Lectio XLII

Grammatica

Morphologia:

Numeralia: cardinalia, ordinalia

―――――――――――――――――――――

De computatione et calculatione.

Pueri Romani, qui ludum frequentabant, non modo tabulam et stilum, sed etiam calculos secum portabant. Calculis computabatur. Ab altero verbo ductum est «calculare», ab altero «computator» et «computatorium», id est domus, in qua computatores computant. Utrumque verbum in linguam Germanicam influxit; dicimus enim «kalkulieren» et »Kontor»; lingua Italica habet «calcolare». Illud verbum longissimum computatorii per mille annos vel per duo fere milia annorum a Gallis in «Comptoir» et a Germanis in «Kontor» et ab Americanis, qui antiquis Romanis nondum noti fuerunt, in «Computer» minutum est.

Romani in tabula hoc fere modo computabant:

――――――――――――――――――――――――――――――

Constatne ratio? Nunc vos computate!

―――――――――――――――――――――――――――――――――――――――――

«Summa» est is numerus, qui summa in tabula, non infima in tabula scribitur. Postquam computatio finita et a magistro probata est, discipuli stilum vertunt et ceram tabulae levant. Deinde in tabula rasa denuo scribitur.

Discite numeralia et curate, ne cras memoria vestra quasi tabula rasa sit!

―――――――

Vocabularium

stilus

calculus

numerāle, -is n.

ratiō, -ōnis  f.

ratiō cōnstat

īnfimus, -a, -um

frequentāre

computāre

īnfluere, īnfluō, īnflūxī [flūmen]

probāre [probus]

lēvāre

rādere, rādō, rāsī, rāsum

discere, discō, didicī

ferē

Dictionarium latine-anglice