Εἰδύλλια

XXII.

___________________________________________________

Διόσκουροι

Ὑμνέομεν Λήδας τε καὶ αἰγιόχου Διὸς υἱώ,

Κάστορα καὶ φοβερὸν Πολυδεύκεα πὺξ ἐρεθίζειν

χεῖρας ἐπιζεύξαντα μέσας βοέοισιν ἱμᾶσιν.

ὑμνέομεν καὶ δὶς καὶ τὸ τρίτον ἄρσενα τέκνα

5

κούρης Θεστιάδος, Λακεδαιμονίους δύ᾽ ἀδελφούς,

ἀνθρώπων σωτῆρας ἐπὶ ξυροῦ ἤδη ἐόντων,

ἵππων θ᾽ αἱματόεντα ταρασσομένων καθ᾽ ὅμιλον,

νηῶν θ᾽, αἳ δύνοντα καὶ οὐρανὸν εἰσανιόντα

ἄστρα βιαζόμεναι χαλεποῖς ἐνέκυρσαν ἀήταις.

10

οἳ δέ σφεων κατὰ πρύμναν ἀείραντες μέγα κῦμα

ἠὲ καὶ ἐκ πρώιρηθεν ἢ ὅππηι θυμὸς ἑκάστου

ἐς κοίλην ἔρριψαν, ἀνέρρηξαν δ᾽ ἄρα τοίχους

ἀμφοτέρους· κρέμαται δὲ σὺν ἱστίωι ἄρμενα πάντα

εἰκῆι ἀποκλασθέντα· πολὺς δ᾽ ἐξ οὐρανοῦ ὄμβρος

15

νυκτὸς ἐφερπούσης· παταγεῖ δ᾽ εὐρεῖα θάλασσα,

κοπτομένη πνοιαῖς τε καὶ ἀρρήκτοισι χαλάζαις.

ἀλλ᾽ ἔμπης ὑμεῖς γε καὶ ἐκ βυθοῦ ἕλκετε νῆας

αὐτοῖσιν ναύτηισιν ὀιομένοις θανέεσθαι·

αἶψα δ᾽ ἀπολήγοντ᾽ ἄνεμοι, λιπαρὴ δὲ γαλάνη

20

ἀμ πέλαγος· νεφέλαι δὲ διέδραμον ἄλλυδις ἄλλαι·

ἐκ δ᾽ ἄρκτοι τ᾽ ἐφάνησαν ὄνων τ᾽ ἀνὰ μέσσον ἀμαυρή

φάτνη σημαίνοισα τὰ πρὸς πλόον εὔδια πάντα.

ὦ ἄμφω θνητοῖσι βοηθόοι, ὦ φίλοι ἄμφω,

ἱππῆες κιθαρισταἴ ἀεθλητῆρες ἀοιδοί·

25

Κάστορος ἢ πρώτου Πολυδεύκεος ἄρξομ᾽ ἀείδειν;

ἀμφοτέρους ὑμνέων Πολυδεύκεα πρῶτον ἀείσω.

Ἣ μὲν ἄρα προφυγοῦσα πέτρας εἰς ἓν ξυνιούσας

Ἀργὼ καὶ νιφόεντος ἀταρτηρὸν στόμα Πόντου,

Βέβρυκας εἰσαφίκανε θεῶν φίλα τέκνα φέρουσα.

30

ἔνθα μιῆς πολλοὶ κατὰ κλίμακος ἀμφοτέρων ἒξ

τοίχων ἄνδρες ἔβαινον ᾿Ιησονίης ἀπὸ νηός.

ἐκβάντες δ᾽ ἐπὶ θῖνα βαθὺν καὶ ὑπήνεμον ἀκτὴν

εὐνάς τ᾽ ἐστόρνυντο πυρεῖά τε χερσὶν ἐνώμων.

Κάστωρ δ᾽ αἰολόπωλος ὅ τ᾽ οἰνωπὸς Πολυδεύκης

35

ἄμφω ἐρημάζεσκον ἀποπλαγχθέντες ἑταίρων,

παντοίην ἐν ὄρει θηεύμενοι ἄγριον ὕλην.

εὗρον δ᾽ ἀέναον κρήνην ὑπὸ λισσάδι πέτρηι

ὕδατι πεπληθυῖαν ἀκηράτωι· αἱ δ᾽ ὑπένερθεν

λάλλαι κρυστάλλωι ἠδ᾽ ἀργύρωι ἰνδάλλοντο

40

ἐκ βυθοῦ· ὑψηλαὶ δὲ πεφύκεσαν ἀγχόθι πεῦκαι

λεῦκαί τε πλάτανοί τε καὶ ἀκρόκομοι κυπάρισσοι,

ἄνθεά τ᾽ εὐώδη, λασίαις φίλα ἔργα μελίσσαις,

ὅσσ᾽ ἔαρος λήγοντος ἐπιβρύει ἀν λειμῶνας.

ἔνθα δ᾽ ἀνὴρ ὑπέροπλος ἐνήμενος ἐνδιάασκε,

45

δεινὸς ἰδεῖν, σκληρῆισι τεθλασμένος οὔατα πυγμαῖς·

στήθεα δ᾽ ἐσφαίρωτο πελώρια καὶ πλατὺ νῶτον

σαρκὶ σιδηρείηι σφυρήλατος οἷα κολοσσός.

ἐν δὲ μύες στερεοῖσι βραχίοσιν ἄκρον ὑπ᾽ ὦμον

ἕστασαν ἠύτε πέτροι ὁλοίτροχοι, οὕστε κυλίνδων

50

χειμάρρους ποταμὸς μεγάλαις περιέξεσε δίναις·

αὐτὰρ ὑπὲρ νώτοιο καὶ αὐχένος ἠιωρεῖτο

ἄκρων δέρμα λέοντος ἀφημμένον ἐκ ποδεώνων.

τὸν πρότερος προσέειπεν ἀεθλοφόρος Πολυδεύκης.

Χαῖρε ξεῖν᾽, ὅτις ἐσσί. τίνες βροτοί, ὧν ὅδε χῶρος; 

Ἄμυκος

55

χαίρω πῶς, ὅτε τ᾽ ἄνδρας ὁρῶ, τοὺς μὴ πρὶν ὄπωπα; 

Πολυδεύκης

θάρσει. μήτ᾽ ἀδίκους μήτ᾽ ἐξ ἀδίκων φάθι λεύσσειν. 

Ἄμυκος

θαρσέω, κοὐκ ἐκ σεῦ με διδάσκεσθαι τόδ᾽ ἔοικεν. 

Πολυδεύκης

ἄγριος εἶ, πρὸς πάντα παλίγκοτος ἠδ᾽ ὑπερόπτης; 

Ἄμυκος

τοιόσδ᾽ οἷον ὁρᾶις· τῆς σῆς γέ μεν οὐκ ἐπιβαίνω. 

Πολυδεύκης

60

ἔλθοις, καὶ ξενίων κε τυχὼν πάλιν οἴκαδ᾽ ἱκάνοις. 

Ἄμυκος

μήτε σύ με ξείνιζε, τά τ᾽ ἐξ ἐμεῦ οὐκ ἐν ἑτοίμωι. 

Πολυδεύκης

δαιμόνι᾽, οὐδ᾽ ἂν τοῦδε πιεῖν ὕδατος σύγε δοίης; 

Ἄμυκος

γνώσεαι, εὖτέ σε δίψος ἀνειμένα χείλεα τέρσηι. 

Πολυδεύκης

ἄργυρος ἢ τίς ὁ μισθός; ἐρεῖς, ὧι κέν σε πίθοιμεν. 

Ἄμυκος

65

εἷς ἑνὶ χεῖρας ἄειρον ἐναντίος ἀνδρὶ καταστάς. 

Πολυδεύκης

πυγμάχος, ἢ καὶ ποσσὶ θενὼν σκέλος; ὄμματα δ᾽ ὀρθά. 

Ἄμυκος

πὺξ διατεινάμενος σφετέρης μὴ φείδεο τέχνης. 

Πολυδεύκης

τίς γάρ, ὅτωι χεῖρας καὶ ἐμοὺς συνερείσω ἱμάντας; 

Ἄμυκος

ἐγγὺς ὁρᾶις· οὐ †γύννις ἐὼν κεκλήσεθ᾽† ὁ πύκτης. 

Πολυδεύκης

70

ἦ καὶ ἄεθλον ἑτοῖμον, ἐφ᾽ ὧι δηρισόμεθ᾽ ἄμφω; 

Ἄμυκος

σὸς μὲν ἐγώ, σὺ δ᾽ ἐμὸς κεκλήσεαι, αἴκε κρατήσω. 

Πολυδεύκης

ὀρνίθων φοινικολόφων τοιοίδε κυδοιμοί. 

Ἄμυκος

εἴτ᾽ οὐν ὀρνίθεσσιν ἐοικότες εἴτε λέουσι

γινόμεθ᾽, οὐκ ἄλλωι γε μαχεσσαίμεσθ᾽ ἐπ᾽ ἀέθλωι.

75

ἦ ῥ᾽ Ἄμυκος, καὶ κόχλον ἑλὼν μυκήσατο κοίλην.

οἲ δὲ θοῶς συνάγερθεν ὑπὸ σκιερὰς πλατανίστους

κόχλου φυσηθέντος ἀλεῖ Βέβρυκες κομόωντες.

ὣς δ᾽ αὔτως ἥρωας ἰὼν ἐκαλέσσατο πάντας

Μαγνήσσης ἀπὸ νηὸς ὑπείροχος ἐν δαῒ Κάστωρ.

80

οἳ δ᾽ ἐπεὶ οὖν σπείραισιν ἐκαρτύναντο βοείαις

χεῖρας καὶ περὶ γυῖα μακροὺς εἵλιξαν ἱμάντας,

ἐς μέσσον σύναγον, φόνον ἀλλήλοισι πνέοντες.

ἔνθα πολύς σφισι μόχθος ἐπειγομένοισιν ἐτύχθη,

ὁππότερος κατὰ νῶτα λάβοι φάος ἠελίοιο·

85

ἰδρείηι μέγαν ἄνδρα παρήλυθες ὦ Πολύδευκες,

βάλλετο δ᾽ ἀκτίνεσσιν ἅπαν Ἀμύκοιο πρόσωπον.

αὐτὰρ ὅγ᾽ ἐν θυμῶι κεχολωμένος ἵετο πρόσσω,

χερσὶ τιτυσκόμενος. τοῦ δ᾽ ἄκρον τύψε γένειον

Τυνδαρίδης ἐπιόντος· ὀρίνθη δὲ πλέον ἢ πρίν,

90

σὺν δὲ μάχην ἐτάραξε, πολὺς δ᾽ ἐπέκειτο νενευκώς

ἐς γαῖαν. Βέβρυκες δ᾽ ἐπαΰτεον, οἳ δ᾽ ἑτέρωθεν

ἥρωες κρατερὸν Πολυδεύκεα θαρσύνεσκον,

δειδιότες μή πώς μιν ἐπιβρίσας δαμάσειε

χώρωι ἐνὶ στεινῶι Τιτυῶι ἐναλίγκιος ἀνήρ.

95

ἤτοι ὅγ᾽ ἔνθα καὶ ἔνθα παριστάμενος Διὸς υἱός

ἀμφοτέρηισιν ἄμυσσεν ἀμοιβαδίς, ἔσχεθε δ᾽ ὁρμῆς

παῖδα Ποσειδάωνος ὑπερφίαλόν περ ἐόντα.

ἔστη δὲ πληγαῖς μεθύων, ἐκ δ᾽ ἔπτυσεν αἷμα

φοίνιον· οἳ δ᾽ ἅμα πάντες ἀριστῆες κελάδησαν,

100

ὡς ἴδον ἕλκεα λυγρὰ περὶ στόμα τε γναθμούς τε,

ὄμματα δ᾽ οἰδήσαντος ἀπεστείνωτο προσώπου.

τὸν μὲν ἄναξ ἐτάρασσεν ἐτώσια χερσὶ προδεικνύς

πάντοθεν· ἀλλ᾽ ὅτε δή μιν ἀμηχανέοντ᾽ ἐνόησε,

μέσσης ῥινὸς ὕπερθε κατ᾽ ὀφρύος ἤλασε πυγμῆι,

105

πᾶν δ᾽ ἀπέσυρε μέτωπον ἐς ὀστέον. αὐτὰρ ὃ πληγείς

ὕπτιος ἐν φύλλοισι τεθηλόσιν ἐξετανύσθη.

ἔνθα μάχη δριμεῖα πάλιν γένετ᾽ ὀρθωθέντος,

ἀλλήλους δ᾽ ὄλεκον στερεοῖς θείνοντες ἱμᾶσιν.

ἀλλ᾽ ὃ μὲν ἐς στῆθός τε καὶ ἔξω χεῖρας ἐνώμα

110

αὐχένος ἀρχηγὸς Βεβρύκων· ὁ δ᾽ ἀεικέσι πληγαῖς

πᾶν συνέφυρε πρόσωπον ἀνίκητος Πολυδεύκης.

σάρκες δ᾽ ὧι μὲν ἱδρῶτι συνίζανον, ἐκ μεγάλου δέ

αἶψ᾽ ὀλίγος γένετ᾽ ἀνδρός· ὃ δ᾽ αἰεὶ πάσσονα γυῖα

αὐξομένου φορέεσκε πόνου καὶ χροιῆι ἀμείνω.

115

πῶς γὰρ δὴ Διὸς υἱὸς ἀδηφάγον ἄνδρα καθεῖλεν;

εἰπὲ θεά, σὺ γὰρ οἶσθα· ἐγὼ δ᾽ ἑτέρων ὑποφήτης

φθέγξομαι, ὡς ἐθέλεις σύ, καὶ ὅππως τοι φίλον αὐτῆι.

ἤτοι ὅγε ῥέξαι τι λιλαιόμενος μέγα ἔργον

σκαιῆι μὲν σκαιὴν Πολυδεύκεος ἔλλαβε χεῖρα,

120

δοχμὸς ἀπὸ προβολῆς κλινθείς, ἑτέρωι δ᾽ ἐπιβαίνων

δεξιτερῆς ἤνεγκεν ἀπὸ λαγόνος πλατὺ γυῖον.

καί κε τυχὼν ἔβλαψεν Ἀμυκλαίων βασιλῆα·

ἀλλ᾽ ὅγ᾽ ὑπεξανέδυ κεφαλῆι, στιβαρῆι δ᾽ ἅμα χειρί

πλῆξεν ὑπὸ σκαιὸν κρόταφον καὶ ἐπέμπεσεν ὤμωι·

125

ἐκ δ᾽ ἐχύθη μέλαν αἷμα θοῶς κροτάφοιο χανόντος·

λαιῆι δὲ στόμα κόψε, πυκνοὶ δ᾽ ἀράβησαν ὀδόντες·

αἰεὶ δ᾽ ὀξυτέρωι πιτύλωι δηλεῖτο πρόσωπον,

μέχρι συνηλοίησε παρήια. πᾶς δ᾽ ἐπὶ γαίηι

κεῖτ᾽ ἀλλοφρονέων καὶ ἀνέσχεθε νεῖκος ἀπαυδῶν

130

ἀμφοτέρας ἅμα χεῖρας, ἐπεὶ θανάτου σχεδὸν ἦεν.

τὸν μὲν ἄρα κρατέων περ ἀτάσθαλον οὐδὲν ἔρεξας,

ὦ πύκτη Πολύδευκες· ὄμοσσε δέ τοι μέγαν ὅρκον,

ὃν πατέρ᾽ ἐκ πόντοιο Ποσειδάωνα κικλήσκων,

μήποτ᾽ ἔτι ξείνοισιν ἑκὼν ἀνιηρὸς ἔσεσθαι.

135

Καὶ σὺ μὲν ὕμνησαί μοι ἄναξ. σὲ δὲ Κάστορ ἀείσω,

Τυνδαρίδη ταχύπωλε δορυσσόε χαλκεοθώρηξ.

Τὼ μὲν ἀναρπάξαντε δύω φερέτην Διὸς υἱώ

δοιὰς Λευκίπποιο κόρας· δισσὼ δ᾽ ἄρα τώγε

ἐσσυμένως ἐδίωκον ἀδελφεὼ υἷ᾽ Ἀφαρῆος,

140

γαμβρὼ μελλογάμω, Λυγκεὺς καὶ ὁ καρτερὸς Ἴδας.

ἀλλ᾽ ὅτε τύμβον ἵκανον ἀποφθιμένου Ἀφαρῆος,

ἐκ δίφρων ἅμα πάντες ἐπ᾽ ἀλλήλοισιν ὄρουσαν,

ἔγχεσι καὶ κοίλοισι βαρυνόμενοι σακέεσσι.

Λυγκεὺς δ᾽ αὖ μετέειπεν ὑπὲκ κόρυθος μέγ᾽ ἀύσας·

145

«δαιμόνιοι, τί μάχης ἱμείρετε; πῶς δ᾽ ἐπὶ νύμφαις

ἀλλοτρίαις χαλεποί, γυμναὶ δ᾽ ἐν χερσὶ μάχαιραι;

ἡμῖν τοι Λεύκιππος ἑὰς ἕδνωσε θύγατρας

τάσδε πολὺ προτέροις, ἡμῖν γάμος οὗτος ἐν ὅρκωι·

ὑμεῖς δ᾽ οὐ κατὰ κόσμον ἐπ᾽ ἀλλοτρίοις λεχέσσι

150

βουσὶ καὶ ἡμιόνοισι καὶ ἄλλοισι κτεάτεσσιν

ἄνδρα παρετρέψασθε, γάμον δ᾽ ἐκλέπτετε δώροις.

ἦ μὴν πολλάκις ὔμμιν ἐνώπιον ἀμφοτέροισιν

αὐτὸς ἐγὼ τάδ᾽ ἔειπα καὶ οὐ πολύμυθος ἐών περ·

‹οὐχ οὕτω φίλοι ἄνδρες ἀριστήεσσιν ἔοικε

155

μνηστεύειν ἀλόχους, αἷς νυμφίοι ἤδη ἑτοῖμοι.

πολλή τοι Σπάρτη, πολλὴ δ᾽ ἱππήλατος Ἦλις,

Ἀρκαδίη τ᾽ εὔμηλος Ἀχαιῶν τε πτολίεθρα

Μεσσήνη τε καὶ Ἄργος ἅπασά τε Σισυφὶς ἀκτή·

ἔνθα κόραι τοκέεσσιν ὑπὸ σφετέροισι τρέφονται

160

μυρίαι οὔτε φυῆς ἐπιδευέες οὔτε νόοιο,

τάων εὐμαρὲς ὔμμιν ὀπυίειν ἅς κ᾽ ἐθέλητε·

ὡς ἀγαθοῖς πολέες βούλοιντό κε πενθεροὶ εἶναι,

ὑμεῖς δ᾽ ἐν πάντεσσι διάκριτοι ἡρώεσσι,

καὶ πατέρες καὶ ἄνωθεν ἅπαν πατρώιον αἷμα.

165

ἀλλὰ φίλοι, τοῦτον μὲν ἐάσατε πρὸς τέλος ἐλθεῖν

ἄμμι γάμον· σφῶιν δ᾽ ἄλλον ἐπιφραζώμεθα πάντες.›

ἴσκον τοιάδε πολλά, τὰ δ᾽ εἰς ὑγρὸν ὤιχετο κῦμα

πνοιὴ ἔχουσ᾽ ἀνέμοιο, χάρις δ᾽ οὐχ ἕσπετο μύθοις.

σφὼ γὰρ ἀκηλήτω καὶ ἀπηνέες· ἀλλ᾽ ἔτι καὶ νῦν

170

πείθεσθ᾽· ἄμφω δ᾽ ἄμμιν ἀνεψιὼ ἐκ πατρὸς ἐστόν.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

εἰ δ᾽ ὑμῖν κραδίη πόλεμον ποθεῖ, αἵματι δὲ χρή

νεῖκος ἀναρρήξαντας ὁμοίιον ἔγχεα λῦσαι,

Ἴδας μὲν καὶ ὅμαιμος ἐμός, κρατερὸς Πολυδεύκης,

χεῖρας ἐρωήσουσιν ἀπεχθομένης ὑσμίνης,

175

νῶι δ᾽, ἐγὼ Λυγκεύς τε, διακρινώμεθ᾽ Ἄρηι

ὁπλοτέρω γεγαῶτε. γονεῦσι δὲ μὴ πολὺ πένθος

ἡμετέροισι λίπωμεν. ἅλις νέκυς ἐξ ἑνὸς οἴκου

εἶς· ἀτὰρ ὥλλοι πάντες ἐυφρανέουσιν ἑταίρους

νυμφίοι ἀντὶ νεκρῶν, ὑμεναιώσουσι δὲ κούρας

180

τάσδ᾽· ὀλίγωι τοι ἔοικε κακῶι μέγα νεῖκος ἀναιρεῖν.»

εἶπε, τὰ δ᾽ οὐκ ἄρ᾽ ἔμελλε θεὸς μεταμώνια θήσειν.

τὼ μὲν γὰρ ποτὶ γαῖαν ἀπ᾽ ὤμων τεύχε᾽ ἔθεντο,

ὣ γενεῆι προφέρεσκον· ὃ δ᾽ ἐς μέσον ἤλυθε Λυγκεύς,

σείων καρτερὸν ἔγχος ὑπ᾽ ἀσπίδος ἄντυγα πρώτην·

185

ὡς δ᾽ αὔτως ἄκρας ἐτινάξατο δούρατος ἀκμάς

Κάστωρ· ἀμφοτέροις δὲ λόφων ἐπένευον ἔθειραι.

ἔγχεσι μὲν πρώτιστα τιτυσκόμενοι πόνον εἶχον

ἀλλήλων, εἴ πού τι χροὸς γυμνωθὲν ἴδοιεν.

ἀλλ᾽ ἤτοι τὰ μὲν ἄκρα πάρος τινὰ δηλήσασθαι

190

δοῦρ᾽ ἐάγη, σακέεσσιν ἐνὶ δεινοῖσι παγέντα.

τὼ δ᾽ ἄορ ἐκ κολεοῖο ἐρυσσαμένω φόνον αὖτις

τεῦχον ἐπ᾽ ἀλλήλοισι· μάχης δ᾽ οὐ γίνετ᾽ ἐρωή.

πολλὰ μὲν ἐς σάκος εὐρὺ καὶ ἱππόκομον τρυφάλειαν

Κάστωρ, πολλὰ δ᾽ ἔνυξεν ἀκριβὴς ὄμμασι Λυγκεύς

195

τοῖο σάκος, φοίνικα δ᾽ ὅσον λόφον ἵκετ᾽ ἀκωκή.

τοῦ μὲν ἄκρην ἐκόλουσεν ἐπὶ σκαιὸν γόνυ χεῖρα

φάσγανον ὀξὺ φέροντος ὑπεξαναβὰς ποδὶ Κάστωρ

σκαιῶι· ὃ δὲ πληγεὶς ξίφος ἔκβαλεν, αἶψα δὲ φεύγειν

ὡρμήθη ποτὶ σῆμα πατρός, τόθι καρτερὸς Ἴδας

200

κεκλιμένος θηεῖτο μάχην ἐμφύλιον ἀνδρῶν.

ἀλλὰ μεταΐξας πλατὺ φάσγανον ὦσε διαπρό

Τυνδαρίδης λαγόνος τε καὶ ὀμφαλοῦ· ἔγκατα δ᾽ εἴσω

χαλκὸς ἄφαρ διέχευεν· ὃ δ᾽ ἐς στόμα κεῖτο νενευκώς

Λυγκεύς, κὰδ δ᾽ ἄρα οἱ βλεφάρων βαρὺς ἔδραμεν ὕπνος.

205

οὐ μὰν οὐδὲ τὸν ἄλλον ἐφ᾽ ἑστίηι εἶδε πατρώιηι

παίδων Λαοκόωσα φίλον γάμον ἐκτελέσαντα.

ἦ γὰρ ὅγε στήλην Ἀφαρηίου ἐξανέχουσαν

τύμβου ἀναρρήξας ταχέως Μεσσήνιος Ἴδας

μέλλε κασιγνήτοιο βαλεῖν σφετέροιο φονῆα·

210

ἀλλὰ Ζεὺς ἐπάμυνε, χερῶν δέ οἱ ἔκβαλε τυκτήν

μάρμαρον, αὐτὸν δὲ φλογέωι συνέφλεξε κεραυνῶι.

Οὕτω Τυνδαρίδαις πολεμιζέμεν οὐκ ἐν ἐλαφρῶι·

αὐτοί τε κρατέουσι καὶ ἐκ κρατέοντος ἔφυσαν.

χαίρετε Λήδας τέκνα, καὶ ἡμετέροις κλέος ὕμνοις

215

ἐσθλὸν ἀεὶ πέμποιτε. φίλοι δέ τε πάντες ἀοιδοί

Τυνδαρίδαις ῾Ελένηι τε καὶ ἄλλοις ἡρώεσσιν,

Ἴλιον οἳ διέπερσαν ἀρήγοντες Μενελάωι.

ὑμῖν κῦδος, ἄνακτες, ἐμήσατο Χῖος ἀοιδός,

ὑμνήσας Πριάμοιο πόλιν καὶ νῆας Ἀχαιῶν

220

Ἰλιάδας τε μάχας Ἀχιλῆά τε πύργον ἀυτῆς·

ὑμῖν αὖ καὶ ἐγὼ λιγεῶν μειλίγματα Μουσέων,

οἷ᾽ αὐταὶ παρέχουσι καὶ ὡς ἐμὸς οἶκος ὑπάρχει,

τοῖα φέρω. γεράων δὲ θεοῖς κάλλιστον ἀοιδαί.