Vita S. Elisabeth

Liber I

________________________________________________________________

CAPUT V

De incremento bonitatis ejus

CRESCEBANT et nutriebantur simul Agnes, soror sponsi, puella speciosa, et Elizabeth virgo Deo devota, cultuque consimili ornabantur. Cumque decenter compositae, et auro et gemmis coronatae ex more, subsequente relicta Hermanni domina Sophia ad Ecclesiam processissent, et loca sua tenerent, mox Elizabeth coronam de capite suo deponens, et juxta se collocans, ad caput non reposuit nisi divinis officiis consummatis. Et dum super hoc socrus admirans loqueretur, eidem respondit: Absit, ut in conspectu Dei, regisque mei Jesu Christi, quem spinis coronatum aspicio, ego res vilis et lutea, fastu elationis coronata appaream.

Vulneraverat jam tunc charitas tenerum cor, gladiusque dominicae passionis pertransierat ejus animam delicatam, cujus despectui tantopere conabatur se conformare.

Erant tunc in aula potentes quidam Secretarii, piis ejus actibus invidentes, qui amaris verborum injuriis eam afficiebant, et protervis insultationibus ejus teneritudinem perturbabant. Ipsaque socrus ejus, sponsique soror, fastus secularis affectae honoribus, longe ab humilis Elizabeth moribus discrepabant. In quorum omnium medio, velut lilium inter spinas, innocens Elizabeth, florens et germinans pungebatur aculeis, sed humilitatis ac patientiae fragrans suavitatis diffundebat odorem.

In mansuetudine itaque improperia sustinens, inclinavit caput suum, nec ambulavit in magnis; sed cum pauperibus sermocinatio ejus, et cum ancillis semper et pedissequis conversatio ejus fuit.

Quis in hujus tenellae aetatis corpusculo tantum munus gratiae et virtutum opera non obstupescat? qualis putas est futura adulta, quae talis est in pueritia? Quis, ut aestimas, erit in sapore fructus, cujus odor sic fragrat vernans in flore? utique quae misit radicem deorsum, faciet fructum sursum; afferet fructum multum, faciet multa opera bona, et majora horum faciet, et de fructu manuum suarum plantabit vineam, palmites meritorum, botrosque gratiarum cum vino suavitatis perpetuae germinantem.