Μῦθοι Αἰσώπειοι

___________________________________________________

270.

Λύκος καὶ Αἴξ.

(S. 154. C. 230 et p. 379. F. 103.)

Λύκος θεασάμενος αἶγα ἐπί τινος κρημνοῦ νεμομένην, ἐπειδὴ οὐκ ἠδύνατο αὐτῆς ἐφικέσθαι, παρήινει αὐτῆι κατωτέρω καταβῆναι, μὴ καὶ πέσηι λαθοῦσα, λέγων, ὡς καὶ λειμῶνές (εἰσι) παρ᾿ αὐτῶι, καὶ ἡ πόα φαιδροτέρα. Ἡ δὲ πρὸς αὐτὸν ἔφη· «ἀλλ᾿ οὐκ ἐμὲ ἐπὶ νομὴν καλεῖς, αὐτὸς δὲ τροφῆς ἀπορεῖς.»

Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ πονηροὶ, ὅταν παρὰ τοῖς εἰδόσι πονηρεύωνται, ἀνόητοι τῶν τεχνησμάτων γίνονται.