Silvarum libri V

Liber quintus

_______________________________________________________

IV

Somnus

Crimine quo merui, iuvenis placidissime divum,

quove errore miser, donis ut solus egerem,

Somne, tuis? tacet omne pecus volucresque feraeque

et simulant fessos curvata cacumina somnos,

5

nec trucibus fluviis idem sonus; occidit horror

aequoris, et terris maria adclinata quiescunt.

septima iam rediens Phoebe mihi respicit aegras

stare genas; totidem Oetaeae Paphiaeque revisunt

lampades et totiens nostros Tithonia questus

10

praeterit et gelido spargit miserata flagello.

unde ego sufficiam? non si mihi lumina mille,

quae sacer alterna tantum statione tenebat

Argus et haud umquam vigilabat corpore toto.

at nunc heu! si aliquis longa sub nocte puellae

15

brachia nexa tenens ultro te, Somne, repellit,

inde veni; nec te totas infundere pennas

luminibus compello meis – hoc turba precatur

laetior: extremo me tange cacumine virgae,

sufficit, aut leviter suspenso poplite transi.