Περὶ φύσεως

――――――――――――――――――――――――

Βιβλίον βʹ

Athenaios VIII 10, 334 B (Diels-Kranz 31, B 72):

πῶς καὶ δένδρεα μακρὰ καὶ εἰνάλιοι καμασῆνες . . .

Simplic. in Cael., p. 586, 12, p. 587, 1 sq. (Diels-Kranz 31, B 57):

ἧι πολλαὶ μὲν κόρσαι ἀναύχενες ἐβλάστησαν,

γυμνοὶ δ' ἐπλάζοντο βραχίονες εὔνιδες ὤμων,

ὄμματα' τ' οἶα ἐπλανᾶτο πενητεύοντα μετώπων.

Simplic. in Cael., p. 587, 18 sq. (Diels-Kranz 31, B 58):

...μουνομελῆ ἔτι τὰ γυῖα ... ὄντα ἐπλανᾶτο ...

Porph., Abst. II 31 (Diels-Kranz 31, B 139):

d 1   Versus ex papyro Strasburgensi

d 2   Versus ex papyro Strasburgensi

d 3   Versus ex papyro Strasburgensi

d 4   Versus ex papyro Strasburgensi

(5)

οἴμ' ὅτι οὐ πρόσθεν με διώλεσε νηλεὲς ἦμαρ,

πρὶν σχέτλι' ἔργα βορᾶς περὶ χείλεσι μητίσασθαι.

d 7   Versus ex papyro Strasburgensi

d 8   Versus ex papyro Strasburgensi

d 9   Versus ex papyro Strasburgensi

(10)

d 10   Versus ex papyro Strasburgensi

d 11   Versus ex papyro Strasburgensi

d 12   Versus ex papyro Strasburgensi

d 13   Versus ex papyro Strasburgensi

d 14   Versus ex papyro Strasburgensi

(15)

d 15   Versus ex papyro Strasburgensi

d 16   Versus ex papyro Strasburgensi

d 17   Versus ex papyro Strasburgensi

d 18   Versus ex papyro Strasburgensi

d 19   Versus ex papyro Strasburgensi

Simplic. in Cael., p. 587, 20 sq. (Diels-Kranz 31, B 59):

αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ μεῖζον ἐμίσγετο δαίμονι δαίμων,

ταῦτά τε συμπίπτεσκον, ὅπηι συνέκυρσεν ἕκαστα,

ἄλλα τε πρὸς τοῖς πολλὰ διηνεκῆ ἐξεγένοντο.

Plut., Adv. Col. 1123 B (Diels-Kranz 31, B 60):

εἱλίποδ' ἀκριτόχειρα . . .

Aelian., Nat. an. XVI 29 (Diels-Kranz 31, B 61):

πολλὰ μὲν ἀμφιπρόσωπα καὶ ἀμφίστερνα φύεσθαι,

βουγενῆ ἀνδρόπρωιρα, τὰ δ' ἔμπαλιν ἐξανατέλλειν

ἀνδροφυῆ βούκρανα, μεμειγμένα τῆι μὲν ἀπ' ἀνδρῶν

τῆι δὲ γυναικοφυῆ, σκιεροῖς ἠσκημένα γυίοις.

Simplic. in Phys., p. 381, 29 sqq. (Diels-Kranz 31, B 62):

νῦν δ' ἄγ', ὅπως ἀνδρῶν τε πολυκλαύτων τε γυναικῶν

ἐννυχίους ὅρπηκας ἀνήγαγε κρινόμενον πῦρ,

τῶνδε κλύ'· οὐ γὰρ μῦθος ἀπόσκοπος οὐδ' ἀδαήμων.

οὐλοφυεῖς μὲν πρῶτα τύποι χθονὸς ἐξανέτελλον,

(5)

ἀμφοτέρων ὕδατός τε καὶ ἴδεος αἶσαν ἔχοντες·

τοὺς μὲν πῦρ ἀνέπεμπε θέλον πρὸς ὁμοῖον ἱκέσθαι,

οὔτε τί πω μελέων ἐρατὸν δέμας ἐμφαίνοντας

οὔτ' ἐνοπὴν οἷόν τ' ἐπιχώριον ἀνδράσι γυῖον.

Simplic. in Cael., p. 529, 28 sq. (Diels-Kranz 31, B 71):

εἰ δέ τί σοι περὶ τῶνδε λιπόξυλος ἔπλετο πίστις,

πῶς ὕδατος γαίης τε καὶ αἰθέρος ἠελίου τε

κιρναμένων εἴδη τε γενοίατο χροῖά τε θνητῶν

τόσσ', ὅσα νῦν γεγάασι συναρμοσθέντ' Ἀφροδίτηι . . .

Simplic. in Cael., p. 530, 4 sq. (Diels-Kranz 31, B 73):

ὡς δὲ τότε χθόνα Κύπρις, ἐπεί τ' ἐδίηνεν ἐν ὄμβρωι,

ἴδεα ποιπνύουσα θοῶι πυρὶ δῶκε κρατῦναι . . .

Simplic. in Cael., p. 530, 7 sq. (Diels-Kranz 31, B 75):

τῶν δ' ὅσ' ἔσω μὲν πυκνά, τὰ δ' ἔκτοθι μανὰ πέπηγε,

Κύπριδος ἐν παλάμηισι πλάδης τοιῆσδε τυχόντα.

Arist., Part. anim. A 1, 640a 20 sq. (Diels-Kranz 31, B 97):

ῥάχιν.

Arist., Gen. anim. A 23, 731a 1 sq. (Diels-Kranz 31, B 79):

οὕτω δ' ὠιοτοκεῖ μακρὰ δένδρεα πρῶτον ἐλαίας.

Plut., Quaest. conv. 685 F (Diels-Kranz 31, B 74):

φῦλον ἄμουσον ἄγουσα πολυσπερέων καμασήνων.

Arist. Meteor. Δ 9, 387b 4 sq. (Diels-Kranz 31, B 82):

ταὐτὰ τρίχες καὶ φύλλα καὶ οἰωνῶν πτερὰ πυκνά

καὶ λεπίδες γίγνονται ἐπὶ στιβαροῖσι μέλεσσιν.

Plut., De fort. 98 D (Diels-Kranz 31, B 83):

αὐτὰρ ἐχίνοις

ὀξυβελεῖς χαῖται νώτοις ἐπιπεφρίκασιν.

Schol. ad Eur., Phoin. 18 (Diels-Kranz 31, B 66):

‹εἰς› σχιστοὺς λειμῶνας ... Ἀφροδίτης.

Plut., Quaest. nat. 917 C (Diels-Kranz 31, B 64):

τῶι δ' ἐπὶ καὶ Πόθος εἶσι δι' ὄψιος ἀμμιμνήισκων . . .

Arist., Gen. anim. A 18, 722b 12 (Diels-Kranz 31, B 63):

ἀλλὰ διέσπασται μελέων φύσις· ἡ μὲν ἐν ἀνδρός . . .

Arist., Gen. anim. A 17, 723a 23 sq. (Diels-Kranz 31, B 65):

ἐν δ' ἐχύθη καθαροῖσι· τὰ μὲν τελέθουσι γυναῖκες,

ψύχεος ἀντιάσαντα, ‹τὰ δ' ἔμπαλιν ἄρρενα θερμοῦ›.

Galen. in Epid. VI 48, Kühn XVII, 1, p. 1002 (Diels-Kranz 31, B 67):

ἐν γὰρ θερμοτέρωι τοκὰς ἄρρενος ἔπλετο γαστήρ·

καὶ μέλανες διὰ τοῦτο καὶ ἀνδρωδέστεροι ἄνδρες

καὶ λαχνήεντες μᾶλλον.

Ruf. Ephes., De nom. part., p. 166, 11 sq. Daremberg (Diels-Kranz 31, B 70):

ἀμνίον.

Simplic. in Cael., p. 586, 12, p. 587, 1 sq.Plut., Quaest. conv. 683 E (Diels-Kranz 31, B 150):

πολυαίματον ἧπαρ.

Prokl. in Remp. II, p. 34, 26 (Diels-Kranz 31, B 69):

δίγονοι.

Arist., Gen. anim. Δ 8, 777a 7 sq. (Diels-Kranz 31, B 68):

μηνὸς ἐν ὀγδοάτου δεκάτηι πύον ἔπλετο λευκόν.

Plut., Quaest. nat. 912 C (Diels-Kranz 31, B 81):

οἶνος ἀπὸ φλοιοῦ πέλεται σαπὲν ἐν ξύλωι ὕδωρ.

Arist., Resp. 13, 473b 9 sqq. (Diels-Kranz 31, B 100):

ὧδε δ' ἀναπνεῖ πάντα καὶ ἐκπνεῖ· πᾶσι λίφαιμοι

σαρκῶν σύριγγες πύματον κατὰ σῶμα τέτανται,

καί σφιν ἐπὶ στομίοις πυκιναῖς τέτρηνται ἄλοξιν

ῥινῶν ἔσχατα τέρθρα διαμπερές, ὥστε φόνον μέν

(5)

κεύθειν, αἰθέρι δ' εὐπορίην διόδοισι τετμῆσθαι.

ἔνθεν ἔπειθ' ὁπόταν μὲν ἀπαΐξηι τέρεν αἷμα,

αἰθὴρ παφλάζων καταΐσσεται οἴδματι μάργωι,

εὖτε δ' ἀναθρώισκηι, πάλιν ἐκπνέει, ὥσπερ ὅταν παῖς

κλεψύδρηι παίζηισι διειπετέος χαλκοῖο·

(10)

εὖτε μὲν αὐλοῦ πορθμὸν ἐπ' εὐειδεῖ χερὶ θεῖσα

εἰς ὕδατος βάπτηισι τέρεν δέμας ἀργυφέοιο,

οὐδ' ἔτ' ἐς ἄγγοσδ' ὄμβρος ἐσέρχεται, ἀλλά μιν εἴργει

ἀέρος ὄγκος ἔσωθε πεσὼν ἐπὶ τρήματα πυκνά,

εἰσόκ' ἀποστεγάσηι πυκινὸν ῥόον· αὐτὰρ ἔπειτα

(15)

πνεύματος ἐλλείποντος ἐσέρχεται αἴσιμον ὕδωρ.

ὣς δ' αὔτως, ὅθ' ὕδωρ μὲν ἔχηι κάτα βένθεα χαλκοῦ

πορθμοῦ χωσθέντος βροτέωι χροῒ ἠδὲ πόροιο,

αἰθὴρ δ' ἐκτὸς ἔσω λελιημένος ὄμβρον ἐρύκει

ἀμφὶ πύλας ἰσθμοῖο δυσηχέος, ἄκρα κρατύνων,

(20)

εἰσόκε χειρὶ μεθῆι· τότε δ' αὖ πάλιν, ἔμπαλιν ἢ πρίν,

πνεύματος ἐμπίπτοντος ὑπεκθέει αἴσιμον ὕδωρ.

ὣς δ' αὔτως τέρεν αἷμα κλαδασσόμενον διὰ γυίων

ὁππότε μὲν παλίνορσον ἀπαΐξειε μυχόνδε,

αἰθέρος εὐθὺς ῥεῦμα κατέρχεται οἴδματι θῦον,

(25)

εὖτε δ' ἀναθρώισκηι, πάλιν ἐκπνέει ἶσον ὀπίσσω.

Plut., Quaest. nat. 916 D (Diels-Kranz 31, B 89):

γνούς ὅτι πάντων εἰσὶν ἀπορροαί, ὅσσ' ἐγένοντο . . .

Arist., Poet. 21, 1458a 5 (Diels-Kranz 31, B 88):

μία γίγνεται ἀμφοτέρων ὄψ . . .

Plut., Quaest. nat. 39 (Diels-Kranz 31, B 94):

et niger in fundo fluvii color exstat ab umbra,

atque cavernosis itidem spectatur in antris.

Plut., De def. or. 433 B (Diels-Kranz 31, B 93):

βύσσωι δὲ γλαυκῆς κόκκος καταμίσγεται ἀκτῆς.

Theophr., Sens. 9 (Diels-Kranz 31, A 86):

κώδωνα . . . σάρκινον ὄζον . . .

Theophr., Sens. 22 (Diels-Kranz 31, B 102):

ὧδε μὲν οὖν πνοιῆς τε λελόγχασι πάντα καὶ ὀσμῶν.

Plut., Quaest. nat. 917 E; Ps.-Alex., Probl., p. 22,7 (Diels-Kranz 31, B 101):

κέρματα θηρείων μελέων μυκτῆρσιν ἐρευνῶν,

‹ζώονθ'› ὅσσ' ἀπέλειπε ποδῶν ἁπαλῆι περὶ ποίηι . . .

Plut., Quaest. conv. 663 A (Diels-Kranz 31, B 90):

ὣς γλυκὺ μὲν γλυκὺ μάρπτε, πικρὸν δ' ἐπὶ πικρὸν ὄρουσεν,

ὀξὺ δ' ἐπ' ὀξὺ ἔβη, δαερὸν δ' ἐποχεῖτο δαηρῶι.

Theophr., Sens. 9 sq. (Diels-Kranz 31, B 107):

ἐκ τούτων ‹γὰρ› πάντα πεπήγασιν ἁρμοσθέντα

καὶ τούτοις φρονέουσι καὶ ἥδοντ' ἠδ' ἀνιῶνται.

Arist., De an. A 2, 404b 13 sq. (Diels-Kranz 31, B 109):

γαίηι μὲν γὰρ γαῖαν ὀπώπαμεν, ὕδατι δ' ὕδωρ,

αἰθέρι δ' αἰθέρα δῖον, ἀτὰρ πυρὶ πῦρ ἀίδηλον,

στοργὴν δὲ στοργῆι, νεῖκος δέ τε νείκεϊ λυγρῶι.

Simplic. in Phys., p. 331, 10 sq. (Diels-Kranz 31, B 104):

(1) τῆιδε μὲν οὖν ἰότητι Τύχης πεφρόνηκεν ἅπαντα.

(2) καὶ καθ' ὅσον μὲν ἀραιότατα ξυνέκυρσε πεσόντα.

Porph., De Styge, ap. Stob. I, p. 424, 17 sq. (Diels-Kranz 31, B 105):

αἵματος ἐν πελάγεσσι τεθραμμένη ἀντιθορόντος,

τῆι τε νόημα μάλιστα κικλήσκεται ἀνθρώποισιν·

αἷμα γὰρ ἀνθρώποις περικάρδιόν ἐστι νόημα.

Arist., Met. Γ 5, 1009b 17 sq. (Diels-Kranz 31, B 106):

πρὸς παρεὸν γὰρ μῆτις ἀέξεται ἀνθρώποισιν.

Arist., Met. Γ 5, 1009b 17 sq. (Diels-Kranz 31, B 108):

ὅσσον ‹δ'› ἀλλοῖοι μετέφυν, τόσον ἄρ σφισιν αἰεί

καὶ τὸ φρονεῖν ἀλλοῖα παρίσταται...

Hippolyt., Haer. VI 29, 26 (Diels-Kranz 31, B 110):

εἰ γὰρ κέν σφ' ἀδινῆισιν ὑπὸ πραπίδεσσιν ἐρείσας

εὐμενέως καθαρῆισιν ἐποπτεύσηις μελέτηισιν,

ταῦτά τέ σοι μάλα πάντα δι' αἰῶνος παρέσονται,

ἄλλα τε πόλλ' ἀπὸ τῶνδ' ἐκτήσεαι· αὐτὰ γὰρ αὔξει

(5)

ταῦτ' εἰς ἦθος ἕκαστον, ὅπηι φύσις ἐστὶν ἑκάστωι.

εἰ δὲ σύ γ' ἀλλοίων ἐπορέξεαι, οἷα κατ' ἄνδρας

μυρία δειλὰ πέλονται ἅ τ' ἀμβλύνουσι μερίμνας,

ἦ σ' ἄφαρ ἐκλείψουσι περιπλομένοιο χρόνοιο

σφῶν αὐτῶν ποθέοντα φίλην ἐπὶ γένναν ἱκέσθαι·

(10)

πάντα γὰρ ἴσθι φρόνησιν ἔχειν καὶ νώματος αἶσαν.

Diog. Laert. VIII 59 (Diels-Kranz 31, B 111):

φάρμακα δ' ὅσσα γεγᾶσι κακῶν καὶ γήραος ἄλκαρ

πεύσηι, ἐπεὶ μούνωι σοὶ ἐγὼ κρανέω τάδε πάντα.

παύσεις δ' ἀκαμάτων ἀνέμων μένος οἵ τ' ἐπὶ γαῖαν

ὀρνύμενοι πνοιαῖσι καταφθινύθουσιν ἀρούρας·

(5)

καὶ πάλιν, ἢν ἐθέληισθα, παλίντιτα πνεύματα ἐπάξεις·

θήσεις δ' ἐξ ὄμβροιο κελαινοῦ καίριον αὐχμόν

ἀνθρώποις, θήσεις δὲ καὶ ἐξ αὐχμοῖο θερείου

ῥεύματα δενδρεόθρεπτα, τά τ' αἰθέρι ναιήσονται,

ἄξεις δ' ἐξ Ἀίδαο καταφθιμένου μένος ἀνδρός.