Vir nemoris

Liber II

___________________________________________________

uellere simplicitas tegitur. Non splendida nobis

mensa est delectis dapibus conditaque suco,

Campanoque ornata mero, ast asymbolus escam

cenabis parcam, et lymphas potare iuuabit.»

340

Erigit his animum dictis et uerba repressit

imperiosa, ratusque uiros adfarier, antro

succedit stratoque super procumbit agresti

effultus foliis et molli uellere damae.

Hinc lustrat socios uerbisque salutat amicis,

345

et cunctos sensim adloquitur. Muliebria neptis

ora, uel expertus uel captus imagine, nouit.

Virtutem stupet audacem laudatque uirilem

feminea sub forma animum tenerosque ferino

miratur rigidi sub tegmine uelleris artus,

350

et strictum lateri gladium, at sine lege capillos

detensosque tenus collos cono iocularia credit.

Interea comites non empta cibaria praebent

fusa super strato et modice partimur in omnes.

Ille ornare negat cenam conuictor, auarae

355

seu miseret mensae, seu rustica fercula abhorret:

Frugalem durumque cibum, iam uiuere suetus

molliter, horrescit metuitque incommoda uitae.

Postquam exempta fames aegre sociique silescunt,

adloquor his equitem dictis: «Cui nempe cubile

[<122 ^r>]

[14]

360

insuetum statioque rigens, et plurima somnos

eripiunt. Nunc maius opus, nunc, ordine rerum,

qui status ante fuit Cyrni, quae causa malorum

est labes patriae? Primum quid paruus et inde

quid maior nostris exercitus appulit oris,

365

qua lege inuasit, primique exordia belli

expediam. Heu! Turgens oculus rubet iraque fauces

exurit! Mihi nunc adsis tu, maxime Ductor!

Tu tibi iuratam totiens totidemque solutam

pande fidem, precor, abiurataque foedera et astus.

370

Si nunc uos sileam, illustres, ignoscite, manes:

ordo locusque adimunt ingrataque tempora uires.