Εἰδύλλια

___________________________________________________

133 - 142

Οὐδείς, Κύρν᾽, ἄτης καὶ κέρδεος αἴτιος αὐτός,

ἀλλὰ θεοὶ τούτων δώτορες ἀμφοτέρων·

135

οὐδέ τις ἀνθρώπων ἐργάζεται ἐν φρεσὶν εἰδὼς

ἐς τέλος εἴτ᾽ ἀγαθὸν γίνεται εἴτε κακόν.

πολλάκι γὰρ δοκέων θήσειν κακὸν ἐσθλὸν ἔθηκεν

καί τε δοκῶν θήσειν ἐσθλὸν ἔθηκε κακόν.

οὐδέ τωι ἀνθρώπων παραγίνεται ὅσσ᾽ ἐθέληισιν·

140

ἴσχει γὰρ χαλεπῆς πείρατ᾽ ἀμηχανίης.

ἄνθρωποι δὲ μάταια νομίζομεν, εἰδοτες οὐδέν·

θεοὶ δὲ κατὰ σφέτερον πάντα τελοῦσι νόον.

159-160

Μήποτε, Κύρν᾽, ἀγορᾶσθαι ἔπος μέγα· οἶδε γὰρ οὐδεὶς

ἀνθρώπων ὅτι νὺξ χἠμέρη ἀνδρὶ τελεῖ.

355 - 360

Τόλμα, Κύρνε, κακοῖσιν, ἐπεὶ κἀσθλοῖσιν ἔχαιρες,

εὖτέ σε καὶ τούτων μοῖρ᾽ ἐπέβαλλεν ἔχειν·

ὡς δέ περ ἐξ ἀγαθῶν ἔλαβες κακόν, ὣς δὲ καὶ αὖθις

ἐκδῦναι πειρῶ θεοῖσιν ἐπευχόμενος.