Μῦθοι Αἰσώπειοι

___________________________________________________

132.

Ἐλπὶς ἐν ἀνθρώποις.

(C. 360. B. 58.)

Ζεὺς ἐν πίθωι τὰ χρηστὰ πάντα συλλέξας

ἔθηκεν αὐτὸν πωμάσας παρ᾿ ἀνθρώπωι.

ὁ δ᾿ ἀκρατὴς ἄνθρωπος εἰδέναι σπεύδων,

τί ποτ᾿ ἦν ἐν αὐτῶι, καὶ τὸ πῶμα κινήσας,

διῆκ᾿ ἀπελθεῖν αὐτὰ πρὸς θεῶν οἴκους,

κἀκεῖ πέτεσθαι τῆς τε γῆς ἄνω φεύγειν.

μόνη δ᾿ ἔμεινεν Ἐλπὶς, ἣν κατειλήφει

τεθὲν τὸ πῶμα. τοιγὰρ Ἐλπὶς ἀνθρώποις

[66]

μόνη σύνεστι, τῶν πεφευγότων ἡμᾶς

ἀγαθῶν ἕκαστον ἐγγυωμένη δώσειν.