Vita S. Elisabeth

Liber I

________________________________________________________________

CAPUT VI

De his quae in adolescentia patienter sustinuit

TRANSACTIS itaque tam innocenter quam humiliter pueritiae annis, cum jam adolescentiae confinia coepisset attingere, augebatur quidem intrinsecus per spiritum mentis devotio; sed et insurrexit extrinsecus per seculi malitiam valida tribulatio.

Nam cum nubilis facta esset, et a cognatis, proximis, vasallis, et consiliariis sponsi sui, qui eam diligere, et ei potius obsequi tenebantur, manifestas persecutiones perpessa est; Salvatoris exemplo, adversus quem impii mala pro bonis, et odium pro dilectione posuerunt.

Machinabantur frustra, ut repudiata Regi patri suo remitteretur; eo quod minus, quam decuerit dotis acceperit. Afferentes quod et dotem pinguiorem, et potiora adjutoria posset per filiam cujuspiam vicinioris Principis obtinere.

Ipsa etiam domina Sophia satagebat operose, ut in aliquo religioso Coenobio Monialium collegio jungeretur.

Inter haec Elizabeth exul a domo patria, et hujus mundi peregrina, contemptui se haberi perpendens, medullitus ingemiscens, confugit ad Dominum, tribulationemque suam ante ipsum pronuncians, bonitatis divinae dispositioni per omnia se subjecit.

Ancillarum et pedissequarum ex more gaudebat consortio, et cooperabatur obsequio, in tantum ut socrus ei dedignans diceret: Non in Principum dominantium, sed in servarum famulantium numero fuisse debueras Elizabeth computata.

In his aliisque abundantium opprobriis et superborum despectio­nibus, erat cor Elizabeth fiduciam habens in Domino; qui et in se confidenti non defuit in auxilio oportuno. Occulta quippe inspiratione sua ad dilectionem exulis reginae cor et affectum Principis sponsi tam efficaciter inclinavit, ut in solitudine secreti et mutui amoris loqueretur ad cor ejus dulciter, dicens sibi verba bona, verba consolatoria. Qui nimirum ab initio solitus erat cum alicunde rediret eam allatis xeniis honorare, et amplexibus delinire.