Vita S. Elisabeth

Liber IV

________________________________________________________________

CAPUT III

Qualiter prosecuta est beata Elizabeth

conjugem aliquantulum

SEQUEBATUR non a longe, sed a prope, corde moestissimo, mulier fidelissima, Principem dulcissimum, amantissimum conjugem, peregre abeuntem extra terminos Thuringiae, ipsum ulterius, proh dolor, non visura. Tunc oportune reversuram vis amoris et separationis dolor retinuit, et ad iter unius diei progredi compulit importune. Sed nec iita suffecit progressio; processit adhuc discessionis impatiens, diei alterius iter complens.

Quid sibi vult hoc? utique vinculum amoris et vis doloris intentionem multiplicant progressionis. Rupit tamen moras affectionis, sortis, ut mors, dilectio conditoris. Discedunt tandem ab invicem animante Pincerna Rudolfo. Quis putas, gemitus, quae suspiria, qui singultus, quae lachrymae, quis motus, vel strepitus cordis, ubi tam importuna et vehemens scissio, et tam amara et violenta intercedit separatio! Secedunt tamen et discedunt ab invicem.

O intolerabilis et amarissima discessio, in qua abscondita est ab oculis omnium intuentium consolatio! O quantus luctus et planctus omnium, quanta praecipue dominae, et cum ea redeuntium lamenta puellarum!

Perrexit dominus exultans, ut gigas ad currendam viam; rediit domina plorans, ut vidua, et lachrymae in maxillis ejus. Exuta vero vestibus jucunditatis, viduitatis assumpsit habitum; sola sedens domina gentium, Princeps Provinciarum, ad Deum totaliter se convertit; operibus bonis praecedentibus adjiciens meliora.