De imitatione Christi

Admonitiones ad

spiritualem vitam utiles.

[Liber I]

____________________________________________________________

DE MEDITATIONE MORTIS.

CAPITVLVM  XXIII.

Valde cito erit te cum hic factum: vide aliter quomodo te habeas. Hodie homo est: et cras non comparet. Cum autem sublatus fuerit ab oculis: etiam cito transit a mente. O hebetudo et duritia cordis humani: quod solum praesentia meditatur, et futura non magis praevidet. Sic te in omni facto et cogitatu deberes tenere: quasi hodie esses moriturus. Si bonam conscientiam haberes: non multum mortem timeres. Melius esset peccata cavere: quam mortem fugere. Si hodie non es paratus; quomodo cras eris? Cras est dies incerta; et quid scis si crastinum habebis? Quid prodest diu vivere; quando tam parum emendamur? Ah longa vita non semper emendat: sed saepe culpam magis auget. Vtinam per unam diem bene essemus conversati in hoc mundo. Multi annos computant conversionis: sed saepe parvus est fructus emendationis. Si formidolosum est mori: forsitan periculosius erit diutius vivere. Beatus qui horam mortis suae semper ante oculos habet: et ad moriendum cotidie se disponit. Si vidisti aliquando hominem mori: cogita quia et tu per eandem viam transibis. Cum mane fuerit: puta te ad vesperum non perventurum. Vespere autem facto mane non audeas tibi polliceri. Semper ergo paratus esto: et taliter vive, ut numquam te imparatum mors inveniat. Multi subito et improvise moriuntur: nam hora qua non putatur, Filius hominis venturus est. Quando illa extrema hora venerit; multum aliter sentire incipies de tota vita tua praeterita: et valde dolebis quia tam neglegens et remissus fuisti. Quam felix et prudens, qui talis nunc nititur esse in vita: qualis optat inveniri in morte. Dabit namque magnam fiduciam feliciter moriendi perfectus contemptus mundi; fervens desiderium in virtutibus proficiendi: amor disciplinae labor paenitentiae; promptitudo oboedientiae, abnegatio sui: et supportatio cuiuslibet adversitatis pro amore Christi. Multa bona potes operari dum sanus es: sed infirmatus nescio quid poteris. Pauci ex infirmitate meliorantur: sic et qui multum peregrinantur, raro sanctificantur. Noli confidere super amicos et proximos; nec in futurum tuam differas salutem: quia citius obliviscentur tui homines quam aestimas. Melius est nunc tempestive providere, et aliquid boni praemittere: quam super aliorum auxilio sperare. Si non es pro te ipso sollicitus modo: quis erit sollicitus pro te in futuro? Nunc tempus est valde pretiosum: nunc sunt dies salutis: nunc tempus acceptabile. Sed pro dolor quod hoc utilius non expendis: in quo promereri vales unde aeternaliter vivas. Veniet, quando unum diem seu horam pro emendatione desiderabis: et nescio an impetrabis. Eia carissime, de quanto periculo te poteris liberare, de quam magno timore eripere: si modo semper timoratus fueris et suspectus de morte. Stude nunc taliter vivere: ut in hora mortis valeas potius gaudere quam timere. Disce nunc mori mundo: ut tunc incipias vivere cum Christo. Disce nunc omnia contemnere: ut tunc possis libere ad Christum pergere. Castiga nunc corpus tuum per paenitentiam: ut tunc certam valeas habere confidentiam. Ah stulte quid cogitas te diu victurum; cum nullum diem habeas securum? Quam multi decepti sunt: et insperate de corpore extracti. Quotiens audisti a dicentibus, quia ille gladio cecidit; ille submersus est: ille ab alto ruens cervicem fregit: ille manducando obriguit, ille ludendo finem fecit: alius igne, alius ferro, alius peste, alius latrocinio interiit; et sic omnium finis mors est: et vita hominum tamquam umbra subito pertransit. Quis memorabitur tui post mortem; et quis orabit pro te? Age age nunc carissime quidquid agere potes; quia nescis quando morieris: nescis etiam quid tibi post mortem sequetur. Dum tempus habes: congrega divitias immortales. Praeter salutem tuam nihil cogites: solum quae Dei sunt cures. Fac nunc tibi amicos venerando Dei sanctos, et eorum actus imitando; ut cum defeceris in hac vita: illi te recipiant in aeterna tabernacula. Serva te tamquam peregrinum et hospitem super terram: ad quem nihil spectat de mundi negotiis. Serva cor liberum et ad Deum sursum erectum: quia non habes hic manentem civitatem. Illuc preces et gemitus cotidianos cum lacrimis dirige: ut spiritus tuus mereatur ad Dominum post mortem feliciter transire. Amen.