Ecerinis

Actus III

________________________________________________________________

Scena ii.

Ecerinus. Ziramons. Frater Lucas.

Ecerinus.

Ziramons?

Ziramons.

Domine.

Ecerinus.

Dic age, quid est? propere indica.

Iacet Monaldi corpore abscisum caput,

Nullo tuente?

Ziramons.

Publico squalet foro

325

Putata cervix; nullus et caesum movet.

Ecerinus.

Quicquam rebelle constat?

Ziramons.

Omnino nichil.

Ecerinus.

Hem vicimus! iamque omne fas licet et nefas.

Ferro tuenda civitas nostro vacat.

Cum plebe pereat omne nobilium genus;

330

Non sexus aetas ordo non ullus gradus

A caede nostra liber aut expers eat.

Vagetur ensis undique et largus cruor

Abundet atra tabe perfusus foro:

Hinc inde patulae corpora ostentent cruces;

335

Subdantur ignes, illa qui flammis crement,

Stilletque sanies: fumus ad summos polos

A me litatas victimas tales ferat.

Frater Lucas.

Inclite Ecerine, parce, da fandi locum;

Annue parumper, obsecro, ut tutus loquar.

Ecerinus.

340

Contexe.

Frater Lucas.

Mira res. Quid est quod te movet,

O homo? Homo es, nec est ut hoc unum neges.

Mortalis ergo; nam omne, quod oritur, occidit.

Servare seriem cuncta, si pensas, vides.

Terra mare caelum et illa, quae substant eis,

345

Gerunt statutas legibus certis vices.

Quae pallet hieme, tempore aestatis viret,

Certasque certis mensibus fruges alit

Tellus. Procellis aestuat vastis mare,

Turbine remisso quod patitur ultro rates.

350

Caelum intueris orbibus motum suis;

Stabiles perennis sustinet cardo polos;

Disposita sidera peragunt cursus vagos

Sub lege certa. Sed quis haec praepotens movet?

Excelsus horum motor omnipotens Deus:

355

Hic aequus aequa lance dispensat sua,

Quae fecit, opera: dictus hic ordo sacer

Iustitia. Iustus hanc coli voluit Deus

A se creatis hominibus mortalibus.

Hos esse tales edocent primo insitae

360

Natura ab ipsa Caritas Spes et Fides.

Has, crede, quisque pectori innatas habet,

Traducat error devius quemquam licet.

Converte, quaeso, igitur ad has species boni,

Ut Caritas pia proximo parcat tuo,

365

Speresque gratiam misericordis Dei;

Quae consequi omnia sancta te faciet Fides.

Ecerinus.

Videtne celsus ista quae facio Deus?

Frater Lucas.

Videt.

Ecerinus.

Retundet ipse cum prorsus volet?

Frater Lucas.

Quidni? retundet.

Ecerinus.

Ergo quid segnis facit?

Frater Lucas.

370

Expectat humilis, pertinax cedat furor

Et ipse retrahas caedibus tantis manum.

Ecerinus.

Unius igitur interit multos salus.

Quis hic Deus, cui carior multis fui?

Frater Lucas.

Ecerine, crede, carior Saulus fuit,

375

Peccare postquam desiit. Mitis Deus

Redemptor animas ipse venatur suas

Errore falso devias pastor bonus;

Errore lapsos adiuvans vitam suis

Ad abluenda crimina elongat pius.

Ecerinus.

380

Me credo mundo, scelera ut ulciscar, datum,

Illo iubente. Plurimas quondam dedit

Vindex iniquis gentibus clades Deus,

Ceteraque meritis debita exitia suis.

Diluvia culices grandines ignes fames,

385

Ne mentiar, Scriptura testatur Vetus.

Dedit et tyrannos urbibus, licuit quibus

Sine ordine, sine fine, strictis ensibus

Saevire largo sanguine in gentes vage.

Nabuchodonosor, Aegyptius Pharao, Saul,

390

Proles Philippi gloriosa Macedonis,

Hi pervetustae memoriae, nostrae quoque

Praelata mundo Caesarum egregia domus,

Felicis unde memoriae exortus Nero,

Polluere caedibus quot hi mundum suis?

395

Quantis cruoribus rubuit altum mare,

Illis iubentibus? Nec inspector Deus

Prohibere voluit, esse sic ultro sinens.