Poeta Astensis
floruit ca. 1100
|
Avianus novus
Liber I
|
____________________________________________________________
|
|
Fabula XIII[De vitulo et bove]
Musa iocosa veta, ne fingat vana poeta,tu removere potes, si quid inane notes.quorum voce secor vel verbi verbere laedor,vos operam detis pervigilando metris. | |
5 | curam dando metris, mox me fortasse scietiscarmine pro tali nil meruisse mali.dum lasciviret vitulusque libenter abiretforte bovem videt, quem iuga ferre videt.«tu vinctus loris nullis requiescis in horis |
10 | et fers vim solis, iugera quando colis.gramina conculco, tua vis est dedita sulco,et, bene gratus ero, vincula nulla fero.tu glebas vertis, pascor florentibus herbis,gusto quicquid amem, te patiente famem. |
15 | hinc ego sum fortis, tu pronus ad ostia mortis,sum nimis hinc acer, tu patiendo macer,ad solitum morem vetulus patiendo laborem.»is quamvis doluit, dicere vix voluit:«care, sit hoc anno tibi tanta licentia dampno, |
20 | ut non invideam: quod precor, id videam.»auribus ista Jovis tulit Iris murmura vocis,vota bovis veteris dicta iuvant ceteris.nam cito post vidit quaecunque rogando petivit,quod petit, illud ei mox tribuere dei. |
25 | festa dies venit, vetulus qua forte quievit,et dominus vitulum dat necis ad titulum.vinctus cumque palam Phoebi traheretur ad aram,sunt resoluta modis talibus ora bovis:«ne teneas foedam, quae praestant otia, poenam, |
30 | sed sub quo vives est labor ille quies.» |