Lectio XI

Grammatica

Morphologia:

Declinatio prima et secunda adiectivi (a, o)

(genus masculinum, femininum, neutrum);

dativum pronominis personalis:

mihi, tibi, sibi; nobis, vobis sibi.

Syntactica:

Attributum nominale.

Praedicatum nominale.

―――――――――――――――――――――

1. Dominus est iustus. Dominus iustus servum fidum laudat.

2. Silva est densa. In silva densa bestiae sunt.

3. Caelum est serenum. Caelum serenum nos delectat.

4. Equi sunt magni. Columbae sunt parvae. Valla sunt lata.

5. Tonat. «Quo properatis, puellae?» – «Sub tectum properamus.»

6. «Ubi puellae sunt?» – «Iam sub tecto casae sunt.»

7. Cui pila est? Quinto (mihi, tibi, nobis, vobis) pila est.

―――――――

De incolis Germaniae.

«Hodie, Paule, nova nobis de incolis Germaniae narra!»

«Tacitus, historicus clarus et doctus, multa de terra et vita Germanorum antiquorum narrat. Caelum Germaniae serenum non erat. Sed Germani naturam patriae amabant. Silvae Germaniae magnae et densae erant, campi lati. Germani aedificia lignea aedificabant. Sub aedificiis parvae cellae erant. Capilli Germanorum flavi, oculi caerulei erant. Fama feminarum Germanorum bona erat; nam fidae erant.

―――――――

Inspectio

Caelum (subiectum) serenum (attributum nominale) nos (complementum accusativum) delectat (praedicatum).

Fluvius (subiectum) latus est (praedicatum nominale).

Vocabularium

iūstus, -a, -um

fīdus

dēnsus

serēnus

māgnus

parvus

lātus

novus

clārus

doctus

multī

antīquus

līgneus

flāvus

caeruleus

bonus

mihi

tibi

sibi

nōbīs

vōbīs

sibi

dominus [domina]

caelum

tēctum

incola, -ae m

terra

vīta

nātūra

aedificium

cella

capillus

oculus

fāma

sub c. acc. et abl.

sub tēctō

aedificāre [aedificium]

Quīntus (Qu.)

Tacitus (historicus, ca. 100 p. Chr. n.)

Rōmānus

Germānus

Dictionarium latine-anglice