Avianus novus

Liber I

____________________________________________________________

Fabula VIII

[De abiete ac dumo]

Avianus XIX

Delectans mentes, Euterpe, metra canentes,

ne possint laedi livida corda, veni.

vocibus incultis vos, qui mea rodere vultis,

discite de vestris parcere velle meis.

5

carmen amate meum, si vos non fingitis aequum,

absint insidiae, dens cadat invidiae.

riserat inmensis abies pulcherrima membris

arbustum dumi, «semper es» inquit «humi.

te membris turpem fert furca pauper in urbem,

10

ut sis apta scopis iudicioque focis.

me ratis antennis subcidit acuta bipennis,

flamina magna fero, vela marina gero.

tu foricis clausis das paucis commoda causis

et cum claudis aras, commoda pauca paras.

15

tu ruris caulas, ego claudo divitis aulas,

dumus spreta iacet, dis mea forma placet.

sedibus apto forum, trabibus suo templa deorum,

orno rates remo, moenia summa tego.

quis putet esse parum conponere templa dearum,

20

flumen habere scias per mea membra vias.

non laesus planget, si quis mea robora tanget,

cum peritura doles, tacta nocere soles.

unde fit, ut dumus paucos quaeratur ad usus,

me quicunque capit, commoda plura facit.»

25

«flatibus obcursas, caelestia vertice pulsas»

respondit dumus, «nos sine laude sumus.

te, quia laude nites, facient subcidere dites,

plantula sed dumi tuta manebit humi.

sume meas spinas, si vis vitare ruinas,

30

te sumptis spinis credo carere minis.»