Imperatores Turcici,

seu de eorum vita et rebus gestis

_____________________________________________________________________

SELIMUS.

MUnera vix tumulo dederat suprema paterno,

In fratrem movit cum fera bella suum.

Quem de Cappadocum postquam regione fugavit,

Saevus Amyrrhaeos victor adivit agros.

5

Iussit ubi tolli natos ex fratre propinquos,

Turpiter et leto corpora parva dari.

Mustapham laqueis innectere colla coegit,

Quod fratrum nollet tingere caede manus.

Quin et Acomathem, fusis certamine Persis,

10

Vidit ut ante suos procubuisse pedes,

Cum precibus fraterna ferox nil iura moratus,

Suspensum nigras pascere iussit aves.

Deprensumque ducem qui celsa cacumine Tauri

Incolit, impositum ferre coegit onus.

15

Devictae Syriae vacuas invasit habenas,

Quando Tomombaei contudit arma ducis.

Horrida funerei cui post tormenta doloris,

Aerium stricto gutture clausit iter.

Hac feritate potens, Arabes, Panchaeaque rura,

20

Sub iuga servitii compulit ire sui.

Illius imperium timuit ventosa Damascus,

Et celebres urbes Persia quotquot habet.

In tantis opibus Selimo successor et haeres,

Non nisi Solmannus filius unus erat.

25

Cui pater infidus, veritus ne bella moveret,

In proprium veluti moverat ipse patrem:

Dona dari iussit fallacia, qualia quondam

Oetaeo misit Deianira viro.

Ipse sed insidias, Pyrrho monitore, paternas

30

Eludens, undis munera missa dedit.

Nec multo posthac ex ulcere fata ferentem,

Per Stygias Selimum navita vexit aquas.