Vita S. Elisabeth

Liber VI

________________________________________________________________

CAPUT I

Quomodo sancta Elisabeth anhelabat Deo

servire in extrema paupertate

DEI autem famula ab omnibus se praesentibus et terrenis avertens, et soli Deo placere et adhaerere cupiens, praefatum virum, qui auctoritatem super eam Apostolicam acceperat, de sui status ordinatione prudenter consultavit.

Trutinans autem in animo monasticam perfectionem solitariamque reclusionem, nec non et aliorum statuum meritum et remunerationem, praeelegit omnibus in corde suo omnimodam paupertatem et publicam mendicitatem, qua victui necessaria pro nomine Domini peteret ostiatim.

Quod aggrediendum, dum a Magistro Conrado consensum cum lachrymis et multa humilitate peteret; indignanter et cum severitate vir prudens eam repulit; humilitati et imbecillitati providens muliebri.

Videns quod sacerdos suae petitionis intentioni non concederet, in fervore Evangelicis obtemperandi consiliis, dixit ad eum: Hoc aggrediar, in quo mihi contradicere, et a quo me retrahere non poteris, pater, sciens, quod non monitis dominicis contraire debeam.

Cum igitur dies Passionis agerentur Dominicae ante Pascha, erat Christi discipula in quodam suo oppido, in quo viri religiosi Fratres Minores, quos etiam ibidem locaverat, habitabant. Die autem Parasceve dum pro Mysterio et memoria Salvatoris pro nobis nudi nuda Cruce pendentis altaria nuda apparerent; Magistro Conrado et quibusdam de praedictis fratribus praesentibus, in quadam Capella ponens super nudum altare manus sacras, voluntati propriae, parentibus, liberis, et cognatis, omnibusque hujusmodi pompis renunciavit, imitatrix Christi; et omnino se exuit et nudavit, ut et nuda et nudum paupertatis et charitatis gressibus sequeretur. Et cum possessionibus etiam renunciare vellet, retraxit eam pius et prudens Magister Conradus; volens ut de his, quae ratione dotis habere poterat, et mariti solverentur debita, et egenis eleemosyna largiretur.