Reynke de Vos

Dat erste boek

_________________________________________________________________

Wo de konnynck ghynck tho rade

myt synen vndersaten vnde wysen, wo vnde in wat

wyse he richten mochte rechtferdygen de boßheyt des vosses,

vnde wo de dode henne wart begrauen, dar de

hanen stan alze de negesten vrunde, syck moyende myt

ouertogen koggelen, so westwort de wyse is.

Dat V. capittel.

405

DE konninck sprak: «her greuinck, komet her!

Hore gy wol, yuwe om, de klusener,

Wat karinen he vastet vnde wo he deit?

Leue ik eyn yar, yd wert eme leyt.

Wat scholen desser worde nu meer?

410

Hane Hennynck, nu horet heer!

Juwe dode dochter, dat gude hoen,

Der wyl wy der doden rechticheyt doen

Vnde laten er de vigilie syngen

Vnde se to der erden bryngen;

415

Dat schal scheen myt groten eren.

Denne wylle wy vns myt dessen heren

Vmme dessen mord wol bespreken,

Wo wy dat best mogen wreken.»

Do gheboth he beyde yunck vnde olden,

420

Dat se vigilie syngen scholden.

Do des konnynges both was gheghan

Vnde domen beghunde to heuen an

Dat «placebo domino»

Vnde de versche, de dar horen tho, -

425

Ik sede yd wol, men yd were to lanck,

We dat dar de leccien sanck

Vnde de responsen, so syk dat behord.

Dar vmme korte ick desse word:

Se wart do int graff gheleyt,

430

Eyn schon marmelsteyn wart dar bereyt,

Ghepollieret so klar, alze eyn glas,

De veerkant, groet vnde dycke was,

Myt groten boekstauen dar vp ghehauwen,

Datmen klarlyken mochte schauwen,

435

We dar vnder lach begrauen.

Alsus sprack de schrift der boekstauen:

«Krassevoet, hanen Henninks dochter, de beste,

De vele eyer leyde in de neste,

De wol myt ören voeten konde schrauen

440

De lycht vnder desseme steyn begrauen.

De valsche Reynke was, de se vorbeeth;

Se wyl, dat al de werlt dyt weed.

Dyt dede he ane recht, myt valscher laghe,

Vp datmen se des to meer beklaghe.»

445

Alsus nam de schrift eynen ende.

De konnynck leet beden al, de he kende,

De kloeksten van rade, syk wol to bespreken,

Wo he desse vndaet best mochte wreken

Vp Reynken, de nicht en was van den besten.

450

Do reden de heren eme to lesten,

(Wente se Reynken seer lystich kenden)

Hir vmme scholdemen eme boden senden,

Dat he wer dorch schaden edder dorch vromen

Nicht enlethe, he scholde komen

455

To des konnynges houe tom herendage,

Vnde dat Brun de bare desse bodeschop drage.