Εἰδύλλια

___________________________________________________

371 - 372

Μή μ᾽ ἀέκοντα λίην κεντῶν ὑπ᾽ ἄμαξαν ἔλαυνε

εἰς φιλότητα βίηι, Κύρνε, προσελκόμενος.

237 - 254

Σοὶ μὲν ἐγὼ πτέρ᾽ ἔδωκα, σὺν οἷς ἐπ᾽ ἀπείρονα πόντον

πωτήσει καὶ γῆν πᾶσαν ἀειρόμενος

ῥηϊδίως· θοίνηις δὲ καὶ εἰλαπίνηισι παρέσσηι

240

ἐν πάσαις, πολλῶν κείμενος ἐν στόμασιν,

καί σε σὺν αὐλίσκοισι λιγυφθόγγοις νέοι ἄνδρες

εὐκόσμως ἐρατοὶ καλά τε καὶ λιγέα

ἁισονται. καὶ ὅταν δνοφερῆς ὑπὸ κεύθεσι γαίης

βῆις πολυκωκύτους εἰς Ἀΐδαο δόμους,

245

οὐδέποτ᾽ οὐδὲ θανὼν ἀπολεῖς κλέος, ἀλλὰ μελήσεις

ἄφθιτον ἀνθρώποις αἰὲν ἔχων ὄνομα,

Κύρνε, καθ᾽ Ἐλλάδα γῆν στρωφώμενος ἠδ᾽ ἀνὰ νήσους

ἰχθυόεντα περῶν πόντον ἐπ᾽ ἀτρύγετον,

οὐχ ἵππων νώτοισιν ἐφήμενος, ἀλλά σε πέμψει

250

ἀγλαὰ Μουσάων δῶρα ἰοστεφάνων·

πᾶσι δ᾽ ὅσοισι μέμηλε καὶ ἐσσομένοισιν ἀοιδὴ

ἔσσηι ὁμῶς, ὄφρ᾽ ἂν γῆ τε καὶ ἠέλιος.

αὐτὰρ ἐγὼν ὀλίγης παρὰ σεῦ οὐ τυγχάνω αἰδοῦς,

ἀλλ᾽ ὥσπερ μικρὸν παῖδα λόγοις μ᾽ ἀπατᾶις.