Lectio XVI

Grammatica

Morphologia:

odisse et memenisse

―――――――――――――――――――――

1. Bonos homines amo, malos non odi.

2. Homines inter se odisse non debent.

3. Saepe fit, ut mali bonos et pios oderint.

4. Quamquam multi te propter severitatem tuam oderant, ego te semper amabam.

5. Malus essem, si te odissem.

6. Numquam te odero, semper tibi fidem habebo.

7. Ego tui saepe memini.

8. Semper tui meminero.

9. Memento igitur tu quoque mei!

10. Plurimi nostrum semper vestri meminerint.

―――――――

De seditione servorum

73 - 71 a. Chr. n.

Gladiatores custodes suos necant

Terroris Cimbrici Romani diu meminerant reliquiasque illius gentis vehementissime oderant. Itaque captivi publice sub corona venierunt. Plerique eorum gladiatores facti sunt et pugnando spectantium animos delectabant; multi atroci morte perierunt. Nam in arena aut inter se pugnabant aut cum leonibus aliisque bestiis.

Gladiatores

Crudelitate dominorum factum est, ut servi eos magis magisque odissent. Odium eorum postremo ita incitatum est, ut seditio fieret. Dux factus est Spartacus, vir audacissimus. Is in contione haec fere dixit: «Odi eos, qui doloribus nostris delectantur. Vos convocavi, ut vos quoque eos odisse disceretis. Quis vestrum non cottidie ignominiae nostrae meminit? Sed meminisse non satis est. Pugnemus – non inter nos, sed cum iis, quos ego quidem semper odero!» His verbis inflammati gladiatores custodes suos necaverunt. Vastando et raptando incolas Italiae diu terrebant.

Servus Romanus

―――――――

Vocabularium

sēditiō, -ōnis f.

inter sē

pius, -a, -um

fidem habēre

Cimbrius, -a, -um

sub corōnā venīre

gladiātor, -ōris m.

cōntiō -ōnis f.

īgnōminia, -ae f.

Dictionarium latine-anglice

John Locke: A Short Latin Grammar