Vir nemoris

Liber I

___________________________________________________

Liber primus

――――――――

Astrorum terraeque decus, soror incluta Phoebi,

tu, dea, quae ualles crispato lumine adumbras:

grandia corda uirum tu tollis ad ardua, tentant

perficiuntque tuo sublimia numine coepta.

[1]

5

Tu, dea, tu praesens (quoniam nimis aurea fratris

Lux inimica mihi, patrios ubi fraude penates

Gallia subripuit), nostro succurre labori.

Te duce, magna peto, duce te quoque magna canendo

Nec prius ausa tegam nectenda murmur conchae.

10

Dulce loqui miseris, lacrimae solantur inanes,

flexanimoque silet sopitus carmine maeror,

carmine lenifluo mortalia corda mouenti,

cuius et illecebra demulcent pectora diuum.

Postera quin etiam soboles tardique nepotes

[101 ^r]

15

excidium patriae (tantum si carmina possunt)

erroresque meos repetent. Tum forte iuuabit

uirtutem memori ingenitam sub corde fouere.

Sic domus et nati splendent in imagine auorum,

sic, cursu exacto, dat lampada quisque uicissim.

20

Tum quoque multa meum seruabunt saecula nomen,

legitima haec etenim remanet pars unica functis,

quem non ignis edax, non tempus edacius igne.

absumit neque triste tegit cum puluere marmor.

Conscia tum sceleris furiisque agitata rubescet,

25

uel factis plaudet uirtute subacta tyrannis.

Sola etenim uirtus obliuia uindicat Orci.

Nec te, Musa, mihi causas memorare precabor,

quid patriae exitium, miserae quid perfida genti

perniciem adtulerit rapuitque Lutetia nomen.

30

Haec mihi nota patent, cum fraude superbia texit:

――――――

1, 1-9 T del. T² V // 101^r, 22 edas err. V // 101^v, 30 nec egent dictante Camena V.

[101v; 2]