| |
|
- D e c r e t a l i u m
G r e g o r i i p a p a e I X
c o m p i l a t i o n i s
l i b e r I V
T i t u l u s V I I I .
De coniugio leprosorum.
- _______________________________________________
- Capitulum I.
Lepra superveniens non dissolvit
matrimonium, nec matrimonii effectum, ideo adinvicem maritali affectione
coniuncti se tractare debent, aut ad perpetuam continentiam vovendam induci.
- Alexander III. Cantuariensi Archiepiscopo.
Pervenit ad nos, quod,
quum hi, qui leprae morbum incurrunt, de consuetudine generali a communione
hominum separentur, et extra civitates et villas ad loca solitaria
transferantur, nec uxores viros, nec viri uxores suas taliter
aegrotantes sequuntur, sed sine ipsis manere praesumunt. Quoniam igitur,
quum vir et uxor una caro sint, non debet alter sine altero esse diutius, fraternitati
tuae per apostolica scripta praecipiendo mandamus, quatenus, ut uxores
viros, et viri uxores, qui leprae morbum incurrunt, sequantur, et eis coniugali
affectione ministrent, sollicitis exhortationibus inducere non postponas. Si
vero ad hoc induci non poterunt, eis arctius iniungas, ut uterque altero
vivente continentiam servet. Quodsi mandatum tuum servare contempserint,
vinculo excommunicationis adstringas.
- Capitulum II.
Coniuges propter lepram
separandi non sunt a coniugio, et contrahere possunt matrimonium, et invicem
sibi reddere debitam tenentur.
- Idem Baionensi Episcopo.
Quoniam ex multis
auctoritatibus et praecipue ex evangelica veritate nemini licet, excepta
causa fornicationis, uxorem suam dimittere: constat, quod, sive mulier
lepra percussa fuerit, seu alia gravi infirmitate detenta, non est a viro [suo]
propterea separanda, vel etiam dimittenda. Super hoc vero, [quod de
latore etc.] (Et infra: [cf. c. 3. De eo, qui duxit IV.
7.]) Leprosi autem si continere nolunt, et aliquam, quae sibi nubere velit,
invenerint, liberum est eis ad matrimonium convolare. Quodsi virum sive uxorem divino
iudicio leprosum fieri contigerit, et infirmus a sano carnale debitum
exigat, generaIi praecepto Apostoli quod exigitur est solvendum, cui praecepto
nulla in hoc casu exceptio invenitur.
- Capitulum III.
Sponsalia de futuro praecise non
compellunt ad contrahendum matrimonium cum leproso, lepra post sponsalia
superveniente.
- Urbanus III. Episcopo Florentino.
Literas fraternitatis
tuae debita benignitate suscepimus, quibus certiores de sinceritate tuae fidei
et devotionis effecti, ad honorem et commodum tuum abundantius provocamur.
Verum Quia [a nobis] postulasti, utrum, si, post sponsalia de futuro
inter aliquas legitimas personas contracta, antequam a viro mulier
traducatur, alter eorum leprae morbum incurrat, alius ad consummandam copulam
maritalem compelli debeat, vel se possit ad secunda vota transferre, tuae
sollicitudini respondemus, quod ad eam accipiendam cogi non debet, quum
nondum inter eos matrimonium fuerit consummatum. [De illa vero etc. (cf.
c. 6. de divort. IV. 19.)]
|
|