bibliotheca Augustana

BIBLIOTHECA AUGUSTANA

Menandros

344/43 - 292/91 a. Chr. n.

	Γνῶμαι μονόστιχοι Μονόστιχοι Αʹ
___________________________________________________
1	Ἄνθρωπον ὄντα δεῖ φρονεῖν τἀνθρώπινα.
2	Ἀναφαίρετον κτῆμ᾽ ἐστὶ παιδεία βροτοῖς.
3	Ἀεὶ τὸ λυποῦν ἐκδίωκε τοῦ βίου.
4	Αὐτά σε διδάσκει τοῦ βίου τὰ πράγματα.
5	Ἀθάνατον ἔχθραν μὴ φύλαττε θνητὸς ὤν.
6	Ἅπαξ ἀκοῦσαι τοὺς ἐλευθέρους καλόν.
7	Ἃ ψέγομεν ἡμεῖς, ταῦτα μὴ μιμώμεθα.
8	Ἅπαν τὸ κέρδος ἄδικον <ὂν> φέρει βλάβην.
9	Ἅπαντα καιρῶι χάριν ἔχει τρυγώμενα.
10	Ἄνθρωπος ὢν μέμνησο τῆς κοινῆς τύχης.
11	Ἄδικον τὸ λυπεῖν τοὺς φίλους ἑκουσίως.
12	Ἀχάριστος, ὅστις εὖ παθὼν ἀμνημονεῖ.
13	Ἄγει δὲ πρὸς φῶς τὴν ἀλήθειαν χρόνος.
14	Ἀγαθὸν μέγιστον ἡ φρόνησίς ἐστ᾽ ἀεί.
15	Ἀνδρὸς τὰ προσπίπτοντα γενναίως φέρειν.
16	Ἄγει τὸ θεῖον τοὺς κακοὺς πρὸς τὴν δίκην.
17	Ἀβουλίαι γὰρ πολλὰ βλάπτονται βροτοί.
18	Ἄνθρωπον ὄντα σαυτὸν ἀναμίμνησκ᾽ ἀεί.
19	Ἀνεξέταστον μὴ κόλαζε μηδένα.
20	Ἀφεὶς τὰ φανερὰ μὴ δίωκε τἀφανῆ.
21	Ἀνὴρ πονηρὸς δυστυχεῖ, κἂν εὐτυχῆι.
22	Ἄνθρωπος ὢν γίνωσκε τῆς ὀργῆς κρατεῖν.
23	Ἅπαντας αὑτῶν κρείσσονας ἀνάγκη ποιεῖ.
24	Αἰσχρὸν δὲ μηδὲν πρᾶττε, μηδὲ μάνθανε.
25	Ἀνδρὸς πονηροῦ φεῦγε συνοδίαν ἀεί.
26	Ἀνδρῶν δὲ φαύλων ὅρκον εἰς ὕδωρ γράφε.
27	Ἀνδρὸς χαρακτὴρ ἐκ λόγου γνωρίζεται.
28	Ἀνδρὸς δικαίου καρπὸς οὐκ ἀπόλλυται.
29	Ἀνὴρ δὲ χρηστὸς χρηστὸν οὐ μισεῖ ποτε.
30	Ἄνθρωπος ἀτυχῶν σώιζεθ᾽ ὑπὸ τῆς ἐλπίδος.
31	Ἀνὴρ γὰρ ἄνδρα καὶ πόλις σώιζει πόλιν.
32	Ἀνὴρ ἄριστος οὐκ ἂν εἴη δυσγενής.
33	Ἀνδρὸς πονηροῦ σπλάγχνον οὐ μαλάσσεται.
34	Ἀνδρὸς κακῶς πράττοντος ἐκποδὼν φίλοι.
35	Ἀλαζονείας οὔτις ἐκφεύγει δίκην.
36	Ἀσυλλόγιστόν ἐστιν ἡ πονηρία.
37	Ἀνὴρ δίκαιός ἐστιν οὐχ ὁ μὴ ἀδικῶν,
38	ἀλλ᾽ ὅστις ἀδικεῖν δυνάμενος μὴ βούλεται.
39	Ἅπαντ᾽ ἀφανίζει γῆρας, ἰσχὺν σώματος,
40	ἀκοήν, ὅρασιν, κάλλος, οὐκέθ᾽ ἡδονή.
41	Ἄριστόν ἐστι πάντ᾽ ἐπίστασθαι καλά.
42	Ἀεὶ δ᾽ ὁ σωθείς ἐστιν ἀχάριστος φύσει·
43	ἅμ᾽ ἠλέηται καὶ τέθνηκεν ἡ χάρις.
44	Ἄνευ προφάσεως οὐδὲν ἀνθρώποις κακόν.
45	Ἀνελεύθεροι γάρ εἰσιν οἱ φιλάργυροι.
46	Ἆρ᾽ ἐστὶ θυμοῦ φάρμακον χρηστὸς λόγος;
47	Ἅπαντας εὖ πράττοντας ἥδομαι φίλους.
48	Ἃ μὴ προσήκει μήτ᾽ ἄκουε μήθ᾽ ὅρα.
49	Ἀνὴρ ἀχάριστος μὴ νομιζέσθω φίλος.
50	Ἅπαντας ἡ παίδευσις ἡμέρους τελεῖ.
51	Αἱ δ᾽ ἐλπίδες βόσκουσι τοὺς κενοὺς βροτῶν.
52	Αὐτὸς πενωθεὶς τοῖς ἔχουσι μὴ φθόνει.
53	Ἆρ᾽ ἐστὶ πάντων ἀγρυπνία καλλίστατον;
54	Ἆρ᾽ ἐστὶ συγγενές τι λύπη καὶ βίος;
55	Ἀρχῆς τετευχὼς ἴσθι ταύτης ἄξιος.
56	Ἀνὴρ ὁ φεύγων καὶ πάλιν μαχήσεται.
57	Ἅπαντές ἐσμεν εἰς τὸ νουθετεῖν σοφοί,
58	αὐτοὶ δ᾽ ἁμαρτάνοντες οὐ γιγνώσκομεν.
59	Ἄρεσκε πᾶσι καὶ σὺ μὴ σαυτῶι μόνωι.
60	Ἀνουθέτητόν ἐστιν ἡ παρρησία.
61	Ἀνὴρ ἄβουλος εἰς κενὸν μοχθεῖ τρέχων.
62	Ἀνὴρ δίκαιος πλοῦτον οὐκ ἔχει ποτέ.
63	Ἀρχὴν νόμιζε τὸν θεὸν † φοβεῖσθαι.
64	Ἀνδρῶν δικαίων ἔρχε᾽ εἰς σωτηρίαν.
65	Ἄνευ δὲ λύπης οὐδὲ εἷς βροτῶν βίος.
66	Ἀδίκοις φίλοισιν ἢ κακοῖς μὴ συμπλέκου.
67	Ἀνὴρ δ᾽ ἄβουλος ἡδοναῖς θηρεύεται.
68	Ἀρχῆς ἁπάσης ἡγεμὼν ἔστω λόγος.
69	Ἀρετῆς ἁπάσης σεμνὸς ἡγεῖται λόγος.
70	Αὐθαίρετος λύπη ᾽στὶν ἡ τέκνων σπορά.
71	Ἀνδρὸς καλῶς πράττοντος ἐγγὺς οἱ φίλοι.
72	Ἄξεις ἀλύπως τὸν βίον χωρὶς γάμου.
73	Ἀβέβαιός ἐστι πλοῦτος, ἐάν τις εὖ φρονῆι.
74	Ἂν εὖ φρονῆις, τὰ πάντα γ᾽ εὐδαίμων ἔσηι.
75	Ἄλλος καθεύδων ἥδετ᾽, ἄλλος ἐσθίων.
76	Ἀνάπαυσις ὕπνος ἐστὶ πάντων τῶν κακῶν.
77	Ἀεὶ πονηρόν ἐστι τἀνθρώπων γένος.
78	Ἄρεσκε πλήθει καθ᾽ ἕνα φιλοτιμούμενος.
16	<Ἄγει τὸ θεῖον τοὺς κακοὺς πρὸς τὴν δίκην,>
79	ἀλλ᾽ ἠλλάγη τὸ λεχθὲν ἐν τῶι νῦν βίωι·
80	ἄγει τὸ θεῖον τοὺς κακοὺς πρὸς τἀγαθά.
81	Ἅπασι<ν> ἡμῖν ἡ συνείδησις θεός.
82	Ἀνώμαλοι πλάστιγγες ἀστάτου τύχης.
83	Ἄγει πονηρὰ πρᾶξις εἰς κακὸν κλέος.
84	Ἄγρυπνον ὄμμα τοὺς λογισμοὺς εἰσβλέπει.
85	Ἀνὴρ ἀπειθὴς εἰς ἐχθρῶν πίπτει δόλους,
86	αὐτὸς γὰρ οἶδεν οὐδὲ{ν} εἷς τὸ συμφέρον.
87	Ἀπῆλθεν οὐδεὶς τῶν βροτῶν πλοῦτον φέρων.
88	Ἄκουε πάντα καὶ λάλει καιρῶι, φίλος.
89	Ἀφίλητος εἶναι μὴ θελήσηις ἐν βίωι.
90	Ἄμεινόν <ἐστιν> ἀνδρὶ μὴ γαμετὴν {ἐκ}τρέφειν.
91	Ἀμελοῦντα τοῦ ζῆν οὐκ ἔνεστ᾽ εὐσχημονεῖν.
92	Ἀκμὴ τὸ σύνολον οὐδὲν ἄνθους διαφέρει.
93	Ἀεὶ κράτιστόν ἐστι τἀσφαλέστατον.
94	Ἀγαθὰ προθύμως καὶ λάλει καὶ μάνθανε.
95	Ἄκουε πάντων, ἐκλέγου δ᾽ ἃ συμφέρει.

<<< conspectus <<< retro porro >>>

Γνῶμαι μονόστιχοι

Μονόστιχοι Αʹ

1

Ἄνθρωπον ὄντα δεῖ φρονεῖν τἀνθρώπινα.

2

Ἀναφαίρετον κτῆμ᾽ ἐστὶ παιδεία βροτοῖς.

3

Ἀεὶ τὸ λυποῦν ἐκδίωκε τοῦ βίου.

4

Αὐτά σε διδάσκει τοῦ βίου τὰ πράγματα.

5

Ἀθάνατον ἔχθραν μὴ φύλαττε θνητὸς ὤν.

6

Ἅπαξ ἀκοῦσαι τοὺς ἐλευθέρους καλόν.

7

Ἃ ψέγομεν ἡμεῖς, ταῦτα μὴ μιμώμεθα.

8

Ἅπαν τὸ κέρδος ἄδικον <ὂν> φέρει βλάβην.

9

Ἅπαντα καιρῶι χάριν ἔχει τρυγώμενα.

10

Ἄνθρωπος ὢν μέμνησο τῆς κοινῆς τύχης.

11

Ἄδικον τὸ λυπεῖν τοὺς φίλους ἑκουσίως.

12

Ἀχάριστος, ὅστις εὖ παθὼν ἀμνημονεῖ.

13

Ἄγει δὲ πρὸς φῶς τὴν ἀλήθειαν χρόνος.

14

Ἀγαθὸν μέγιστον ἡ φρόνησίς ἐστ᾽ ἀεί.

15

Ἀνδρὸς τὰ προσπίπτοντα γενναίως φέρειν.

16

Ἄγει τὸ θεῖον τοὺς κακοὺς πρὸς τὴν δίκην.

17

Ἀβουλίαι γὰρ πολλὰ βλάπτονται βροτοί.

18

Ἄνθρωπον ὄντα σαυτὸν ἀναμίμνησκ᾽ ἀεί.

19

Ἀνεξέταστον μὴ κόλαζε μηδένα.

20

Ἀφεὶς τὰ φανερὰ μὴ δίωκε τἀφανῆ.

21

Ἀνὴρ πονηρὸς δυστυχεῖ, κἂν εὐτυχῆι.

22

Ἄνθρωπος ὢν γίνωσκε τῆς ὀργῆς κρατεῖν.

23

Ἅπαντας αὑτῶν κρείσσονας ἀνάγκη ποιεῖ.

24

Αἰσχρὸν δὲ μηδὲν πρᾶττε, μηδὲ μάνθανε.

25

Ἀνδρὸς πονηροῦ φεῦγε συνοδίαν ἀεί.

26

Ἀνδρῶν δὲ φαύλων ὅρκον εἰς ὕδωρ γράφε.

27

Ἀνδρὸς χαρακτὴρ ἐκ λόγου γνωρίζεται.

28

Ἀνδρὸς δικαίου καρπὸς οὐκ ἀπόλλυται.

29

Ἀνὴρ δὲ χρηστὸς χρηστὸν οὐ μισεῖ ποτε.

30

Ἄνθρωπος ἀτυχῶν σώιζεθ᾽ ὑπὸ τῆς ἐλπίδος.

31

Ἀνὴρ γὰρ ἄνδρα καὶ πόλις σώιζει πόλιν.

32

Ἀνὴρ ἄριστος οὐκ ἂν εἴη δυσγενής.

33

Ἀνδρὸς πονηροῦ σπλάγχνον οὐ μαλάσσεται.

34

Ἀνδρὸς κακῶς πράττοντος ἐκποδὼν φίλοι.

35

Ἀλαζονείας οὔτις ἐκφεύγει δίκην.

36

Ἀσυλλόγιστόν ἐστιν ἡ πονηρία.

37

Ἀνὴρ δίκαιός ἐστιν οὐχ ὁ μὴ ἀδικῶν,

38

ἀλλ᾽ ὅστις ἀδικεῖν δυνάμενος μὴ βούλεται.

39

Ἅπαντ᾽ ἀφανίζει γῆρας, ἰσχὺν σώματος,