Μῦθοι Αἰσώπειοι

___________________________________________________

91.

Γεωργὸς δίκελλαν ἀπολέσας.

(B. 2.)

Ἀνὴρ γεωργὸς ἀμπελῶνα ταφρεύων

καὶ τὴν δίκελλαν ἀπολέσας ἀνεζήτει,

μὴ τῶν παρόντων τήνδ᾿ ἔκλεψεν ἄγροικος.

ἠρνεῖθ᾿ ἕκαστος· οὐκ ἔχων δ᾿ ὃ ποιήσει,

εἰς τὴν πόλιν κατῆγε πάντας ὁρκώσων·

τῶν γὰρ θεῶν δοκοῦσι τοὺς μὲν εὐήθεις

ἀγροὺς κατοικεῖν, τοὺς δ᾿ ἑσωτέρω τείχους

εἶναί τ᾿ ἀληθεῖς καὶ τὰ πάντ᾿ ἐποπτεύειν.

ὡς δ᾿ εἰσιόντες τὰς πύλας ἐπὶ κρήνης

τοὺς πόδας ἔνιζον κἀπέθεντο τὰς πήρας,

κῆρυξ ἐφώνει χιλίας ἀριθμήσειν

μήνυτρα σύλων, ὧν ὁ θεὸς ἐσυλήθη.

ὁ δὲ τοῦτ᾿ ἀκούσας εἶπεν· «ὡς μάτην ἥκω!

κλέπτας γὰρ ἄλλους πῶς θεός γ᾿ ἂν εἰδείη,

ὃς τοὺς ἑαυτοῦ φῶρας οὐχὶ γιγνώσκει,

ζητεῖ δὲ μισθοῦ, μή τις οἶδεν ἀνθρώπων;»

Ὅτι χρὴ ἀπιστεῖν τοῖς ὑπισχνουμενοις ὧν οὐκ εἰσὶ δεσπόται.