. 

61

ἀγαθὴ διάνοια χῶρος θεοῦ. 

62

κακὴ διάνοια χῶρός ἐστιν κακῶν. 

63

τὸν ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικεῖν ἀπαλλάττων κολάζοις ἂν κατὰ θεόν. 

64

ἄσκει μὴ τὸ δοκεῖν ἀλλὰ τὸ εἶναι δίκαιος· τὸ δοκεῖν γὰρ ἕκαστον τοῦ εἶναι ἀφαιρεῖται. 

65

τίμα τὸ δίκαιον δι᾽ αὐτό. 

66

οὐκ ἂν λάθοις θεὸν πράττων ἄδικα, οὐδὲ γὰρ διανοούμενος. 

67

σώφρων ἀνὴρ ἁγνὸς παρὰ τῶι θεῶι. 

68

ἀκολασίαν φεῦγε. 

69

εὐλογιστίαν ἄσκει. 

70

κράτει τῶν ἡδονῶν. 

71a

νίκα τὸ σῶμα ἐν παντί. 

71b

ἐκ φιληδονίας ἀκολασίαν οὐκ ἐκφεύξηι. 

72

φιληδόνου ὁ θεὸς οὐκ ἀκούει. 

73

τρυφῆς πέρας ὄλεθρος. 

74

ὁ λόγος σου τῶν ὁρμῶν σου προηγείσθω. 

75a

δεινότατόν ἐστιν πάθεσι δουλεύειν. 

75b

ὅσα πάθη ψυχῆς, τοσοῦτοι δεσπόται. 

76

φιλοχρηματία φιλοσωματίας ἔλεγχος. 

77

κτῶ τὰ τῆς ψυχῆς ὡς βέβαια. 

78

ἀποτάττου τοῖς τοῦ σώματος, ἐφ᾽ ὅσον δυνατὸς εἶ. 

79

μόνον οἰκεῖον ἡγοῦ τὸ ἀγαθόν. 

80

ὁποῖος θέλεις εὐχόμενος εἶναι, ἀεὶ ἔσο. 

81

ὅταν τὰ κάλλιστα τῶν κτημάτων εὐλόγως εἰς βόρβορον ῥίψηις, τότε καθαρὸς ὢν αἰτοῦ τι παρὰ τοῦ θεοῦ. 

82a

ὁποῖος θέλεις εἶναι παρὰ θεῶι, ἤδη ἔσο. 

82b

τῶν τοῦ κόσμου μεταδιδοὺς καταφρόνει. 

82c

μέμνησο ὢν μετὰ θεόν. 

82d

ψυχὴ ἀνθρώπου θεοσεβοῦς θεὸς ἐν σώματι. 

82e

μιαίνει τὸν θεὸν ὁ κακῶς νοῶν τὸν θεόν. 

83

γλῶσσα βλάσφημος διανοίας ἔλεγχος κακῆς. 

84

γλῶσσαν εὔφημον κέκτησο, μάλιστα δὲ περὶ θεοῦ. 

85

κακῶς μὲν ποιῆσαι θεὸν δυνατὸς οὐδείς, ἀσεβέστατος δὲ ὁ βλασφημῶν· δυνατὸς γὰρ ὢν κἂν ἐποίησεν. 

86a

κρηπὶς εὐσεβείας ἐγκράτεια. 

86b

τέλος εὐσεβείας φιλία πρὸς θεόν. 

87

χρῶ τῶι εὐσεβεῖ ὡς σαυτῶι. 

88

εὔχου σοι γενέσθαι μὴ ἃ βούλει, ἀλλ᾽ ἃ δεῖ καὶ συμφέρει. 

89

ὡς θέλεις χρήσασθαί σοι τοὺς πέλας, καὶ σὺ χρῶ αὐτοῖς. 

90

ἃ ψέγεις, μηδὲ ποίει. 

91a

μηδείς σε πειθέτω ποιεῖν τι παρὰ τὸ βέλτιον. 

91b

ἃ δέδοταί σοι, κἂν ἀφέληταί σού τις, μὴ ἀγανάκτει. 

92

ἃ δίδωσιν ὁ θεός, οὐδεὶς ἀφαιρεῖται. 

93

σκέπτου πρὸ τοῦ πράττειν καὶ ἃ πράττεις ἐξέταζε, ἵνα μηδὲν ποιῆις ὃ μὴ δεῖ. 

94

ὃ πράττων οὐκ ἂν θέλοις εἰδέναι τὸν θεόν, τοῦτο μὴ πράξηις. 

95a

πρὸ παντὸς οὗ πράττεις νόει τὸν θεόν. 

95b

φῶς σου τῶν πράξεων προηγείσθω. 

96

μεγίστη ἀσέβεια εἰς θεὸν ἀνθρώπου κάκωσις. 

97

ψυχὴ φωτίζεται ἐννοίαι θεοῦ. 

98

αὐτάρκειαν ἄσκει. 

99

τῶν ἀτόπων μὴ ὀρέγου. 

100

τῶν καλῶν ἐκπόνει τὰ αἴτια. 

101

τὰ τοῦ σώματος μὴ ἀγάπα. 

102

ἀκάθαρτον ἄνθρωπον ποιεῖ πρᾶξις αἰσχρά. 

103

καθαίρει ψυχὴν ἀνοήτου δόξης ἔλεγχος. 

104

ὁ θεὸς ἀνθρώπων καλῶν πράξεων ἡγεμών ἐστιν. 

105

μηδένα ἐχθρὸν ἡγοῦ. 

106a

ἀγάπα τὸ ὁμόφυλον. 

106b

ἀγάπα τὸν θεὸν καὶ πρὸ τῆς ψυχῆς σου. 

107

οὐ χαλεπὸν ἁμαρτωλοὺς ἐπὶ τὸ αὐτὸ γενέσθαι μὴ ἁμαρτάνοντας. 

108a

τροφαὶ πολλαὶ ἁγνείαν ἐμποδίζουσιν. 

108b

ἀκρασία σιτίων ἀκάθαρτον ποιεῖ. 

109

ἐμψύχων ἁπάντων χρῆσις μὲν ἀδιάφορον, ἀποχὴ δὲ λογικώτερον. 

110

οὐ τὰ εἰσιόντα διὰ τοῦ στόματος σιτία καὶ ποτὰ μιαίνει τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὰ ἀπὸ κακοῦ ἤθους ἐξιόντα. 

111

ὃ ἂν <ἡδονῆι> ἡττώμενος σιτίον προσφέρηι μιαίνει σε. 

112

πλήθει ἀρέσκειν μὴ ἐπιτήδευε. 

113

παντὸς οὗ καλῶς πράττεις αἴτιον ἡγοῦ τὸν θεόν. 

114

κακῶν θεὸς ἀναίτιος. 

115

μὴ πλέον κτῶ ὧν τὸ σῶμα ἐπιζητεῖ. 

116

ψυχὴν χρυσὸς οὐ ῥύεται κακῶν. 

117

οὐ γέγονας ἐντρυφήσων τῆι τοῦ θεοῦ παρασκευῆι. 

118

κτῶ ἃ μηδείς σου ἀφαιρεῖται. 

119

φέρε τὰ ἀναγκαῖα ὡς ἀναγκαῖα. 

120

μεγαλοψυχίαν ἄσκει. 

121a

ὧν καταφρονῶν ἐπαινῆι εὐλόγως, τούτων μὴ περιέχου. 

121b

ἐφ᾽ οἷς εὐλόγως μεγαλοφρονεῖς, ταῦτα κέκτησο. 

122

εὔχου τῶι θεῶι τὰ ἄξια τοῦ θεοῦ. 

123

τὸν ἐν σοὶ λόγον τοῦ βίου σου νόμον ποίει. 

124

αἰτοῦ παρὰ θεοῦ ἃ μὴ λάβοις ἂν παρὰ ἀνθρώπου. 

125

ὧν ἡγεμόνες οἱ πόνοι, ταῦτά σοι εὔχου γενέσθαι μετὰ τοὺς πόνους. 

126

εὐχὴ ῥαιθύμου μάταιος λόγος. 

127

ὧν τοῦ σώματος ἀπαλλαγεὶς οὐ δεήσηι, καταφρόνει. 

128

ὃ κτησάμενος οὐ καθέξεις, μὴ αἰτοῦ παρὰ θεοῦ. 

129

ἔθιζε τὴν ψυχήν σου μετὰ θεὸν ἐφ᾽ ἑαυτῆι μεγαλοφρονεῖν. 

130

μηθὲν ὧν ἀφαιρήσεταί σε κακὸς ἀνὴρ τίμα. 

131

μόνον ἀγαθὸν ἡγοῦ τὸ πρέπον θεῶι. 

132

τὸ ἄξιον θεοῦ καὶ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ. 

133

ὃ οὐ συμβάλλεται πρὸς εὐδαιμονίαν θεῶι, οὐδὲ ἀνθρώπωι. 

134

ταῦτα θέλε ἃ θέλοι ἂν καὶ ὁ θεός. 

135

υἱὸς θεοῦ ὁ ταῦτα μόνα τιμῶν ἃ καὶ ὁ θεός. 

136

ἐφ᾽ ὅσον ποθεῖ τὸ σῶμα, ἡ ψυχὴ τὸν θεὸν ἀγνοεῖ. 

137

ὄρεξις κτήσεως ἀρχὴ πλεονεξίας. 

138

ἐκ φιλαυτίας ἀδικία φύεται. 

139a

ὀλίγα πέφυκεν τῆι ψυχῆι τὸ σῶμα ἐνοχλεῖν. 

139b

φιληδονία ποιεῖ σώμα ἀφόρητον. 

140

πᾶν τὸ πλέον ἀνθρώπωι πολέμιον. 

141

φιλῶν ἃ μὴ δεῖ οὐ φιλήσεις ἃ δεῖ. 

142

σπουδάζοντά σε περὶ τὰ μὴ καλὰ λήσεται τὰ καλά. 

143

σοφοῦ διάνοια ἀεὶ παρὰ θεῶι. 

144

σοφοῦ διανοίαι θεὸς ἐνοικεῖ. 

145

σοφὸς ὀλίγοις γινώσκεται. 

146

ἀπλήρωτος ἐπιθυμία, διὰ τοῦτο καὶ ἄπορος. 

147

τὸ σοφὸν ἀεὶ ἑαυτῶι ὅμοιον. 

148

αὔταρκες πρὸς εὐδαιμονίαν θεοῦ γνῶσις καὶ ὁμοίωμα. 

149

κακοὶ κολακευόμενοι κακίους γίνονται. 

150

ἀφόρητον γίνεται κακία ἐπαινουμένη. 

151

ἡ γλῶσσά σου τῶι νοΐ σου ἑπέσθω. 

152

αἱρετώτερον λίθον εἰκῆι βάλλειν ἢ λόγον. 

153

σκέπτου πρὸ τοῦ λέγειν ἵνα μὴ λέγηις ἃ μὴ δεῖ. 

154

ῥήματα ἄνευ νοῦ ψόφος. 

155

πολυλογία οὐκ ἐκφεύγει ἁμαρτίαν. 

156

βραχυλογίαι σοφία παρακολουθεῖ. 

157

μακρολογία σημεῖον ἀμαθίας. 

158

τὸ ἀληθὲς ἀγάπα. 

159

τῶι ψεύδει χρῶ ὡς φαρμάκωι. 

160

καιρὸς τῶν λόγων σου προηγείσθω. 

161

λέγε ὅτε σιγᾶν οὐ καθήκει. 

162a

περὶ ὧν οὐκ οἶδας σιώπα. 

162b

περὶ ὧν οἶδας, ὅτε δεῖ λέγε. 

163a

λόγος παρὰ καιρὸν διανοίας ἔλεγχος κακῆς. 

163b

ὁπότε δεῖ πράττειν, λόγωι μὴ χρῶ. 

164a

ἐν συλλόγωι πρῶτος λέγειν μὴ ἐπιτήδευε. 

164b

ἡ αὐτὴ ἐπιστήμη ἐστὶ τοῦ λέγειν καὶ τοῦ σιωπᾶν. 

165a

ἄμεινον ἡττᾶσθαι τἀληθῆ λέγοντα τοῦ περιγενέσθαι μετὰ ἀπάτης. 

165b

ὁ νικῶν τῶι ἀπατᾶν νικᾶται ἐν ἤθει. 

165c

μάρτυρες κακῶν γίνονται λόγοι ψευδεῖς. 

165d

μεγάλη περίστασις ἧι πρέπει ψεῦδος. 

165e

ὁπότε ἁμαρτάνων εἶ τἀληθῆ λέγων, ἀναγκαίως τότε ψευδῆ λέγων οὐχ ἁμαρτήσεις. 

165f

μηδένα ἀπάτα, μάλιστα τὸν συμβουλίας δεόμενον. 

165g

μετὰ πλειόνων λέγων μᾶλλον ὄψει τὰ συμφέροντα. 

166

πίστις ἁπασῶν καλῶν πράξεων ἡγεμών ἐστιν. 

167

σοφία ψυχὴν ὁδηγεῖ πρὸς θεόν. 

168

οὐδὲν οἰκειότερον σοφίαι ἀληθείας. 

169

οὐ δυνατὸν τὴν αὐτὴν φύσιν πιστήν τε εἶναι καὶ φιλοψευδῆ. 

170

δειλῆι καὶ ἀνελευθέρωι φύσει πίστις οὐκ ἂν μετείη. 

171a

τὸ λέγειν ἃ δεῖ τοῦ ἀκούειν πιστὸς ὢν μὴ προτίμα. 

171b

ἐν πιστοῖς ὢν μᾶλλον ἄκουε ἤπερ λέγε. 

172

φιλήδονος ἀνὴρ ἄχρηστος ἐν παντί. 

173

ἀνεύθυνος ὢν λόγοις μὴ χρῶ περὶ θεοῦ. 

174

τὰ τῶν ἀγνοούντων ἁμαρτήματα τῶν διδαξάντων αὐτοὺς ὀνείδη. 

175

νεκροὶ παρὰ θεῶι δι᾽ οὓς τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ λοιδορεῖται. 

176

σοφὸς ἀνὴρ εὐεργέτης μετὰ θεόν. 

177

τοὺς λόγους σου ὁ βίος βεβαιούτω παρὰ τοῖς ἀκούουσιν. 

178

ὃ μὴ δεῖ ποιεῖν, μηδ᾽ ὑπονοοῦ ποιεῖν. 

179

ἃ μὴ θέλεις παθεῖν, μηδὲ ποίει. 

180

ἃ ποιεῖν αἰσχρόν, καὶ προστάττειν ἑτέρωι αἰσχρόν. 

181

μέχρι καὶ τοῦ νοῦ καθάρευε τῶν ἁμαρτημάτων. 

182

ἄρχων ἀνθρώπων μέμνησο ἄρχεσθαι παρὰ θεοῦ. 

183

ὁ κρίνων ἄνθρωπον κρίνεται ὑπὸ τοῦ θεοῦ. 

184

μείζων ὁ κίνδυνος δικαζομένου δικαστῆι. 

185

ἅπασι μᾶλλον ἢ λόγωι βλάπτε ἄνθρωπον. 

186

δυνατὸν ἀπατῆσαι λόγωι ἄνθρωπον, θεὸν μέντοι ἀδύνατον. 

187

οὐ χαλεπὸν ἐπίστασθαι καὶ ἐν λόγωι νενικῆσθαι. 

188

κακοδοξίας αἰτιώτατον ἡ ἐν πίστει φιλοδοξία. 

189

τίμα τὸ πιστὸς εἶναι διὰ τοῦ εἶναι. 

190

σέβου σοφὸν ἄνδρα ὡς εἰκόνα θεοῦ ζῶσαν. 

191

σοφὸς ἀνὴρ καὶ γυμνὸς ὢν δοκείτω σοι σοφὸς εἶναι. 

192

διὰ τὸ πολλὰ ἔχειν χρήματα <μὴ> τιμήσηις μηδένα. 

193

χαλεπόν ἐστιν πλουτοῦντα σωθῆναι. 

194

ψέγειν ἄνδρα σοφὸν καὶ θεὸν ἴσον ἁμάρτημα. 

195

λόγον χειρίζων περὶ θεοῦ παραθήκην σοι δεδόσθαι νόμιζε τὰς ψυχὰς τῶν ἀκουόντων. 

196

οὐκ ἔστιν βιῶναι καλῶς μὴ πεπιστευκότα γνησίως. 

197

μόνον τὸ καλὸν ἀγαθὸν ἡγοῦ καὶ καλὸν μόνον τὸ πρέπον θεῶι. 

198

ποίει μεγάλα μὴ μεγάλα ὑπισχνούμενος. 

199

οὐ γενήσηι σοφὸς οἰόμενος εἶναι πρὸ τοῦ εἶναι. 

200

μεγάλη περίστασις πιστὸν ἄνδρα δείκνυσι. 

201

τέλος ἡγοῦ βίου τὸ ζῆν κατὰ θεόν. 

202

μηδὲν ἡγοῦ κακόν, ὃ μή ἐστιν αἰσχρόν. 

203

κόρου πέρας ὕβρις, ὕβρεως δὲ ὄλεθρος. 

204

οὐκ ἀναβήσεται πάθος ἐπὶ καρδίαν πιστοῦ. 

205

πᾶν πάθος ψυχῆς λόγωι πολέμιον. 

206

ὃ ἂν πράξηις ἐν πάθει ὤν, μετανοήσεις. 

207

πάθη νοσημάτων ἀρχαί. 

208a

κακία νόσος ψυχῆς. 

208b

ἀδικία ψυχῆς θάνατος. 

209

τότε δόκει πιστὸς εἶναι, ὅταν τῶν τῆς ψυχῆς παθῶν ἀπαλλαγῆις. 

210a

ἀνθρώποις χρῶ τοῖς ἅπασιν ὡς κοινὸς ἀνθρώπων εὐεργέτης. 

210b

ὡς θέλεις χρήσασθαί σοι τοὺς πέλας, καὶ σὺ χρῶ αὐτοῖς. 

211

ἀνθρώποις κακῶς χρώμενος σεαυτῶι κακῶς χρήσηι. 

212

οὐδένα κακῶς ποιήσει ὁ πιστός. 

213

εὔχου τοὺς ἐχθροὺς δύνασθαι εὐεργετεῖν. 

214

φαύλοις φαίνεται ἄχρηστος σοφὸς ἀνήρ. 

215

οὐκ ἄνευ θεοῦ καλῶς ζήσεις. 

216

ὑπὲρ τοῦ κατὰ θεὸν ζῆν πάντα ὑπόμενε. 

217

εὐχῆς οὐκ ἀκούει θεὸς τοῦ ἀνθρώπων δεομένων οὐκ ἀκούοντος. 

218

φιλόσοφος φιλοσόφωι δῶρον παρὰ θεοῦ. 

219

τιμῶν φιλόσοφον τιμήσεις σεαυτόν. 

220

πιστὸς ὢν ἴσθι. 

221

ὅταν υἱόν σε λέγηι τις, μέμνησο τίνος σε λέγει υἱόν. 

222

θεὸν πατέρα καλῶν ἐν οἷς πράττεις τούτου μέμνησο. 

223

τὰ ῥήματά σου τὰ πιστὰ πολλῆς εὐσεβείας μεστὰ ἔστω. 

224

ἐν οἷς πράττεις πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχε τὸν θεόν. 

225

δεινόν ἐστιν θεὸν πατέρα ὁμοολογοῦντα πρᾶξαί τι ἄσχημον. 

226

σοφὸν ὁ μὴ φιλῶν, οὐδὲ ἑαυτόν. 

227

μηθὲν ἴδιον κτῆμα νομιζέσθω φιλοσόφωι. 

228

ὧν κοινὸς ὁ θεὸς καὶ ταῦτα ὡς πατήρ, τούτων μὴ κοινὰ εἶναι τὰ κτήματα οὐκ εὐσεβές. 

229

ἀχαριστεῖ θεῶι ὁ μὴ περὶ πολλοῦ ποιούμενος φιλόσοφον. 

230a

γάμον γὰρ δίδωσίν σοι παραιτεῖσθαι ἵνα ζήσηις ὡς πάρεδρος θεῶι. 

230b

γάμει καὶ παιδοποιοῦ χαλεπὸν εἰδὼς ἑκάτερον· εἰ δὲ καθάπερ εἰδὼς πόλεμον ὅτι χαλεπὸν ἀνδρίζοιο, καὶ γάμει καὶ παιδοποιοῦ. 

231

μοιχὸς τῆς ἑαυτοῦ γυναικὸς πᾶς ὁ ἀκόλαστος. 

232

μηδὲν ἕνεκα ψιλῆς ἡδονῆς ποίει. 

233

ἴσθι μοιχὸς εἶναι κἂν νοήσηις μοιχεῦσαι· καὶ περὶ παντὸς ἁμαρτήματος ὁ αὐτὸς ἔστω σοι λόγος. 

234

πιστὸν εἰπὼν σεαυτὸν ὡμολόγησας μηδὲ ἁμαρτεῖν θεῶι. 

235

πιστῆι γυναικὶ κόσμος σωφροσύνη νομιζέσθω. 

236

ἀνὴρ γυναῖκα ἀποπέμπων ὁμολογεῖ μηδὲ γυναικὸς ἄρχειν δύνασθαι. 

237

γυνὴ σώφρων ἀνδρὸς εὔκλεια. 

238

αἰδούμενος γαμετὴν αἰδουμένην ἕξεις. 

239

ὁ τῶν πιστῶν γάμος ἀγὼν ἔστω περὶ ἐγκρατείας. 

240

ὡς ἂν γαστρὸς ἄρξηις, καὶ ἀφροδισίων ἄρξεις. 

241

φυλάττου τὸν παρὰ τῶν ἀπίστων ἔπαινον. 

242

ἃ προῖκα λαμβάνεις παρὰ θεοῦ, καὶ δίδου προῖκα. 

243

πλῆθος πιστῶν οὐκ ἂν ἐξεύροις· σπάνιον γὰρ τὸ ἀγαθόν. 

244

σοφὸν τίμα μετὰ θεόν. 

245

ἐλεγχόμενος ἵνα γένηι σοφὸς χάριν ἴσθι τοῖς ἐλέγχουσιν. 

246

ὁ τὸν σοφὸν οὐ δυνάμενος φέρειν τὸ ἀγαθὸν οὐ δύναται φέρειν. 

247

πιστὸς εἶναι θέλων μάλιστα μὲν μὴ ἁμάρτηις, εἰ δέ τι, μὴ δισσῶς τὸ αὐτό. 

248

ὃ μή ἐστι μάθημα θεοῦ ἄξιον, μὴ μάθηις. 

249

πολυμαθία περιεργία ψυχῆς νομιζέσθω. 

250

ὁ τὰ τοῦ θεοῦ ἀξίως εἰδὼς σοφὸς ἀνήρ. 

251

χωρὶς μαθήματος οὐκ ἔσηι θεοφιλής· ἐκείνου περιέχου ὡς ἀναγκαίου. 

252

φείδεται χρόνου σοφὸς ἀνήρ. 

253a

παρρησίαν ἄγε μετὰ αἰδοῦς. 

253b

ἔστιν σοφοῦ καὶ ὕπνος ἐγκράτεια. 

254

ἀνιάτω σε μᾶλλον τέκνα κακῶς ζῶντα τοῦ μὴ ζῆν. 

255

τὸ γὰρ ζῆν μὲν οὐκ ἐφ᾽ ἡμῖν, καλῶς δὲ ζῆν καὶ ἐφ᾽ ἡμῖν. 

256

τέκνα μὴ πιστὰ οὐ τέκνα. 

257

πιστὸς ἀνὴρ εὐχαρίστως φέρει τέκνων ἀποβολήν. 

258

μὴ κρίνηις φιλόσοφον ὧι μὴ πάντα πιστεύεις. 

259

διαβολὰς κατὰ φιλοσόφου μὴ παραδέχου. 

260

ἐπιτήδευε κοινὸς ἀνθρώποις εὐεργέτης εἶναι. 

261

ἀπευκτὸν ἡγοῦ καὶ τὸ δικαίως τινὰ κολάζειν. 

262

μετ᾽ εὐθυμίας εἰ θέλεις ζῆν, μὴ πολλὰ πρᾶττε· πολυπραγμονῶν γὰρ κακοπραγμονῶν ἔσηι. 

263

ὃ μὴ κατέθου, μηδ᾽ ἀνέληις, οὐ γὰρ κατὰ τὸν αὐτάρκη πολιτεύηι. 

264a

ἀφεὶς ἃ κέκτησαι ἀκολούθει τῶι ὀρθῶι λόγωι. 

264b

ἐλεύθερος ἔσηι ἀπὸ πάντων δουλεύων θεῶι. 

265

ἀπαλλάττου τροφῆς ἔτι θέλων. 

266

τροφῆς παντὶ κοινώνει. 

267

ὑπὲρ τοῦ πτωχὸν τραφῆναι καὶ νηστεῦσαι καλόν. 

268

ποτόν σοι πᾶν ἡδὺ ἔστω. 

269

μέθην δὲ ὁμοίως μανίαι φυλάττου. 

270

ἄνθρωπος γαστρὸς ἡττώμενος ὅμοιος θηρίωι. 

271

οὐδὲν φύεται ἐκ σαρκὸς ἀγαθόν. 

272

αἰσχρᾶς ἡδονῆς τὸ μὲν ἡδὺ ταχέως ἄπεισιν, τὸ δὲ ὄνειδος παραμένει. 

273

ἀνθρώπους ἴδοις ἂν ὑπὲρ τοῦ τὸ λοιπὸν τοῦ σώματος ἔχειν ἐρρωμένον ἀποκόπτοντας ἑαυτῶν καὶ ῥίπτοντας μέλη· πόσωι βέλτιον ὑπὲρ τοῦ σωφρονεῖν; 

274a

μεγάλην νόμιζε παιδείαν τὸ ἄρχειν σώματος· 

274b

οὐ γὰρ παύσει ἐπιθυμίαν κτημάτων ἡ χρημάτων κτῆσις. 

275

φιλόσοφον οὐδέν ἐστιν ὃ τῆς ἐλευθερίας ἀφαιρεῖται. 

276

ἡδονὰς ἡγοῦ τὰς ἀναγκαίας ὡς ἀναγκαίας. 

277

τὰ ἀγαθὰ μὲν ἔχειν πάντες εὔχονται, κτῶνται δὲ οἱ γνησίως τοῦ θείου λόγου μετέχοντες. 

278

φιλόσοφος ὢν σεμνὸς ἔσο μᾶλλον ἢ φιλοσκώπτης. 

279

σπάνιόν σου ἔστω σκῶμμα καὶ τὸ εὔκαιρον. 

280a

ἄμετρος γέλως σημεῖον ἀπροσεξίας. 

280b

σεαυτῶι διαχεῖσθαι πέρα τοῦ μειδιᾶν μὴ ἐπιτρέψηις. 

281

σπουδῆι πλείονι ἢ διαχύσει χρῶ. 

282

ἀγὼν ὁ βίος ἔστω σοι περὶ τοῦ σεμνοῦ. 

283

ἄριστον μὲν τὸ μὴ ἁμαρτεῖν, ἁμαρτάνοντα δὲ γινώσκειν ἄμεινον ἢ ἀγνοεῖν. 

284

ἀλαζὼν φιλόσοφος οὐκ ἔστιν. 

285

μεγάλην σοφίαν νόμιζε δι᾽ ἧς δυνήσηι φέρειν ἀγνοούντων ἀπαιδευσίαν. 

286

αἰσχρὸν ἡγοῦ λόγον ἔχων διὰ στόμα ἐπαινεῖσθαι. 

287

σοφῶν ψυχαὶ ἀκόρεστοι θεοσεβείας. 

288

ἀρχόμενος ἀπὸ θεοῦ πρᾶττε ὃ ἂν πράττηις. 

289

συνεχέστερον νόει τὸν θεὸν ἢ ἀνάπνει. 

290

ἃ μαθόντα δεῖ ποιεῖν, ἄνευ τοῦ μαθεῖν μὴ ἐπιχείρει. 

291

σαρκὸς μὴ ἔρα. 

292

ψυχῆς ἀγαθῆς ἔρα μετὰ θεόν. 

293

οἰκείων ὀργὰς δύνασθαι φέρειν κατὰ φιλόσοφον. 

294

πιστοῦ πλοῦτος ἐγκράτεια. 

295

ὅπερ μεταδιδοὺς ἄλλοις αὐτὸς οὐχ ἕξεις, μὴ κρίνηις ἀγαθὸν εἶναι. 

296

οὐδὲν ἀκοινώνητον ἀγαθόν. 

297a

μὴ νόμιζε μικρότερον ἁμάρτημα ἄλλο ἄλλου.

297b

[πᾶν ἁμάρτημα ἀσέβημα ἡγοῦ.] 

298

ὡς ἐπὶ τοῖς κατορθώμασιν τιμᾶσθαι θέλεις, καὶ ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασιν ψεγόμενος ἀνέχου. 

299

ὧν τῶν ἐπαίνων καταφρονεῖς, καὶ τῶν ψόγων ὑπερόρα. 

300

θησαυρὸν κατατίθεσθαι μὲν οὐ φιλάνθρωπον, ἀναιρεῖσθαι δὲ οὐ κατὰ φιλόσοφον. 

301

ὅσα πονεῖς διὰ τὸ σῶμα, καὶ διὰ τὴν ψυχὴν πονέσας σοφὸς ἂν εἴης. 

302

σοφὸν οὐδέν ἐστιν ὃ βλάπτει. 

303

ὧν ἂν πράττηις θεὸν ἐπικαλοῦ μάρτυρα. 

304

ὁ θεὸς ἀνθρώπων βεβαιοῖ καλὰς πράξεις. 

305

κακῶν πράξεων κακὸς δαίμων ἡγεμών ἐστιν. 

306

οὐκ ἀναγκάσεις σοφὸν πρᾶξαι ὃ μὴ βούλεται μᾶλλον ἤπερ θεόν. 

307

σοφὸς ἀνὴρ θεὸν ἀνθρώποις συνιστᾶι. 

308

ὁ θεὸς τῶν ἰδίων ἔργων μέγιστον φρονεῖ ἐπὶ σοφῶι. 

309

οὐδὲν οὕτως ἐλεύθερον μετὰ θεὸν ὡς σοφὸς ἀνήρ. 

310

ὅσα θεοῦ κτήματα, καὶ σοφοῦ. 

311

κοινωνεῖ βασιλείας θεοῦ σοφὸς ἀνήρ. 

312

κακὸς ἀνὴρ πρόνοιαν θεοῦ εἶναι οὐ θέλει. 

313

ψυχὴ κακὴ θεὸν φεύγει. 

314

πᾶν τὸ φαῦλον θεῶι πολέμιον. 

315

τὸ ἐν σοὶ φρονοῦν τοῦτο νόμιζε εἶναι ἄνθρωπον. 

316

ὅπου σου τὸ φρονοῦν, ἐκεῖ σου τὸ ἀγαθόν. 

317

ἀγαθὸν ἐν σαρκὶ μὴ ἐπιζήτει. 

318

ὃ μὴ βλάπτει ψυχήν, οὐδὲ ἄνθρωπον. 

319

φιλόσοφον ἄνθρωπον ὡς ὑπηρέτην θεοῦ τίμα μετὰ θεόν. 

320

τὸ σκήνωμα τῆς ψυχῆς σου βαρύνεσθαι μὲν ὑπερήφανον, ἀποθέσθαι δὲ πραέως ὁπότε χρὴ δύνασθαι μακάριον. 

321

θανάτου μὲν σαυτῶι παραίτιος μὴ γένηι, τῶι δὲ ἀφαιρουμένωι σε τοῦ σώματος μὴ ἀγανάκτει. 

322

σοφὸν ὁ τοῦ σώματος ἀφαιρούμενος τῆι ἑαυτοῦ κακίαι εὐεργετεῖ, λύεται γὰρ ὡς ἐκ δεσμῶν. 

323

ἄνθρωπον θανάτου φόβος λυπεῖ ἀπειρίαι ψυχῆς. 

324

σίδηρον ἀνδροφόνον ἄριστον μὲν ἦν μὴ γενέσθαι, γενόμενον δὲ σοὶ μὴ νόμιζε εἶναι. 

325

οὐδεμία προσποίησις ἐπὶ πολὺν χρόνον λανθάνει, μάλιστα δὲ ἐν πίστει. 

326a

οἷον ἂν ἦι σου τὸ ἦθος, τοιοῦτος ἔσται σου καὶ ὁ βίος. 

326b

ἦθος θεοσεβὲς ποιεῖ βίον μακάριον. 

327

ὁ βουλευόμενος κατ᾽ ἄλλου κακῶς, φθάνει κακῶς πάσχων. 

328

μή σε παύσηι τοῦ εὐεργετεῖν ἀχάριστος ἄνθρωπος. 

329

μηθὲν ὧν παραχρῆμα αἰτούμενος δῶις, πλείονος ἄξιον κρίνηις τοῦ λαμβάνοντος. 

330

κάλλιστα οὐσίαι χρήσηι τοῖς δεομένοις προθύμως μεταδιδούς. 

331

ἀδελφὸν ἀγνωμονοῦντα πεῖθε μὴ ἀγνωμονεῖν καὶ ἀνιάτως ἔχοντα συντήρει. 

332

εὐγνωμοσύνηι πάντας ἀνθρώπους νικᾶν ἀγωνίζου. 

333

νοῦν οὐ πρότερον ἕξεις πρὶν ἢ γνῶις οὐκ ἔχων. 

334

αὐτάρκειαν ἄσκει. 

335

τὰ μέλη τοῦ σώματος τοῖς οὐ χρωμένοις φορτία. 

336

ὑπηρετεῖν κρεῖττον ἑτέροις ἢ πρὸς ἄλλων ὑπηρετεῖσθαι. 

337

ὃν οὐκ ἀπαλλάττει ὁ θεὸς τοῦ σώματος μὴ βαρυνέσθω. 

338

δόγμα ἀκοινώνητον οὐ μόνον ἔχειν ἀλλὰ καὶ ἀκούειν χαλεπὸν ἡγοῦ. 

339

ὁ διδοὺς ὁτιοῦν μετ᾽ ὀνείδους ὑβρίζει. 

340

κηδόμενος ὀρφανῶν πατὴρ ἔσηι πλειόνων τέκνων θεοφιλής. 

341

ὧι ἂν ὑπουργήσηις ἕνεκα δόξης, μισθοῦ ὑπούργησας. 

342

ἐάν τι δῶις ἐπὶ τὸ αὐτὸ γνωσθῆναι, οὐκ ἀνθρώπωι δέδωκας, ἰδίαι δὲ ἡδονῆι. 

343

ὀργὴν πλήθους μὴ παρόξυνε. 

344

μάθε τοίνυν τί δεῖ ποιεῖν τὸν εὐδαιμονήσοντα. 

345

κρεῖττον ἀποθανεῖν λιμῶι ἢ διὰ γαστρὸς ἀκρασίαν ψυχὴν ἀμαυρῶσαι. 

346

ἐκμαγεῖον τὸ σῶμά σου νόμιζε τῆς ψυχῆς· καθαρὸν οὖν τήρει. 

347

ὁποῖα δ᾽ ἂν ἐπιτηδεύσηι ψυχὴ ἐνοικοῦσα τῶι σώματι, τοιαῦτα μαρτύρια ἔχουσα ἄπεισιν ἐπὶ τὴν κρίσιν. 

348

ἀκαθάρτου ψυχῆς ἀκάθαρτοι δαίμονες ἀντιποιοῦνται. 

349

πιστὴν ψυχὴν καὶ ἀγαθὴν ἐν ὁδῶι θεοῦ κακοὶ δαίμονες οὐκ ἐμποδίζουσιν. 

350

λόγου περὶ θεοῦ μὴ παντὶ κοινώνει. 

351

οὐκ ἀσφαλὲς ἀκούειν περὶ θεοῦ τοῖς ὑπὸ δόξης διεφθαρμένοις. 

352

περὶ θεοῦ καὶ τἀληθῆ λέγειν κίνδυνος οὐ μικρός. 

353

περὶ θεοῦ μηδὲν εἴπηις μὴ μαθὼν παρὰ θεοῦ. 

354

ἀθέωι δὲ περὶ θεοῦ μηδὲν εἴπηις. 

355

περὶ θεοῦ λόγον ἀληθῆ ὡς θεὸν τίμα. 

356

μὴ καθαρεύων ἀνοσίων ἔργων μὴ φθέγξηι περὶ θεοῦ λόγον. 

357

λόγος ἀληθὴς περὶ θεοῦ λόγος ἐστὶν θεοῦ. 

358

πεισθεὶς πρότερον θεοφιλὴς εἶναι πρὸς οὓς ἂν πεισθῆις λέγε περὶ θεοῦ. 

359

τὰ ἔργα σου θεοφιλῆ προηγείσθω παντὸς λόγου περὶ θεοῦ. 

360

ἐπὶ πλήθους λέγειν περὶ θεοῦ μὴ ἐπιτήδευε. 

361

λόγου περὶ θεοῦ φείδου μᾶλλον ἢ ψυχῆς. 

362

ψυχὴν αἱρετώτερον ἢ λόγον εἰκῆ προέσθαι περὶ θεοῦ. 

363a

θεοφιλοῦς ἀνδρὸς σώματος μὲν ἄρξεις, λόγου δὲ οὐ κυριεύσεις. 

363b

σοφοῦ σώματος καὶ λέων ἄρχει, τούτου δὴ μόνου καὶ τύραννος. 

364

ὑπὸ τυράννου γινομένης ἀπειλῆς τίνος εἶ τότε μάλιστα μέμνησο. 

365

λόγον οἶς οὐ θέμις ὁ λέγων περὶ θεοῦ προδότης θεοῦ νομιζέσθω. 

366

λόγον περὶ θεοῦ σιγᾶν ἄμεινον ἢ προπετῶς διαλέγεσθαι. 

367

ὁ λέγων ψευδῆ περὶ θεοῦ καταψεύδεται θεοῦ. 

368

ἄνθρωπος μηδὲν ἔχων λέγειν περὶ θεοῦ ἀληθὲς ἔρημός ἐστιν θεοῦ. 

369

θεὸν οὐκ ἔστιν γινώσκειν μὴ σεβόμενον. 

370

οὐκ ἔστιν ὅπως ἀδικῶν τις ἄνθρωπον σέβοι τὸν θεόν. 

371

κρηπὶς θεοσεβείας φιλανθρωπία. 

372

ὁ προνοῶν ἀνθρώπων εὐχόμενός τε ὑπὲρ πάντων οὗτος ἀληθείαι θεοῦ νομιζέσθω. 

373

θεοῦ μὲν ἴδιον τὸ σώζειν οὓς ἂν προαιρῆται. 

374

εὐσεβοῦς δὲ τὸ εὔχεσθαι θεῶι σώζειν. 

375

ὁπόταν εὐξαμένωι σοι γένηται ὑπὸ τοῦ θεοῦ, τότε ἐξουσίαν ἔχειν ἡγοῦ παρὰ θεῶι. 

376a

ἄξιος ἄνθρωπος θεοῦ θεὸς ἐν ἀνθρώποις. 

376b

θεὸς καὶ υἱὸς θεοῦ τὸ μὲν ἄριστον, τὸ δὲ ἐγγυτάτω τοῦ ἀρίστου. 

377

ἀκτήμονα κρεῖττον ἢ ἀκοινώνητον εἶναι πολυκτήμονα. 

378

μὴ διδοὺς δεομένοις δυνατὸς ὢν οὐ λήψηι δεόμενος παρὰ θεοῦ. 

379

τροφῆς δεομένωι μεταδιδόντος ἐξ ὅλης ψυχῆς δόμα μέν τι βραχύ, προθυμία δὲ μεγάλη παρὰ θεῶι. 

380

θεὸν οὐ νομίζοντος ὁ νομίζων καὶ οὐδὲν εἶναι πρὸς αὐτὸν ἡγούμενος οὐχ ἧττον ἄθεος. 

381

τιμᾶι θεὸν ἄριστα ὁ τὴν ἑαυτοῦ διάνοιαν ἐξομοιώσας θεῶι εἰς δύναμιν. 

382

θεὸς δεῖται μὲν οὐδαμῆι οὐδενός, χαίρει δὲ τοῖς μεταδιδοῦσι τοῖς δεομένοις. 

383

πιστῶν ὀλίγοι μὲν ἔστωσαν οἱ λόγοι, ἔργα δὲ πολλά. 

384

πιστὸς φιλομαθὴς ἐργάτης ἀληθείας. 

385

ἁρμόζου πρὸς τὰς περιστάσεις ἵνα εὐθυμῆις. 

386

μηδένα ἀδικῶν οὐδένα φοβηθήσηι. 

387

τύραννος εὐδαιμονίαν οὐκ ἀφαιρεῖται. 

388

ὃ δεῖ ποιεῖν, ἑκὼν ποίει. 

389a

ὃ μὴ δεῖ ποιεῖν, μηδενὶ τρόπωι ποίει. 

389b

πάντα μᾶλλον ἢ τὸ σοφὸς εἶναι ὑπισχνοῦ. 

390

οὗ καλῶς πράττεις τὴν αἰτίαν ἀνάφερε εἰς θεόν. 

391

οὐδεὶς σοφὸς ἀνὴρ κάτω που βλέπων εἰς γῆν καὶ τραπέζας. 

392

τὸν φιλόσοφον οὐ τὸν χρηματισμὸν ἐλευθεροῦν δεῖ, ἀλλὰ τὴν ψυχήν. 

393

ψεύδεσθαι φυλάττου· ἔστιν γὰρ ἀπατᾶν καὶ ἀπατᾶσθαι. 

394

τίς θεὸς γνῶθι· μάθε τὸ νοοῦν ἐν σοί. 

395

θεοῦ καλὸν ἔργον ἀγαθὸς ἄνθρωπος. 

396

ἄθλιοι δι᾽ οὓς ὁ λόγος ἀκούει κακῶς. 

397

ψυχὴν θάνατος οὐκ ἀπόλλυσιν ἀλλὰ κακὸς βίος. 

398

πρὸς ὃ γέγονας εἰδὼς γνώσηι σαυτόν. 

399

οὐκ ἔστιν κατὰ θεὸν ζῆν ἄνευ τοῦ σωφρόνως καὶ καλῶς καὶ δικαίως πράττειν. 

400

ἀνθρώπων ἀπίστων βίος ὄνειδος. 

401

μήποτε λάθηις σαυτὸν ἀγενεῖ φύσει μεταδιδοὺς λόγου θεοῦ. 

402

ψυχὴν ἀπὸ γῆς πίστις ἀνάγει παρὰ θεόν. 

403

σοφοῦ ψυχῆς μέγεθος οὐκ ἂν ἐξεύροις μᾶλλον ἤπερ καὶ θεοῦ. 

404

ὅσα δίδωσιν ὁ θεὸς οὐδεὶς ἀφαιρεῖται. 

405

ὃ παρέχει κόσμος βεβαίως οὐ τηρεῖ. 

406

θεία σοφία ἡ τοῦ θεοῦ γνῶσις. 

407

ἀκαθάρτωι ψυχῆι μὴ τόλμα λέγειν περὶ θεοῦ. 

408

ἀνδρὸς πεῖραν πρότερον ἔργων ἢ λόγων ποίει. 

409

τὰ ὦτά σου μὴ παντὶ πίστευε. 

410

οἴεσθαι μὲν περὶ θεοῦ εὐμαρές, λέγειν δὲ ἀληθὲς μόνωι τῶι δικαίωι συγκεχώρηται. 

411

μὴ βασανίσηις σου τῆι ψυχῆι τὸ σῶμα μηδὲ τὴν ψυχήν σου βασανίσηις ταῖς τοῦ σώματος ἡδοναῖς. 

412

ἔθιζε σεαυτὸν τῶι μὲν σώματι παρέχειν τὰ τοῦ σώματος σωφρόνως, τῆι δὲ ψυχῆι θεοσεβῶς. 

413

τρέφε σου τὴν μὲν ψυχὴν λόγωι θείωι, τὸ δὲ σῶμα σιτίοις λιτοῖς. 

414

χαίρειν ἔθιζέ σου τὴν ψυχὴν ἐφ᾽ οἷς καλὸν χαίρειν. 

415a

ψυχὴ χαίρουσα ἐπὶ μικροῖς ἄτιμος παρὰ θεῶι. 

415b

σοφοῦ ψυχὴ ἀκούει θεοῦ. 

416

σοφοῦ ψυχὴ ἁρμόζεται πρὸς θεὸν ὑπὸ θεοῦ. 

417

σοφοῦ ψυχὴ ἀεὶ θεὸν ὁρᾶι. 

418

ψυχὴ σοφοῦ σύνεστιν ἀεὶ θεῶι. 

419

καρδία θεοφιλοῦς ἐν χειρὶ θεοῦ ἵδρυται. 

420

ψυχῆς ἄνοδος πρὸς θεὸν διὰ λόγου θεοῦ. 

421

σοφὸς ἕπεται θεῶι καὶ ὁ θεὸς ψυχῆι σοφοῦ. 

422

χαίρει τῶι ἀρχομένωι τὸ ἄρχον, καὶ ὁ θεὸς οὖν σοφῶι χαίρει. 

423

ἀχώριστόν ἐστιν τοῦ ἀρχομένου τὸ ἄρχον, καὶ θεὸς οὖν τοῦ σοφοῦ προνοεῖ καὶ κήδεται. 

424

ἐπιτροπεύεται σοφὸς ἀνὴρ ὑπὸ θεοῦ, διὰ τοῦτο καὶ μακάριος. 

425

ψυχὴ σοφοῦ δοκιμάζεται διὰ σώματος ὑπὸ θεοῦ. 

426

οὐχ ἡ γλῶττα τοῦ σοφοῦ τιμία παρὰ θεῶι, ἀλλ᾽ ἡ φρόνησις. 

427

σοφὸς ἀνὴρ καὶ σιγῶν τὸν θεὸν τιμᾶι εἰδὼς διὰ τίνα σιγᾶι. 

428

γαστρὸς καὶ τῶν ὑπὸ γαστέρα ὁ μὴ κρατῶν οὐδεὶς πιστός. 

429

ἄνθρωπος ἀκρατὴς μιαίνει τὸν θεόν. 

430

ἄνθρωπον θεοῦ γνῶσις βραχύλογον ποιεῖ. 

431

πολλοὺς λόγους περὶ θεοῦ ἀπειρία ποιεῖ. 

432

θεὸν ἄνθρωπος εἰδὼς οὐ πολλὰ κομπάζει. 

433

ἐκλεκτὸς ἄνθρωπος ποιεῖ μὲν πάντα κατὰ θεόν, εἶναι δὲ οὐχ ὑπισχνεῖται. 

434

– – – – – – – – – – – – – – –

435

ἄνθρωπος δὶς ἐμπιπλώμενος τροφῆι καὶ μηδέποτε μόνος κοιμώμενος νύκτωρ συνουσίας οὐ φεύγει. 

436a

εἱμαρμένη πιστὸν οὐ ποιεῖ. 

436b

εἱμαρμένη θεοῦ χάριτος οὐκ ἄρχει· εἰ δὲ μή, καὶ θεοῦ. 

437

– – – – – – – – – – – – – – –

438

πιστὸς ἀνὴρ τρέφεται ἐγκρατείαι. 

439

γνῶθι ῥήματα καὶ κτίσματα θεοῦ καὶ τίμα κατ᾽ ἀξίαν τὸν θεόν. 

440

– – – – – – – – – – – – – – –

441

ψυχὴ πιστὴ ἁγνὴ καὶ σοφὴ καὶ προφῆτις ἀληθείας θεοῦ. 

442

οὐκ ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεὸν οὐκ ἔχων ἐν ἑαυτῶι οἷον ὁ θεὸς θέλει. 

443

φίλον ἡγοῦ τὸ ὅμοιον τῶι ὁμοίωι. 

444

οὐκ ἀγαπῶν τὸν θεὸν οὐκ ἔσηι παρὰ θεῶι. 

445

ἔθιζε σεαυτὸν ἀεὶ ἀφορᾶν πρὸς τὸν θεόν. 

446

ὁρῶν τὸν θεὸν ὄψηι σεαυτόν. 

447

ὁρῶν τὸν θεὸν ποιήσεις τὸ ἐν σοὶ φρονοῦν ὁποῖον ὁ θεός. 

448

σέβου τὸ ἐν σοὶ καὶ ταῖς τοῦ σώματος ἐπιθυμίαις μὴ καθυβρίσηις. 

449

ἀσπίλωτόν σου τὸ σῶμα τήρει ὡς ἔνδυμα τῆς ψυχῆς παρὰ θεοῦ, ὡς καὶ τὸν χιτῶνά σου τηρεῖς ἀσπίλωτον ἔνδυμα ὄντα τῆς σαρκός. 

450

σοφοῦ διάνοια θεοῦ ἔνοπτρον. 

451

ἀκολάστωι ψυχῆι μὴ τόλμα λέγειν περὶ θεοῦ.