BIBLIOTHECA AUGUSTANA

 

Reynke de Vos

1498

 

Reynke de Vos

 

Dat drydde boek

 

_________________________________________________________________

 

 

 

Noch lucht Reynke eyne

ander ystoryen vnde sede, dat de

ok stunt vp deme speygel, alze van deme

wulue vnde deme krone.

Dat XI. gesette.

 

NOch stunt vp deme speygel mede

Van deme wulue eyne andere rede,

5215

Wente he vor gud nü sede danck.

He leep eyns ouer eyn velt entlanck,

Dar vant he eyn doet ghevyllet perd;

Dat flesch was van den knoken vorterd.

De wulff begunde de knoken to gnagen.

5220

Em quam eyn knoke dwers in den kragen,

Wente he hadde den hunger groet.

Hir van krech he sware noet.

He sande velen arsten boden,

Nemant konde eme helpen vth nöden.

5225

He boet vuste vth eyn groten loen.

Dar quam ock to em Lütke de kroen;

He droch ock eyn roet bereet,

Dar vmme he ene ock doctor heet

Vnde sprack to em: «help my myt flyd

5230

Vnde make my desser wedaghe quyd!

Kanstu, the my den knoken vth,

So gheue ick dy eyn groten gud.»

 

De kron den schonen worden löuede

Vnde stack den snauel in myt dem höuede

5235

Vnde toch em alzo den knoken vth.

Do reep de wulff ouer lud:

«We my, wee, du deyst my seer!

Men ick vorgheuet dy, do des nicht meer!

Wan my dat eyn ander so dede,

5240

Nummer ick dat van em lede.»

 

 

«Weset to vreden», sprack Lütke de kron,

«Gy synt ghenesen, gheuet my myn lon!»

 

Do sprack de wulff: «horet dessen gheck!

Ick byn suluen in deme ghebreck

5245

Vnde wyl van my gud hebben to!

He dencket nicht der döget, de ick eme do,

Wente he stack syn höuet in myne munt

Vnde ik letet em wedder vththeen ghesunt,

Vnde heft my dar to wee ghedan!

5250

Ik mene, scholde yemant bathe entfan,

De behorde my myt allen rechten.»

Sus lonen schelke ören knechten.

 

Seet, desse ystorye vnde der noch meer

Stunden vp deme speygel vmme heer

5255

Ghewracht, ghesneden vnde ghegrauen

Myt bylden vnde guldenen boekstauen.

Ik helt my vnwerdich vnde alto rynck,

By my to hebben sodanen kostlyken dynck.

Dar vmme sande ick se to groten eren

5260

Der konnygynnen vnde konnynge, myneme heren,

Wo grote ruwe myne kyndere beyde

Hir vmme hadden myt groteme leyde.

Sus was ere sorge mannygerhande,

Do ick den speygel van my sande.

5265

Se plegen dar vor to spelen vnde spryngen

Vnde segen, wo en de stertken hyngen,

Vnde ock, wo en ere muleken stunt.

Men leyder! dyt was my seer vnkunt,

Dat Lampen so na was syn doet,

5270

Wente ick vppe truwe vnde louen groet

Eme de kleynöde mede bevoel

Vnde myneme vrunde Bellyne alzo wol.

Dyt weren beyde myne truwesten vrunde,

De ick ye krech to yennyger stunde.

5275

Ik mach wol ropen ouer den mordener.

Ok wyl ick dar aff wetten meer,

Wor hen de kleynöde syn ghestolen,

Wente mord blyft nicht ghern vorholen.

Id mach lychte, he hir by vns steyt

5280

Manckt dessen, de dar wol aff weyt,

Wor ghebleuen syn desse kleynöde

Vnde ok, wo Lampe ghekomen is tom dode.»