| |
Gedichte
1857
|
|
______________________________________________________________________________
|
|
Peter is mit.
_____________________
De Kater de putzt sik un makt sik so blank,
Ick glöv, wi kriegt Frem!
Ick kiek ins de Fahrweg bien Karkhoff hinlank –
Ick wull so gern hem 1)!
|
5 | Vör Morgens in Stuv, as ick seet un har neit 2),
Da full mi de Scheer,
Da steken de Spitzen jüs ackorat beid
Ganz piel 3) in de Eer.
Drum glöv ick ok säker Fru Mellern kummt ‚rut
|
10 | Mit Kinner un Mann,
Ick kreg ok min Sünndagstüg lever herut
Un trock mi smuck an.
Dat is hier in Stuv nu so sauber un nett,
De Klappdisch so blank!
|
15 | Dat Theebrett mit goldrandte Tassen besett,
De Theeput dermank 4).
Nu sitt ick un denk noch bis Moder nöß waakt 5),
Un wenn se mi röpt,
Is Allens in Schuß, un de Theekätel kaakt,
|
20 | Wo lang se hüt slöpt.
De Sünn schient so fründlich int Finster herin,
Dat's buten so grön!
Ick hal noch en Struß von Lavendel herin,
Denn rükt dat so schön.
|
25 | Sieh, richtig – da kamt se bien Karkhoff herum!
De Peer Schritt vör Schritt,
Erst weer ick so glücklich, nu bin ick rein stumm, –
Ja, Peter is mit!
――――――――
1) haben
2) genäht
3) gerade
4) dazwischen
5) nachher erwacht
|