Vir nemoris

Liber II

___________________________________________________

Nec uicisse satis miseram sine crimine gentem,

suppliciisque nouis prauaque libidine habendi

depopulasse domos terramque cruore madentem,

omnibus ut uestro deceat quoque uiuere more?

[12]

305

Hic lucos et saxa colo, sed liber. Agrestem

libertas suaui complet dulcedine uitam.

Viuo mihi mentemque mea dicione guberno..

Crede, praeesse sibi, donum est spectabile diuum.

Hoc liceat nobis, alii iactentur in aulis.

310

Quid struimus? Non scire licet. Fert omnia secum

tempus edax deletque noua et deleta reducit.

Fortunaeque leuis fortuna est utraque testis.

Est durum certare quidem, sed cedere turpe.

Grates pro monitis referam, sed dantibus ultro

315

nulla fides ut nullam fidem promissa tuentur.

Fingitis arte dolum, nam uobis fingere mos est.

O equitum uenerandus honos! O regis Amati

integritas! Qua fronte datis, qua saepe tenetis

relligione fidem? Vestrum diffidere nostris

320

sumptibus instructi, non, si mihi Iupiter ipse

uas pro rege feret, non regi credere possem.

Pro diuumque hominumque fidem! Sine fraude doloque,

Corsica, nunc etiam stares. Heu! Quam grauis angit

corda dolor! Quae nunc animoque et mente recursant!

325

Nam si infanda tibi commenta audire tuorum

et uacet extremos patriae cognoscere casus,

protinus adtingam leuiter fastigia rerum.

Sed lux sera diem complet. De montibus alta

umbra cadit nec tempus adhuc excedere restat.

[<121 ^v>]

330

Nobiscum tamen hoc poteris requiescere in antro

fronde super uiridi, stipulae seu stramine mollis.

Ne metuas fortasse, subi tutoque recumbe.

Hic quoque sunt hominum leges, et iura tuentur

hospitii sacrata. Colit mens integra siluas

[13]

335

statque rudi sub ueste fides et candida agresti

――――――

121^r, 307 uouo err. V // mea T²: /// T // 308 est T² V: uacat T // 121^v-122^r, 325-384 non legere potui V.