Silvarum libri V

Liber secundus

_______________________________________________________

IV

Psittacus eiusdem

Psittace dux volucrum, domini facunda voluptas,

humanae sollers imitator, psittace, linguae,

quis tua tam subito praeclusit murmura fato?

hesternas, miserande, dapes moriturus inisti

5

nobiscum, et gratae carpentem munera mensae

errantemque toris mediae plus tempore noctis

vidimus. adfatus etiam meditataque verba

reddideras. at nunc aeterna silentia Lethes

ille canorus habes. cedat Phaethontia vulgi

10

fabula: non soli celebrant sua funera cygni.

At tibi quanta domus rutila testudine fulgens,

conexusque ebori virgarum argenteus ordo,

argutumque tuo stridentia limina cornu

et querulae iam sponte fores! vacat ille beatus

15

carcer, et augusti nusquam convicia tecti.

Huc doctae stipentur aves quis nobile fandi

ius natura dedit: plangat Phoebeius ales,

auditasque memor penitus demittere voces

sturnus, et Aonio versae certamine picae,

20

quique refert iungens iterata vocabula perdix,

et quae Bistonio queritur soror orba cubili:

ferte simul gemitus cognataque ducite flammis

funera, et hoc cunctae miserandum addiscite carmen:

‹occidit aeriae celeberrima gloria gentis

25

psittacus, ille plagae viridis regnator Eoae;

quem non gemmata volucris Iunonia cauda

vinceret aspectu, gelidi non Phasidis ales,

nec quas umenti Numidae rapuere sub austro;

ille salutator regum nomenque locutus

30

Caesareum et queruli quondam vice functus amici,

nunc conviva levis monstrataque reddere verba

tam facilis, quo tu, Melior dilecte, recluso

numquam solus eras. at non inglorius umbris

mittitur: Assyrio cineres adolentur amomo

35

et tenues Arabum respirant gramine plumae

Sicaniisque crocis; senio nec fessus inerti

scandet odoratos phoenix felicior ignes.›