Ἄλκηστις

136-212

____________________________________________________________________

Ἐπεισόδιον αʹ

Χορός· ἀλλ᾽ ἥδ᾽ ὀπαδῶν ἐκ δόμων τις ἔρχεται

δακρυρροοῦσα. τίνα τύχην ἀκούσομαι;

πενθεῖν μέν, εἴ τι δεσπόταισι τυγχάνει,

συγγνωστόν· εἰ δ᾽ ἔτ᾽ ἐστὶν ἔμψυχος γυνὴ

140

εἴτ᾽ οὖν ὄλωλεν εἰδέναι βουλοίμεθ᾽ ἄν.

Θεράπαινα· καὶ ζῶσαν εἰπεῖν καὶ θανοῦσαν ἔστι σοι.

Χορός· καὶ πῶς ἂν αὑτὸς κατθάνοι τε καὶ βλέποι;

Θεράπαινα· ἤδη προνωπής ἐστι καὶ ψυχορραγεῖ.

Χορός· ὦ τλῆμον, οἵας οἷος ὢν ἁμαρτάνεις.

145

Θεράπαινα· οὔπω τόδ᾽ οἶδε δεσπότης, πρὶν ἂν πάθηι.

Χορός· ἐλπὶς μὲν οὐκέτ᾽ ἐστὶ σώιζεσθαι βίον;

Θεράπαινα· πεπρωμένη γὰρ ἡμέρα βιάζεται.

Χορός· οὔκουν ἐπ᾽ αὐτῆι πράσσεται τὰ πρόσφορα;

Θεράπαινα· κόσμος γ᾽ ἕτοιμος, ὧι σφε συνθάψει πόσις.

150

Χορός· ἴστω νυν εὐκλεής γε κατθανουμένη

γυνή τ᾽ ἀρίστη τῶν ὑφ᾽ ἡλίωι, μακρῶι.

Θεράπαινα· πῶς δ᾽ οὐκ ἀρίστη; τίς δ᾽ ἐναντιώσεται;

τί χρὴ γένεσθαι τὴν ὑπερβεβλημένην

γυναῖκα; πῶς δ᾽ ἂν μᾶλλον ἐνδείξαιτό τις

155

πόσιν προτιμῶσ᾽ ἢ θέλουσ᾽ ὑπερθανεῖν;

καὶ ταῦτα μὲν δὴ πᾶσ᾽ ἐπίσταται πόλις·

ἃ δ᾽ ἐν δόμοις ἔδρασε θαυμάσηι κλύων.

ἐπεὶ γὰρ ἤισθεθ᾽ ἡμέραν τὴν κυρίαν

ἥκουσαν, ὕδασι ποταμίοις λευκὸν χρόα

160

ἐλούσατ᾽, ἐκ δ᾽ ἑλοῦσα κεδρίνων δόμων

ἐσθῆτα κόσμον τ᾽ εὐπρεπῶς ἠσκήσατο,

καὶ στᾶσα πρόσθεν ἐστίας κατηύξατο·

Δέσποιν᾽, ἐγὼ γὰρ ἔρχομαι κατὰ χθονός,

πανύστατόν σε προσπίτνουσ᾽ αἰτήσομαι

165

τέκν᾽ ὀρφανεῦσαι τἀμά· καὶ τῶι μὲν φίλην

σύζευξον ἄλοχον, τῆι δὲ γενναῖον πόσιν.

μηδ᾽ ὥσπερ αὐτῶν ἡ τεκοῦσ᾽ ἀπόλλυμαι

θανεῖν ἀώρους παῖδας, ἀλλ᾽ εὐδαίμονας

ἐν γῆι πατρώιαι τερπνὸν ἐκπλῆσαι βίον.

170

πάντας δὲ βωμούς, οἳ κατ᾽ Ἀδμήτου δόμους,

προσῆλθε κἀξέστεψε καὶ προσηύξατο,

πτόρθων ἀποσχίζουσα μυρσίνης φόβην,

ἄκλαυτος ἀστένακτος, οὐδὲ τοὐπιὸν

κακὸν μεθίστη χρωτὸς εὐειδῆ φύσιν.

175

κἄπειτα θάλαμον ἐσπεσοῦσα καὶ λέχος

ἐνταῦθα δὴ ᾽δάκρυσε καὶ λέγει τάδε·

Ὦ λέκτρον, ἔνθα παρθένει᾽ ἔλυσ᾽ ἐγὼ

κορεύματ᾽ ἐκ τοῦδ᾽ ἀνδρός, οὗ θνήισκω πέρι,

χαῖρ᾽· οὐ γὰρ ἐχθαίρω σ᾽· ἀπώλεσας δ᾽ ἐμὲ

180

μόνην· προδοῦναι γάρ σ᾽ ὀκνοῦσα καὶ πόσιν

θνήισκω. σὲ δ᾽ ἄλλη τις γυνὴ κεκτήσεται,

σώφρων μὲν οὐκ ἂν μᾶλλον, εὐτυχὴς δ᾽ ἴσως.

κυνεῖ δὲ προσπίτνουσα, πᾶν δὲ δέμνιον

ὀφθαλμοτέγκτωι δεύεται πλημμυρίδι.

185

ἐπεὶ δὲ πολλῶν δακρύων εἶχεν κόρον,

στείχει προνωπὴς ἐκπεσοῦσα δεμνίων,

καὶ πολλὰ θαλάμων ἐξιοῦσ᾽ ἐπεστράφη

κἄρριψεν αὑτὴν αὖθις ἐς κοίτην πάλιν.

παῖδες δὲ πέπλων μητρὸς ἐξηρτημένοι

190

ἔκλαιον· ἡ δὲ λαμβάνουσ᾽ ἐς ἀγκάλας

ἠσπάζετ᾽ ἄλλοτ᾽ ἄλλον, ὡς θανουμένη.

πάντες δ᾽ ἔκλαιον οἰκέται κατὰ στέγας

δέσποιναν οἰκτίροντες. ἡ δὲ δεξιὰν

προύτειν᾽ ἑκάστωι, κοὔτις ἦν οὕτω κακὸς

195

ὃν οὐ προσεῖπε καὶ προσερρήθη πάλιν.

τοιαῦτ᾽ ἐν οἴκοις ἐστὶν Ἀδμήτου κακά.

καὶ κατθανών τἂν ὤλετ᾽, ἐκφυγὼν δ᾽ ἔχει

τοσοῦτον ἄλγος, οὗ ποτ᾽ οὐ λελήσεται.

Χορός· ἦ που στενάζει τοισίδ᾽ Ἄδμητος κακοῖς,

200

ἐσθλῆς γυναικὸς εἰ στερηθῆναί σφε χρή;

Θεράπαινα· κλαίει γ᾽ ἄκοιτιν ἐν χεροῖν φίλην ἔχων

καὶ μὴ προδοῦναι λίσσεται, τἀμήχανα

ζητῶν· φθίνει γὰρ καὶ μαραίνεται νόσωι,

παρειμένη δέ, χειρὸς ἄθλιον βάρος.

205

ὅμως δὲ καίπερ σμικρόν, ἐμπνέουσ᾽ ἔτι,

βλέψαι πρὸς αὐγὰς βούλεται τὰς ἡλίου

[ὡς οὔποτ᾽ αὖθις ἀλλὰ νῦν πανύστατον

ἀκτῖνα κύκλον θ᾽ ἡλίου προσόψεται].

ἀλλ᾽ εἶμι καὶ σὴν ἀγγελῶ παρουσίαν·

210

οὐ γάρ τι πάντες εὖ φρονοῦσι κοιράνοις,

ὥστ᾽ ἐν κακοῖσιν εὐμενεῖς παρεστάναι·

σὺ δ᾽ εἶ παλαιὸς δεσπόταις ἐμοῖς φίλος.