|
|
Lectio XXV
Grammatica
Morphologia:
Coniugatio secunda (-ēre):
activum, indicativus et coniunctivus praesentis,
futurum, imperativus.
―――――――――――――――――――――
1. Magister discipulos educat.
Magister discipulos docet.
2. Servi olim pueros Romanos educabant.
Servi olim pueros Romanos docebant.
3. Multi viri linguam Latinam amant semperque amabunt.
Semper pueri lingua Latina se exercebunt.
4. Mi fili, magistro obtempera! – Magistro pare!
―――――――
Magister aegrotus est.
Magister diu frustra exspectatur; nam aegrotus est. Magnus est tumultus. Tandem unus ex discipulis: «Hodie», inquit, «ego magister vester ero; ego vos docebo, ne unus ex ceteris magistris nos doceat. Sed mihi parere debetis.» Consilium ceteris placet.
Cuncti tacebant, cum adventum aliorum magistrorum timerent. Tum novus 'magister' pueros salutat. «Salvete, pueri!» – «Salve, magister!» – «Ita mihi placetis. Nunc este attenti, ne vos poenis terream. Moneo vos, ut verba mea memoria teneatis. Sed tu, Erneste, attentus non es. Ita mihi displices. Exemplum bonum praebe! Carole, cur manus sub mensa habes? Quid? Vos ridetis? Tacete! Nisi tacebitis, vos non docebo. Nunc tacere debetis, cum vobis fabulam pulchram recitare in animo habeam.» Magnum est silentium: magister fabulam recitat. – Paulo post: «Iam valete, discipuli!» – «Vale, magister!»
 
―――――――
Cura, ut valeas!
Habent sua fata libelli.
―――――――
Vocabularium
docēre
exercēre
pārēre
habēre
dēbēre [de-habēre]
placēre
displicēre
tacēre
timēre
terrēre
monēre
tenēre
praebēre [prae-habēre]
ridēre
salvēre
valēre
tumultus, -ūs m.
poena
memoria
exemplum
animus [animōsus]
silentium
fātum [fāma, fābula, fācundus]
libellus [liber]
educāre
tandem
Latīnus
Carolus
Ernestus
educāre
Dictionarium latine-anglice
|