Silvarum libri V

Liber secundus

_______________________________________________________

V

Leo mansuetus

Quid tibi monstrata mansuescere profuit ira?

quid scelus humanasque animo dediscere caedes

imperiumque pati et domino parere minori?

quid, quod abire domo rursusque in claustra reverti

5

suetus et a capta iam sponte recedere praeda

insertasque manus laxo dimittere morsu?

occidis, altarum vastator docte ferarum,

non grege Massylo curvaque indagine clausus,

non formidato supra venabula saltu

10

incitus aut caeco foveae deceptus hiatu,

sed victus fugiente fera. stat cardine aperto

infelix cavea, et clausas circum undique portas

hoc licuisse nefas placidi tumuere leones.

tum cunctis cecidere iubae, puduitque relatum

15

aspicere, et totas duxere in lumina frontes.

at non te primo fusum novus obruit ictu

ille pudor: mansere animi, virtusque cadenti

a media iam morte redit, nec protinus omnes

terga dedere minae. sicut sibi conscius alti

20

vulneris adversum moriens it miles in hostem

attollitque manum et ferro labente minatur,

sic piger ille gradu solitoque exutus honore

firmat hians oculos animamque hostemque requirit.

magna tamen subiti tecum solacia leti,

25

victe, feres, quod te maesti populusque patresque,

ceu notus caderes tristi gladiator harena,

ingemuere mori; magni quod Caesaris ora

inter tot Scythicas Libycasque, e litore Rheni

et Pharia de gente feras, quas perdere vile est,

30

unius amissi tetigit iactura leonis.