De viris illustribus

De poetis (fragmenta)

Textus I:

Suetoni praeter Caesarum libros reliquae

ed. A. Reifferscheid, Leipzig 1860

Textus II:

Suetonio, De poetis e biografi minori.

Restituzione e commento di Augusto Rostagni,

Torino 1944/56

Textus III:

Suetoni praeter Caesarum libros reliquae

ed. A. Reifferscheid, Leipzig 1860

________________________________________________________________

XXXII

A. Persius Flaccus

I

Persius Flaccus satiricus poeta Volaterris nascitur (a. 787).

Persius moritur anno aetatis XXVIII (a. 815).

II

Aules Persius Flaccus natus est pridie Nonas Decembris Fabio Persico L. Vitellio consulibus, decessit VIII Kalendas Decembris Rubrio Mario Asinio Gallo consulibus.

Natus in Etruria Volterris, eques Romanus, sanguine et affinitate primi ordinis viris coniunctus; decessit ad octavum miliarium via Appia in praediis suis.

Pater eum Flaccus pupillum reliquit moriens annorum fere sex; <mater> Fulvia Sisennia nupsit postea Fusio equiti Romano et eum quoque extulit intra paucos annos.

Studuit Flaccus usque ad annum XII aetatis suae Volterris; inde Romae apud grammaticum Remmium Palaemonem et apud rhetorem Verginium Flavum.

Cum esset annorum XVI, amicitia coepit uti Annaei Cornuti, ita ut nusquam ab eo discederet. Inductus aliquatenus in philosophiam est.

Amicos habuit a prima adulescentia Caesium Bassum poetam et Calpurnium Staturam, qui vivo eo iuvenis decessit. Coluit ut patrem Servilium Nonianum.

Cognovit per Cornutum etiam Annaeum Lucanum aequaevum auditorem Cornuti. Nam Cornutus illo tempore tragicus fuit sectae poeticae, qui libros philosophiae reliquit. Sed Lucanus mirabatur adeo scripta Flacci, ut vix se retineret, recitante eo, clamare quae ille, esse vera poemata, quae ipse faceret, ludos.

Sero cognovit et Senecam, sed non ut caperetur eius ingenio.

Usus est apud Cornutum duorum convictu doctissimorum et sanctissimorum virorum acriter tum philosophantium, Claudii Agathurni medici Lacedaemonii et Petroni Aristocratis Magnetis, quos unice miratus est et aemulatus, cum aequales essent, Cornuti, minor eis ipse.

Idem decem fere annis summe dilectus a Paeto Thrasea est, ita ut peregrinaretur quoque cum eo aliquando, cognatam eius Arriam uxorem habente.

Fuit morum lenissimorum, verecundiae virginalis, formae pulchrae, pietatis erga matrem et sororem et amitam exemplo sufficientis. Fuit frugi, pudicus.

Reliquit circa sestertium vicies matri et sorori. Scriptis tantum ad matrem codicillis Cornuto rogavit ut daret sestertia, ut quidam centum, ut alii volunt et argenti facti pondo viginti, et libros circa septingentos Chrysippi sive bibliothecam suam omnem. Verum a Cornuto, sublatis libris, pecunia matri sororique, quas heredes frater fecerat, relicta est.

Scriptitavit raro et tarde. Hunc ipsum librum imperfectum reliquit. Versus aliqui dempti sunt ultimo libro, ut quasi finitus esset. Leviter contraxit Cornutus et Caesio Basso, petenti ut ipse ederet, tradidit edendum.

Scripserat in pueritia Flaccus etiam praetextam Vescio et Hodoeporicon librum unum et paucos in socrum Thraseae in Arriam matrem versus, quae se ante virum occiderat. Omnia ea auctor fuit Cornutus matri eius ut aboleret.

Editum librum continuo mirari homines et diripere coeperunt.

Decessit autem vitio stomachi anno aetatis XXX.

III

[Sed mox ut a schola magistrisque divertit,] lecto Lucilli libro decimo vehementer satiras componere instituit, cuius libri principium imitatus est, sibi primo mox omnibus detracturus, cum tanta recentium poetarum et oratorum insectatione, ut etiam Neronem illius temporis principem culpaverit. Cuius versus in Neronem cum ita se haberet:

auriculas asini Mida rex habet,

in eum modum a Cornuto ipso iam tum mortuo est emendatus:

auriculas asini quis non habet?

ne hoc Nero in se dictum arbitraretur.