De viris illustribus

De grammaticis et rhetoribus

Grammatici

________________________________________________________________

M. Pomponius Marcellus

XXII [1] M. Pomponius Marcellus, sermonis Latini exactor molestissimus, in aduocatione quadam – nam interdum et causas agebat – soloecismum ab aduersario factum usque adeo arguere perseuerauit quoad Cassius Seuerus interpellatis iudicibus dilationem petiit, ut litigator suus alium grammaticum adhiberet, «quando non putat is cum aduersario de iure sibi, sed de soloecismo controuersiam futuram.» [2] Hic idem, cum ex oratione Tiberi uerbum reprehendisset, affirmante Ateio Capitone et esse illud Latinum et si non esset futurum certe iam inde: «Mentitur,» inquit, Capito; «tu enim, Caesar, ciuitatem dare potes hominibus, uerbo non potes.» [3] Pugilem olim fuisse Asinius Gallus hoc in eum epigrammate ostendit:

Qui caput ad laeuam didicit glossemata nobis

Praecipit: os nullum uel potius pugilis.