Lectio XIV

Grammatica

Morphologia:

ire et composita

―――――――――――――――――――――

1. Cottidie in scholam eo.

2. Solusne is?

3. Non solus eo; frater mecum it.

4. Una imus in scholam.

5. Itisne libenter in scholam?

6. Plerique discipuli libenter in scholam eunt.

7. «Filius meus», inquit mater, «sero didicit ire.

8. Nunc eundi peritus est.

9. Iens antea a me sublevabatur.

10. Etiam nunc euntem saepe teneo, ut tutius eat.

11. Antea numquam sine me ibat, quamquam eum monebam, ut solus iret.

12. Mox semper solus ibit.» –

13. I, puer, ut aviae laetitiam paremus!

14. Bene isti!

15. Heri cum eo in hortum ii.

16. In urticas isset, nisi eum retinuissem.

17. In urticas isse non est iucundum!

urtica, ae f.

―――――――

De interitu Pompeiorum

Aliquando e monte Vesuvio ingentes flammae exierunt. Permagnus clamor erat in oppido Pompeiis. Haec verba audiebantur:

«Spectate flammas ex monte prodeuntes! Ite, amici! Servemus infantes, auferamus aegrotos! Nisi celeriter ibitis, illi peribunt. Adite ad omnia aedificia! Introeuntes clamate, ut exeant! Nolite cessare! – Quid vis, senex? Cur redisti?» – «Iam exieram. Tum memor fui pecuniae meae. Ut eam servarem, redii. Redite mecum domum!» – «Non redisses, nisi avarus esses. Solus pereas! Si tu perieris, quis tui memor erit? Nostra vita pecunia non venit. Sed ne maiora subeamus pericula, cursu incitato abeamus!» – Parati sunt ad eundum. Ex oppido intereunte exeunt. Nocte ineunte tuti sunt.

1. Medio tutissimus ibis.

2. Templum Aesculapii: Bonus intra, melior exi!

―――――――

Vocabularium

Pompēiī, -ōrum

permāgnus, -a, -um

cessāre

memor, -oris

domum

cursu incitātō (abl. cum partic.)

nocte ineunte (abl. cum partic.)

tranquillus, -a. -um

incolumis, -e

perīculum subīre

Aesculāpius, -iī m.

Dictionarium latine-anglice

John Locke: A Short Latin Grammar