BIBLIOTHECA AUGUSTANA

 

Heraclius

floruit ca. 950

 

De coloribus et artibus Romanorum

 

Liber I

 

____________________________________________________________

 

 

 

INCIPIT

PRIMUS ET METRICUS LIBER ERACLII,

SAPIENTISSIMI VIRI,

DE COLORIBUS ET ARTIBUS

ROMANORUM.

 

ET PRIMO

PROHEMIUM.

 

Ut potui levius varios tibi frater ad usus

Descripsi flores, adjeci floribus artes,

Congrua scripturis quae sunt, et idonea scriptis,

Que si perpendis, utendo vera probabis.

Nil tibi scribo quidem, quod non prius ipse probassem.

Jam decus ingenii quod plebs Romana probatur

Decidit, ut periit sapientum cura senatum.

Quis nunc has artes investigare valebit,

Quas isti artifices, immensa mente potentes,

Invenere sibi, potens est ostendere nobis?

Qui tenet ingenii claves virtute potenti

In varias artes resecat pia corda virorum.

 

 

II.

Quomodo fiant diversi colores de floribus

campestribus ad scribendum apti.

 

Fol. 110r (Harley MS 3915, ff 109v-113v, British Library)

 

Flores in varios qui vult mutare colores,

Causa scribendi quos libri pagina poscit,

Est opus ut segetes in summo mane pererret,

Et tunc diversos flores ortuque recentes

Inveniet properetque sibi decerpere eosdem.

Cumque domum fuerit, caveat ne ponat in unum

Illos, sed faciat quod talis res sibi poscit

Desuper equalem petram contriveris istos

Flores; incoctum pariter tum contere gypsum

Sic tibi siccatos poteris servare colores.

Ex quibus in viridem si vis mutare colorem,

Calcem commisce cum floribus; inde videbis

Quod tibi mandavi, veluti prius ipse probavi.

 

 

III.

Ad vasa fictilia depingenda.

 

E vitro si quis depingere vascula quaerit

[Vitrum Romanum bene marmore conterat, et cum

Ut pulvis fuerit, claro pinguedine gummi,

Fontis aqua mista, figulorum vascula pingat,

Siccaque fornaci mandes: sit terra probata

Quae valeat flammis obstare, nitentia tandem

Regibus apta satis ex furno vascula tollet],

Eligat ipse duas rufo de marmore petras

Inter quas vitrum Romanum conterat, et cum

Ut pulvis terrae fuerit pariter resolutum,

Hoc faciat liquidum clara pinguedine gummi

Hoc haec depingat petulas quas finxit honeste

Figulus. Hoc facto succensae imponat easdem

Fornaci, caveatque simul quod terra probata

Has teneat, quo sic valeat obstare calori

Illas que faciat plena virtute nitentes.

 

 

IV.

De sculptura vitri.

 

O vos artifices qui sculpere vultis honeste

Vitrum, nunc vobis pandam, velut ipse probavi,

Vermes quaesivi pingues quos vertit aratrum

Ex terra, atque simul me quaerere jussit acetum

Utilis ars istis rebus, calidum que cruorem

Ex hirco ingenti, quem sollers tempore parvo

Ex hedera forti pavi tecto religatum.

Sanguine cum calido; post haec vermes et acetum

Infudi, ac totam fialam clare renitentem

Unxi; quo facto, temptavi sculpere vitrum

Cum duro lapide piritis nomine dicto.

 

 

V.

De fialis auro decoratis.

 

Romani fialas, auro caute variatas.

Ex vitro fecere sibi, nimium preciosas;

Erga quas gessi cum summa mente laborem,

Atque oculos cordis super has noctuque dieque

Intentos habui, quo sic attingere possem

Hanc artem, per quam fialae valde renitebant;

Tandem perfexi tibi quod Carissime pandam.

Inveni petulas inter vitrum duplicatum

Inclusas caute. Cum sollers sepius illud

Visu lustrassem, super hoc magis et magis ipse

Commotus, quasdam claro vitro renitentes

Quaesivi fialas mihi, quas pinguedine gummi

Unxi pincello. Quo facto imponere cepi

Ex auro petulas super illas; utque fuere

Siccatae volucres homines pariterque leones

Inscripsi ut sensi; quo facto desuper ipsas

Armavi vitrum docto flatu tenuatum

Ignis; sed postquam pariter sensere calorem

Se vitrum fialis tenuatum junxit honeste.

 

 

VI.

De preciosorum lapidum incisione.

 

Qui cupit egregios lapides irrumpere ferro

Quos dilexerunt nimium reges super aurum

Urbis Romanae, qui celsas jam tenuere

Artes, ingenium quod ego sub mente profunda

Inveni accipiat quoniam valde est preciosum.

Urinam mihi quaesivi, pariterque cruorum

Ex hirco ingenti, modico sub tempore pasto

Herba, quo facto, calefacto sanguine gemmas

Incidi, veluti monstravit Plinius auctor.

Artes qui scripsit quas plebs Romana probavit,

Atque simul lapidum virtutes scripsit honeste,

Quorum qui noscit vires, plus diligit illos.

Nam primi reges, urbem qui jam tenuerunt,

Gemmis ornarunt vestes auro renitentes.

Ex quibus insignis primus fuit Aurelianus

Qui proprias vestes gemmis contexit et auro.

 

 

VII.

De aurea scriptura.

 

Scripturam pulcram quisquis bene scribere quaerit,

Ex auro, legat hoc quod vili carmine dico.

Aurum cum puro mero molat, usque solutum

Hoc nimium fuerit. Tunc sepius abluat illud;

Nam quia deposcit huc candens pagina libri.

Exin taurini faciat pinguedine [feliis

Hoc liquidum, si vult, seu cum pinguedine] gummi.

Atque rogo pariter calamo cum ceperit aurum

Illud commoveat, pulchre si scribere quaerit.

Hinc siccata sicut fuerit scriptura, nitentem

Hanc nimium faciat ursi cum dente feroci.

 

 

VIII.

De edera et lacca.

 

Propositis rebus edere satis utile robur.

Hujus enim frondem nimium coluere priores

Ad titulum laudis; erat ipsa corona poetis.

Vere novo, reduci cum gaudent omnia succo,

Arboribusque refert humor, quas bruma negabat

Crescendi vires, ederam talis probat ordo.

Nam subula rami, loca per deserta forati,

Emittunt viscum, quem qui sibi sumpserit illum,

Transferet in rubeam coctum prurigine formam;

Sanguineumque sibi leviter capit ille colorem.

Hunc sibi pictor amat et scriptor diligit eque.

Hinc etiam roseo fit parcia tincta colore.

Quae quoque caprinas, quae pelles tingit ovinas.

 

 

IX.

De petula auri, quomodo in ebore mittatur.

 

Sculpturas eboris auri petulis decorabis

Quo tamen ipsa tibi res ordine congruat audi.

Quaere tibi piscem qui dicitur usa liquentem

Vesicam tamen serva cum flumine coctam

Inde locum petulam cui vis componere signa

Sic ebori facile poteris ipsam consolidare.

 

 

X.

De gemmis quomodo lucidae fiunt.

 

Si vis splendentem gemmis inferre nitorem

Partem quaere tibi tantummodo marmoris aequi

Gemma superposita petrae, sed flumine pauco

Hinc ne laedatur, tractu leviore limetur.

Quanto durescit, tanto magis ipsa nitescit.

 

 

XI.

De viridi colore ad scribendum.

 

Si quaeris viridi scriptura colore notari,

Acri commissum melli miscebis acetum;

Hinc valde calido vas ipsum contege fimo.

Sic et bissenis hoc extrahe solibus actis.

 

 

XII.

Quomodo cristallum possit secari.

 

Cristallum tali facile valet arte secari.

Opportuna tibi quaeratur lamina plumbi;

Huic etiam binae claves jungantur utrinque,

Ex ferro, medium quae firmant undique plumbum;

Nam plumbo soli tribuetur cura secandi.

Ipsi custodes laminae sint exteriores,

Ut sibi dent rectum recto consumere cursum.

Sed nec duritiem poteris praerumpere tantam

Mollitie plumbi, nisi quaedam junxeris illi

Tanquam pulverulas fornacis fragmine micas

Quae tenerae poteris laminae connectere plumbi

Haec etenim plumbum conjunctio reddet acutum.

At quum rursus habent lateris fragmenta vigorem

Concidis adjuncta paulatim fluminis unda

Sed vim cristalli cruor antea temperet hirci

Sanguis enim facilem ferro facit hic adamantem.

 

 

XIII.

De temperamento duro erri ad incidendum lapides.

 

Qui quaerit solido lapides irrumpere ferro,

Hos habeat ritus, ut acumen temperet ejus.

Tempore quo solito magis uritur hircus amore,

Solus adeps hujus fit ad istos aptior usus.

Hujus enim calidum si quis pinguedine ferrum

Extinguit, subito durescit acumine firmo.

 

 

XIV.

De Gemmis quas de Romano vitro facere quaeris.

 

Sic ex Romano poteris conficere vitro

Splendentes pulcros generis cujusque lapillos

Ad modulum lapidis cretam tibi quippe cavabis;

Hinc pones vitrum per quaedam frusta minutum.

Hunc ergo facile poteris hac arte parare.

Subtiliter quaedam circumvolvatur arundo,

Qui dum durescit, dum virga firmius haeret,

Tunc ipsi virgae superimponetur utrinque,

Et circumposito teneatur virgula vitro;

Atque cavo tectam ferro post insere cretam

Igni; fit vitrum; cum fit penitus liquefactum,

In fossam lato fulgenti comprime ferro;

Quo vesica sibi, quo lesio nulla supersit.