Übersetzungen

aus dem Lateinischen

______________________________________________________________________________

Virgilii Ecloga IX

L. Moeri, wo gedenckst du hen, wilt du wedder in de Stad?

M. O, dat geit er, Lycida, dat ken Minsche Lövet hatt,

So wyt hebben wi et bracht, dat de Fremdling sick darf wagen,

Usch, as wer' he Herr da to, ut dem usen wegtojagen.

5

Scheert jück fort ji Lumpenpack, sprickt he, düt iß alles min,

Gaht by tyden, will ji nich gar henut geprügelt syn.

Gott erbarm et, dat wi nu mötten siner Gnade leven,

Un öhm gude Worde noch, ja wol gar Geschencke geven.

Süh, so kehrt dat schnelle Glück alles um in düsser Welt,

10

Hüte steit de Bom un blöht, de wol morgen nedderfellt,

Düsse Lemmer bring ick öhm, et mag öhm nich wol bekomen.

L. Ey wat hör ick, hebb ick doch erst vor korter Tyt vernomen,

Dat din Herr dat heele Feld, van den Hüggeln, de man süht,

Wo de Höge mählich sick an den Sump herunner tüht,

15

Bet an jennen Böcken-Bom, dessen Wippel affgebroken,

Dorch sin singen frygemakt? M. Och, et was öhm wol versproken,

Aver by dem Krigeslerm gilt sin singen nich veel mehr,

As der Duven murcken gilt by dem stolten Adeler,

Ja, wenn nich en gude Geest üsch befohlen na to geven,

20

Wörre Moeris wol nich mehr, ock nich din Menalcas leven.

L. Iß denn wol en Bösewicht, de so grote Sünne deit,

Dem Menalkens Musenspeel nich dorch Liff un Seele geit?

Wanne, wenn de dulle Keerl dat vullbracht öhn to ermorren,

So wer' ock all use Trost uns mit öhm entogen worren.

25

We süng van den Nymphen wat, we bestrüede mit Krut,

Un mit Blädern use Graff, we söcht üsch de Blomen ut?

We mak uns vam Myrthen-Twig gröne Löven by den Springen?

Och, wat hört ick nülich erst öhn van siner Reise singen:

Tityre de Weg iß kort, den ick hüte wannern soll,

30

Höde, bet ick wedder kom, mine Schap un Zicken wol,

Drif se ock tom supen ut, doch dem Bock most du nich möten,

He iß tückisch, süh dick vor, süß wert he dick grülick stöten.

M. Ja wat dücht di denn daby, wat he van dem Varus sang:

Vare din uprichtig Hert foddert van mi enen Danck,

35

Blift nu Mantua befryt van der Stad Cremona Plagen,

Süllen use Schwanen dick över alle Wolcken tragen.

L. Ey dat kene Süke doch dinen Immen Schaden doh,

Dine Wische bringe Gras, vor din Schap un dine Koh,

Din Melck-Emmer mötte nich van dem Rome diner Heerren,

40

Din Pott ock van Kesen nich un van Botter leddig werren,

Segg et mi, wenn du noch wat van den nyen Ledern hast,

Ick bin in der Dichtekunst even ock keen frömde Gast,

Un de Schapers heten mick wol towilen den Poeten,

Aver ick tru öhnen nich, Spyt iß't dat se mick so heten,

45

Denn ick singe lange nich, dat ick kan damit bestahn,

Ick bin ene Snadder-Gas, din Herr aver iß de Swahn.

M. Ick denck lange schon darup, doch ick hebb et meist vergeten,

Et was wol en artlich Leed, möcht ick man den Anfang weten:

Galathea kumm hieher, wat vor Lust iß in der See,

50

Hier iß schöne Fröhlingstyt, hier sind Blomen, hier iß Klee,

Hier sind Druven, hier iß Ovt, witte Pöppeln, gröne Linnen,

Kanst Du an den Beken hier by den düstren Hölen finnen,

Kum, un lat dat wöste Meer sick mit sinen Klippen slahn,

Wi wilt davor in dat Feld, un int Holt, spatzeren gahn.

55

L. Wat was denn dat vor en Leed, dat du nülich hören letest,

Da du in der Nacht alleen up dem fryen Felle setest,

Et ging, ducht mi, gar to fyn, ick wet wol de Melody,

Un tralalle se noch offt, man de Wore feilen mi.

M. Daphnis, ey wat magst du veel na den ollen Steeren kiken,

60

Süh den Steern des Caesars an, de hatt gar nich sines gliken,

De befoddert use Saat, de gifft usen Druven Wyn,

Un de Böme werren ock davon vüller Früchte syn;

Proppe Daphnis-Beeren nu, de mahl dine Kinner eten.

Och ick hebb et evenwol Lycida nu meist vergeten;

65

Alles nimmt dat Oller weg, Moth, Gedechtniß un Verstant,

As ick aver jünger was, un mick nock recht wol befant,

Blot, wat Kunn ick datomal dapper in de Wedde singen,

Plocht ock damit mancke Nacht in dem Sommer hentobringen,

Nu iß aver alles fort, ock de Stemm iß mi vergahn,

70

Un mick sach de Wulff to erst, dat ick kum mehr luden kan,

He Menalcas mag dick sülvst sine schöne Leeder lehren.

L. Ey wat hebb ick grote Lust, di noch lenger toto hören;

Worüm holst du mick so up? sing doch man, et geit ja schön;

Iß de Himmel doch so klar, dat ken Wölckelken to sehn,

75

Et rögt ock ken Lüfftken sick, un de See sleit kene Welle;

Düt iß schon de helffte Weg, dat weet ick an jünner Stelle,

Wo Bianors Graff erschint, un wo se de Widen köppt,

Worum ilen wi denn so, iß doch kener de uns röppt,

Iß doch kener de uns jagt, lat uns hier en betgen rauhen,

80

Denn so will wi uns herna desto beter wedder tauen.

Legge dine Lemmer aff, folge minem guden Rath,

Un sing ens mit mi herum, wi komt doch wol in de Stad;

Oder, wo du ja dick schüst vor dem späden Aventregen,

Wart üsch doch de Tyt nich lang, wenn wi singen unnerwegen,

85

Wenn du mit mi singen wilst, drag ick di düt Bünnel na.

M. Wilt du singen, so vertüh, bet Menalcas sülver da,

Wi hefft süß wol wat to dohn, un de Dag iß ball verlopen,

Komen ock nich in de Stad, wenn de Doore nich mehr open.