Ἄλκηστις

Ὑποθέσεις βʹ

____________________________________________________________________

[Ἄλλος]

Ἄλκηστις, ἡ Πελίου θυγάτηρ, ὑπομείνασα ὑπὲρ τοῦ ἰδίου ἀνδρὸς τελευτῆσαι, Ἡρακλέους ἐπιδημήσαντος ἐν τῆι Θετταλίαι διασώιζεται, βιασαμένου τοὺς χθονίους θεοὺς καὶ ἀφελομέμου τὴν γυναῖκα. παρ᾽ οὺδετέρωι κεῖται ἡ μυθοποιία. τὸ δρᾶμα ἐποιήθη ιζʹ. ἐδιδάχθη ἐπὶ Γλαυκίνου ἄρχοντος ὀλ. <πεʹ>. πρῶτος ἦν Σοφοκλῆς, δεύτερος Εὐριπίδης Κρήσσαις, Ἀλκμέωνι τῶι διὰ Ψωφῖδος, Τηλέφωι, Ἀλκήστιδι. τὸ δὲ δρᾶμα κωμικωτέραν ἔχει τὴν καταστροφήν. ἡ σκηνὴ τοῦ δράματος ὑπόκειται ἐν Φεραῖς, μιᾶι πόλει τῆς Θετταλίας. συνέστηκε δὲ ὁ χορὸς ἔκ τινων πρεσβυτῶν ἐντοπίων, οἳ καὶ παραγίνονται συμπαθήσοντες ταῖς Ἀλκήστιδος συμφοραῖς. προλογίζει ὁ Ἀπόλλων. †εἰσὶ δὲ <εʹ> χορηγοί.†

Τὸ δὲ δρᾶμά ἐστι σατυρικώτερον, ὅτι εἰς χαρὰν καὶ ἡδονὴν καταστρέφει παρὰ τὸ τραγικόν. ἐκβάλλεται ὡς ἀνοίκεια τῆς τραγικῆς ποιήσεως ὅ τε Ὀρέστης καὶ ἡ Ἄλκηστις, ὡς ἐκ συμφορᾶς μὲν ἀρχόμενα, εἰς εὐδαιμονίαν δὲ καὶ χαρὰν λήξαντα, <ἅ> ἐστι μᾶλλον κωμωιδίας ἐχόμενα.