Ecerinis

Actus I

________________________________________________________________

Scena ii.

Chorus.

Chorus.

Quis vos exagitat furor,

O mortale hominum genus?

115

Quo vos ambitio vehit?

Quonam scandere pergitis?

Nescitis cupidi nimis

Quo discrimine quaeritis

Regni culmina lubrici:

120

Diros expetitis metus,

Mortis continuas minas:

Mors est mixta tyrannidi,

Non est morte minor metus.

Ast haec dicere quid valet?

125

Sic est: sic animus volat;

Tunc, cum grandia possidet,

Illis non penitus satur;

Cor maiora recogitat.

Vos in iurgia, nobiles,

130

Atrox invidiae scelus

Ardens elicit, inficit:

Numquam quis patitur parem.

O quam multa potentium

Nos et scandala cordibus

135

Plebs vilissima iungimus!

Illos tollimus altius,

Hos deponimus infimos:

Leges iuraque condimus,

Post haec condita scindimus.

140

Nobis retia tendimus,

Mortale euxilium damus,

Falsum praesidium sumus.

Haec demum iugulis luunt:

Nos secum miseri trahunt,

145

Nos secum cadimus; cadunt,

Sic semper rota volvitur,

Durat perpetuum nichil.

En, cur Marchia nobilis

Haec Tarvisia sic fremit,

150

Signis undique classicis

Clamor bellicus obstrepit,

Exardet furor excitus,

Gentes e requie trahit,

Cives otia deserunt?

155

Dirum pax peperit nefas.

Bullit sanguinis impetus

Et certamina postulat,

Partes crimina detegunt,

Ferrum poscitur urbibus,

160

Turbat iustitiae forum.

Verona venit anxius,

Qui iam fert nova, nuntius.