Μῦθοι Αἰσώπειοι

___________________________________________________

285.

Λύχνος.

(C. 239. F. 305. B. 114.)

Μεθύων λύχνος [ἐν] ἐλαίωι καὶ φέγγων, ἐκαυχᾶτο, ὡς ὑπὲρ ἥλιον πλεόν λάμπει. Ἀνέμου δὲ πνοῆς συρισάσης, εὐθὺς ἐσβέσθη. Ἐκ δευτέρου δὲ ἅπτων τις εἶπεν αὐτῶι· «φαῖνε λύχνε καὶ σίγα· τῶν ἀστέρων τὸ φέγγος οὔποτε ἐκλείπει.»

Ὅτι οὐ δεῖ τινα ἐν τοῖς λαμπροῖς καὶ τῆι δόξηι τοῦ βίου τυφοῦσθαι· ὅσα γὰρ ἂν κτήσηται, ξένα τυγχάνει.