De Nugis Curialium

Distincio quarta

____________________________________________________________

IX.

Item de apparicionibus

Henno cum dentibus, sic a dencium magnitudine dictus, speciosissimam in umbroso nemore puellam inuenit hora meridiana secus oram Normanni litoris. Sedebat sola regalibus ornata sericis, flebatque sine uoce suppliciter pulcherrima rerum et quam eciam lacrime decerent. Incalescit igne concepto iuuenis. Miratur tam preciosum sine custode thesaurum, et tanquam illapsum de celo sidus de uicinia terre conqueri. Circumspicit, nam a latibulis timet insidias; non inuentis, ei suppliciter in genibus astat et reuerenter alloquitur: «Dulcissimum tocius orbis et clarissimum decus, seu nostre sortis est hec tam desiderabilis faciei serenitas, seu se diuinitas, his redimitam flosculis, hoc lumine uestitam, suis in terra uoluit ostendi cultoribus, gaudeo, et gaudere te decet, quod in mea te contigit potestate considere; hei michi! quod ad tua sum preelectus obsequia; tibi gloria, quod ad idem locorum quo desiderabilius es recepta presaga declinasti sentencia.» Illa tam innocenter et columbine respondit, ut credas angelam locutam que possit angelum quemuis ad uota fallere: «Flos iuuenum amabilis, et desiderabile lumen hominum, non me huc attulit spontanea prouidencia, sed casus. Inuitam aduexit me cum patre meo, nuptui tradendam regi Francorum, ad hec litora ratis ui tempestatis inpulsa; quam cum egressa essem, hac sola que uobis astat (et ecce astabat puella) comitante, aura turbini succedente prospera, pleno cum patre recedunt naute uelo. Scio autem quod cum me scierint abesse, cum lacrimis huc reuertentur. Attamen ne me lupi hominesue maligni deuorent uel attemptent, si michi innocencie fidem dederis pro te tuisque, tecum pro tempore remanebo; nam tucius est et salubrius ut me tibi comendem usque in nauis reditum.» Henno, qui desideria non deses auditor intelligit, omnia dat impiger quecunque petuntur, et thesaurum inuentum cum maximo secum animi iubilo reportat, utrique quantam potest adibens leticiam. Introducit, et sibi matrimonio nobilem illam pestilenciam iungit, custodieque matris sue deputat, et ex illa pulcherrimam prolem suscitat. Frequens erat in ecclesia mater, illa frequencior; orphanorum et uiduarum et omnium panis egencium <mater adiutrix>, illa magis. Vt fine concludat optato maliciam, omnem in conspectu hominum complet leticiam, excepto quod aspersionem aque benedicte uitabat, horamque corporis dominici et sanguinis conficiendi cauta preueniebat fuga, simulata multitudine uel negocio. Mater hoc Hennonis aduertit, iustaque suspicione sollicita cuncta metuens, instat artissima sedulitate scrutari quid hoc. Scit eam diebus dominicis post aquam datam ecclesiam ingredi et consecracionem fugere, cuius ut sciat causam, modico secretoque foramine facto in thalamum eius ocultas tendit insidias. Videt eam igitur summo mane die dominica, egresso ad ecclesiam Hennone, balneum ingressam, et de pulcherrima muliere draconem fieri, et in modico exilientem a balneo in pallium nouum quod ei puella strauerat et in minutissima frusta dentibus illud concidentem, et inde in propriam reuerti formam, que postmodum per omnia simili argumento famule famulatur. Mater filio uisa reuelat. Ergo sibi presbitero ascito, inopinas ocupant, aqua benedicta conspergunt, que subito saltu tectum penetrant et ululatu magno diu culta relinqunt hospicia. Ne miremini si Dominus as[f.51r]cendit corporaliter, cum hoc pessimis permiserit creaturis, quas eciam necesse sit deorsum inuitas trahi. Huius adhuc extat multa progenies.