Vita S. Elisabeth

Liber II

________________________________________________________________

CAPUT IV

De moderatione

vestium saecularium

CORPORIS exinde proprii magis negligens devotissima faemina, licet in domibus regalibus nata, educata, semperque fuerit conversata, omnem tamen ornatum seculi, propter amorem sponsi sui domini Jesu Christi, quem in cruce conspexerat, et in corde gerebat, parvipendendo, tanquam stercora contempsit. Coloratis peplis, fucatisque velaminibus capitis, manicis valde strictis, crinalibus, sericisque zonis pro ornatu capillis implicitis, longis vestibus, aliisque superfluitatibus vanis non utebatur. Sciens quod mentis sordes attrahit appetitus talium.

Superfluitatem et preciositatem vestium omnino devitans, laneis, vel cilicio frequenter utebatur, etiam cum desuper auratis vestibus vel purpura tegeretur. Modesto semper et Christianae religioni congruo processit habitu, quantum principalis dignitas permittebat. Hoc ipsum etiam matronis secularibus ad se venientibus, verbis et exemplis praedicabat, precum suarum instantia ipsas obligans, ut saltem in uno aliquo vanitatem seculi declinarent. Et cum ad majora non potuit, saltem in minimis eas suis precibus et monitis coercebat; dans et mittens eisdem exemplaria, quibus salvis bonis moribus uti possent.

Sic fidelis Christi famula animarum zelatrix, et pietatis amatrix a multis vanitatibus multas, nonnullas vero ad votum etiam continentiae praedicando perduxit. Haec et his similia adhuc existens juvencula viro noviter copulata, charitate Christi urgente, ejusque gratia cooperante mirabiliter actitabat contra juvenilis stultitiae appetitum.