Carmina

Carmen LXV

[ad Hortensium Hortalum.]

_________________________________________________________

metrum: distichon dactylicum

Etsi me assiduo confectum cura dolore

sevocat a doctis, Ortale, virginibus,

nec potis est dulcis Musarum expromere fetus

mens animi (tantis fluctuat ipsa malis:

5

namque mei nuper Lethaeo in gurgite fratris

pallidulum manans alluit unda pedem,

Troia Rhoeteo quem subter litore tellus

ereptum nostris obterit ex oculis.

<alloquar, audiero numquam tua {facta} loquentem,>

10

numquam ego te, vita frater amabilior,

aspiciam posthac; at certe semper amabo,

semper maesta tua carmina morte canam,

qualia sub densis ramorum concinit umbris

Daulias, absumpti fata gemens Itylei) -

15

sed tamen in tantis maeroribus, Ortale, mitto

haec expressa tibi carmina Battiadae,

ne tua dicta vagis nequiquam credita ventis

effluxisse meo forte putes animo,

ut missum sponsi furtivo munere malum

20

procurrit casto virginis e gremio,

quod miserae oblitae molli sub veste locatum,

dum adventu matris prosilit, excutitur,

atque illud prono praeceps agitur decursu,

huic manat tristi conscius ore rubor.