Περὶ ἑρμηνείας

________________________________________________________

3

Ῥῆμα δέ ἐστι τὸ προσσημαῖνον χρόνον, οὗ μέρος οὐδὲν σημαίνει χωρίς, καὶ ἔστιν ἀεὶ ¹⁾ τῶν καθ' ἑτέρου λεγομένων σημεῖον. λέγω δ' ὅτι προσσημαίνει χρόνον, οἷον ὑγίεια μὲν ὄνομα, τὸ δὲ ²⁾ ὑγιαίνει ῥῆμα· προσσημαίνει γὰρ τὸ νῦν ὑπάρχειν. καὶ ἀεὶ τῶν καθ' ἑτέρου λεγομένων σημεῖόν ³⁾ ἐστιν, οἷον [10] τῶν καθ' ὑποκειμένου ὑποκειμένου ἢ ἐν ὑποκειμένωι ⁴⁾. 

Τὸ δὲ οὐχ ὑγιαίνει καὶ τὸ οὐ κάμνει οὐ ῥῆμα λέγωo προσσημαίνει μὲν γὰρ χρόνον καὶ ἀεὶ κατά τινος ὑπάρχει, τῆι δὲ διαφορᾶι ⁵⁾ ὄνομα οὐ κεῖται· ἀλλ' ἔστω ἀόριστον ῥῆμα, ὅτι ὁμοίως ἐφ' ὁτουοῦν ὑπάρχει, καὶ ὄντος καὶ μὴ ὄντος. [15] ὁμοίως δὲ καὶ τὸ ὑγίανεν ἢ τὸ ὑγιανεῖ οὐ ῥῆμα, ἀλλὰ πτῶσις ῥήματος· διαφέρει δὲ τοῦ ῥήματος, ὅτι τὸ μὲν τὸν παρόντα προσσημαίνει χρόνον, τὰ δὲ τὸν πέριξ.

Αὐτὰ μὲν οὖν καθ' ἑαυτὰ ⁶⁾ λεγόμενα τὰ ῥήματα ὀνόματά ἐστι καὶ σημαίνει τι (ἵστησι γὰρ ὁ λέγων τὴν διάνοιαν, [20] καὶ ὁ ἀκούσας ἠρέμησεν), ἀλλ' εἰ ἔστιν ἢ μή, οὔπω σημαίνει· οὐδὲ ⁷⁾ γὰρ τὸ εἶναι ἢ μὴ εἶναι σημεῖόν ἐστι τοῦ πράγματος, οὐδ' ἐὰν τὸ ὂν εἴπηις καθ' ἑαυτὸ ψιλόν. ⁸⁾ αὐτὸ μὲν γὰρ οὐδέν ἐστι ⁹⁾, προσσημαίνει δὲ σύνθεσίν τινα, ἣν ἄνευ τῶν συγκειμένων οὐκ ἔστι νοῆσαι. [25] 

_____________

1) χωρίς, καὶ ἔστιν ἀεὶ τῶν] χωρίς· ἔστι δὲ τῶν M-P 

2) δὲ] δ' M-P 

3) τῶν καθ' ἑτέρου λεγομένων σημεῖόν] τῶν ὑπαρχόντων σημεῖόν M-P 

4) ὑποκειμένου ἢ ἐν ὑποκειμένωι.] ὑποκειμένου. M-P 

5) δέ διαφορᾶι] διαφορᾶι δὲ M-P  

6) ἑαυτά] αὑτὰ M-P 

7) οὐδέ] οὐ M-P 

8) εἴπηις καθ' ἑαυτό ψιλόν.] εἴπηις ψιλόν. M-P 

9) ἐστι] ἐστιν M-P