| |
|
- L i b e r
K a l i l a e e t D i m n a e
C a p i t u l u m V I I I
- ______________________________________
- 130. Imperator dixit philosopho: "Cognovi hoc exemplum quod dixisti.
Annuncia ergo mihi quomodo duo inimici redeunt in amiciciam, cum ambo sint
in periculo, et se liberant". Philosophus dixit: "Non omnis amicicia est
firma propter temporis commutacionem. Sapiens vero tempus emit et in tempore
cum inimico amiciciam contrahit propter suam salutem sicut mus et gatta.
131. + Una autem dierum exivit quidam ad venandum et extendit laquea
sua circa arborem. Gatta vero exivit, ut cibum caperet, et fuit capta.
Mus similiter exiens vidit gattam captam et gavisus est valde. Rediens
retro mustelam vidit in foramine suo et bubonem super arborem et magno
territus timore cogitabat intra se: "Si ad foramen iero, peribo; si ad
dextram vel ad sinistram fugiam, capiet me bubo; si ad gattam vadam, comedet
me. Sed providebo ingenium quo valeam liberari; oportet enim sapienti in
periculis non timere. Ego non video salutem nisi per amorem gatte et per
ipsam ego salvabor +". Et pergens mus ad gattam dixit: "Quomodo te habes
et quomodo manes?" Et gatta respondit: "In tribulacione et miseria sicut
cupis". Mus respondit: "Verum dicis; sed modo compacior tibi, quia [et]
ego sum in periculo; mustela enim est in foramine meo, bubo in arbore et
credit me capere; ipsi amborum nostrum sunt inimici. Faciamus ergo concordiam,
ut evadere possimus: ego conrodam laquea de collo tuo et te liberabo".
Hec audiens gatta valde gavisa est et dixit muri: "Si hoc feceris, magnas
grates a me habebis". Convenientibus illis facta est amicicia inter eos.
Cepit mus rodere laquea, ut liberaret gattam, et timens ne ipsa fidem factam
frangeret, dimisit laqueum unum. Et gatta dixit: "Quid tardas? Nunquid
perversa est amicicia tua?" Mus respondit: "Amicicia mea non est perversa,
sed timeo ne amicicia tua pervertatur, quia quod naturale est non facile
mutatur, sed si mutatur, non penitus tollitur. Propterea dimisi unum laqueum,
usquequo video tempus et locum fugiendi". Mane autem facto venator veniebat.
Videns ergo mus eum a longe dixit gatte: "Ecce tempus venit fugiendi".
Et cum venator esset prope, corrosit laqueum et fugit [in] foramen, gatta
autem timore venatoris fugit et ascendit arborem, et sic venator rediit
vacuus. Una autem dierum exivit mus et vidit gattam procul et noluit ei
appropinquare. Ipsa vero dixit ei: "O dilecte, veni ad me et tibi retribuam
pro bono quod mihi fecisti". Mus respondit: "Amicicia nostra non indiget
appropinquacione. Quomodo appropinquabo tibi, cum sim tibi esca? Nullus
enim appropinquare debet inimico suo quem forciorem se cognoscit. Preterita
amicicia nostra in necessitate fuit facta pro amborum salute. Nunc amicicia
nostra sit a longe; durum est enim mihi tibi appropinquare".
|
|