Epistulae ex Ponto

Liber quartus

___________________________________________________

I

Sex. Pompeio

Accipe, Pompei, deductum carmen ab illo

debitor est vitae qui tibi, Sexte, suae.

Qui seu non prohibes a me tua nomina poni,

accedet meritis haec quoque summa tuis,

5

sive trahis vultus, equidem peccasse fatebor,

delicti tamen est causa probanda mei.

Non potuit mea mens quin esset grata teneri:

sit precor officio non gravis ira pio.

O, quotiens ego sum libris mihi visus ab istis

10

inpius, in nullo quod legerere loco!

O, quotiens, alii vellem cum scribere, nomen

rettulit in ceras inscia dextra tuum!

Ipse mihi placuit mendis in talibus error

et vix invita facta litura manu est.

15

'Viderit ad summam, dixi, licet ipse queratur!

a! pudet offensam non meruisse prius.'

Da mihi, si quid ea est, hebetantem pectora Lethen,

oblitus potero non tamen esse tui,

idque sinas, oro, nec fastidita repellas

20

verba nec officio crimen inesse putes,

et levis haec meritis referatur gratia tantis;

si minus, invito te quoque gratus ero.

Numquam pigra fuit nostris tua gratia rebus

nec mihi munificas arca negavit opes.

25

Nunc quoque nil subitis clementia territa fatis

auxilium vitae fertque feretque meae.

Unde, rogas forsan, fiducia tanta futuri

sit mihi? Quod fecit, quisque tuetur opus.

Ut Venus artificis labor est et gloria Coi,

30

aequoreo madidas quae premit imbre comas,

arcis ut Actaeae vel eburna vel aerea custos

bellica Phidiaca stat dea facta manu,

vindicat ut Calamis laudem quos fecit equorum,

ut similis verae vacca Myronis opus,

35

sic ego sum rerum non ultima, Sexte, tuarum

tutelaeque feror munus opusque tuae.

II

Severo

Quod legis, o vates magnorum maxime regum,

venit ab intonsis usque, Severe, Getis,

cuius adhuc nomen nostros tacuisse libellos,

si modo permittis dicere vera, pudet.

5

Orba tamen numeris cessavit epistula numquam

ire per alternas officiosa vices.

Carmina sola tibi memorem testantia curam

non data sunt: quid enim quae facis ipse darem?

Quis mel Aristaeo, quis Baccho vina Falerna,

10

Triptolemo fruges, poma det Alcinoo?

Fertile pectus habes interque Helicona colentes

uberius nulli provenit ista seges.

Mittere ad hunc carmen frondes erat addere silvis.

Haec mihi cunctandi causa, Severe, fuit.

15

Nec tamen ingenium nobis respondet ut ante,

sed siccum sterili vomere litus aro.

Scilicet ut limus venas excaecat in undis

laesaque subpresso fonte resistit aqua,

pectora sic mea sunt limo vitiata malorum

20

et carmen vena pauperiore fluit.

Si quis in hac ipsum terra posuisset Homerum,

esset, crede mihi, factus et ille Getes.

Da veniam fasso, studiis quoque frena remisi

ducitur et digitis littera rara meis.

25

Inpetus ille sacer qui vatum pectora nutrit,

qui prius in nobis esse solebat, abest.

Vix venit ad partes, vix sumptae Musa tabellae

inponit pigras paene coacta manus,

parvaque, ne dicam scribendi nulla voluptas

30

est mihi nec numeris nectere verba iuvat,

sive quod hinc fructus adeo non cepimus ullos,

principium nostri res sit ut ista mali,

sive quod in tenebris numerosos ponere gestus

quodque legas nulli scribere carmen idem est:

35

excitat auditor studium laudataque virtus

crescit et inmensum gloria calcar habet.

Hic mea cui recitem nisi flavis scripta Corallis

quasque alias gentes barbarus Hister habet?

Sed quid solus agam quaque infelicia perdam

40

otia materia subripiamque diem?

Nam quia nec vinum nec me tenet alea fallax

per quae clam tacitum tempus abire solet

nec me – quod cuperem, si per fera bella liceret –

oblectat cultu terra novata suo,

45

quid nisi Pierides, solacia frigida, restant,

non bene de nobis quae meruere deae?

At tu, cui bibitur felicius Aonius fons,

utiliter studium quod tibi cedit ama

sacraque Musarum merito cole, quodque legamus

50

huc aliquod curae mitte recentis opus.

III

Ad ingratum

Conquerar an taceam? Ponam sine nomine crimen

an notum qui sis omnibus esse velim?

Nomine non utar, ne commendere querela,

quaeraturque tibi carmine fama meo.

5

Dum mea puppis erat valida fundata carina,

qui mecum velles currere primus eras.

Nunc, quia contraxit vultum Fortuna, recedis,

auxilio postquam scis opus esse tuo.

Dissimulas etiam nec me vis nosse videri

10

quisque sit audito nomine Naso rogas.

Ille ego sum, quamquam non vis audire, vetusta

paene puer puero iunctus amicitia,

ille ego qui primus tua seria nosse solebam

et tibi iucundis primus adesse iocis,

15

ille ego convictor densoque domesticus usu,

ille ego iudiciis unica Musa tuis,

ille ego sum qui nunc an vivam, perfide, nescis,

cura tibi de quo quaerere nulla fuit.

Sive fui numquam carus, simulasse fateris,

20

seu non fingebas, inveniere levis.

Aut age, dic aliquam quae te mutaverit iram.

Nam nisi iusta tua est, iusta querela mea est.

Quod te nunc crimen similem vetat esse priori?

An crimen, coepi quod miser esse, vocas?

25

Si mihi rebus opem nullam factisque ferebas,

venisset verbis charta notata tribus.

Vix equidem credo, sed et insultare iacenti

te mihi nec verbis parcere fama refert.

Quid facis, a! demens? Cur, si Fortuna recedat,

30

naufragio lacrimas eripis ipse tuo?

Haec dea non stabili quam sit levis orbe fatetur,

quae summum dubio sub pede semper habet.

Quolibet est folio, quavis incertior aura.

Par illi levitas, improbe, sola tua est.

35

Omnia sunt hominum tenui pendentia filo

et subito casu quae valuere ruunt.

Divitis audita est cui non opulentia Croesi?

Nempe tamen vitam captus ab hoste tulit.

Ille Syracosia modo formidatus in urbe

40

vix humili duram reppulit arte famem.

Quid fuerat Magno maius? Tamen ille rogavit

submissa fugiens voce clientis opem,

cuique viro totus terrarum paruit orbis

. . . . . . . . . . . . . . .

45

Ille Iugurthino clarus Cimbroque triumpho,

quo victrix totiens consule Roma fuit,

in caeno Marius iacuit cannaque palustri

pertulit et tanto multa pudenda viro.

Ludit in humanis divina potentia rebus

50

et certam praesens vix feret hora fidem.

'Litus ad Euxinum' si quis mihi diceret 'ibis

et metues arcu ne feriare Getae',

'I, bibe' dixissem 'purgantes pectora sucos

quicquid et in tota nascitur Anticyra.'

55

Sum tamen haec passus nec, si mortalia possem,

et summi poteram tela cavere dei.

Tu quoque fac timeas et quae tibi laeta videntur,

dum loqueris, fieri tristia posse puta.

IV

Sex. Pompeio

Nulla dies adeo est australibus umida nimbis,

non intermissis ut fluat imber aquis;

nec sterilis locus ullus ita est, ut non sit in illo

mixta fere duris utilis herba rubis.

5

Nil adeo fortuna gravis miserabile fecit

ut minuant nulla gaudia parte malum.

Ecce domo patriaque carens oculisque meorum,

naufragus in Getici litoris actus aquas,

qua tamen inveni vultum diffundere causa

10

possim fortunae nec meminisse meae.

Nam mihi cum fulva solus spatiarer harena,

visa est a tergo penna dedisse sonum.

Respicio nec erat corpus quod cernere possem,

verba tamen sunt haec aure recepta mea:

15

'En ego laetarum venio tibi nuntia rerum,

Fama per inmensas aere lapsa vias:

consule Pompeio, quo non tibi carior alter,

candidus et felix proximus annus erit!'

Dixit et, ut laeto Pontum rumore replevit,

20

ad gentes alias hinc dea vertit iter,

at mihi dilapsis inter nova gaudia curis

excidit asperitas huius iniqua loci.

Ergo ubi, Iane biceps, longum reseraveris annum

pulsus et a sacro mense December erit,

25

purpura Pompeium summi velabit honoris,

ne titulis quicquam debeat ille suis.

Cernere iam videor rumpi paene atria turba

et populum laedi deficiente loco

templaque Tarpeiae primum tibi sedis adiri

30

et fieri faciles in tua vota deos,

colla boves niveos certae praebere securi,

quos aluit campis herba Falisca suis,

cumque deos omnes, tum quos inpensius aequos

esse tibi cupias, cum Iove Caesar erunt.

35

Curia te excipiet patresque e more vocati

intendent aures ad tua verba suas.

Hos ubi facundo tua vox hilaraverit ore,

utque solet, tulerit prospera verba dies

egeris et meritas superis cum Caesare grates

40

– qui causam, facias cur ita saepe, dabit! – ,

inde domum repetes toto comitante senatu

officium populi vix capiente domo.

Me miserum, turba quod non ego cernar in illa

nec poterunt istis lumina nostra frui!

45

Quod licet, absentem qua possum mente videbo;

aspiciet vultus consulis illa sui.

Di faciant aliquo subeat tibi tempore nostrum

nomen et 'Heu!' dicas 'quid miser ille facit?'

Haec tua pertulerit si quis mihi verba, fatebor

50

protinus exilium mollius esse meum.

V

Sex. Pompeio

Ite, leves elegi, doctas ad consulis aures

verbaque honorato ferte legenda viro.

Longa via est nec vos pedibus proceditis aequis

tectaque brumali sub nive terra latet.

5

Cum gelidam Thracen et opertum nubibus Haemum

et maris Ionii transieritis aquas,

luce minus decima dominam venietis in Urbem,

ut festinatum non faciatis iter.

Protinus inde domus vobis Pompeia petatur:

10

non est Augusto iunctior ulla foro.

Si quis, ut in populo, qui sitis et unde requiret,

nomina decepta quaelibet aure ferat.

Ut sit enim tutum, sicut reor esse, fateri

vera, minus certe ficta timoris habent.

15

Copia nec vobis nullo prohibente videndi

consulis, ut limen contigeritis, erit:

aut reget ille suos dicendo iura Quirites,

conspicuum signis cum premet altus ebur,

aut populi reditus positam componet ad hastam

20

et minui magnae non sinet urbis opes,

aut, ubi erunt patres in Iulia templa vocati,

de tanto dignis consule rebus aget,

aut feret Augusto solitam natoque salutem

deque parum noto consulet officio

25

tempus et his vacuum Caesar Germanicus omne

auferet: a magnis hunc colit ille deis.

Cum tamen a turba rerum requieverit harum,

ad vos mansuetas porriget ille manus

quidque parens ego vester agam fortasse requiret.

30

Talia vos illi reddere verba volo:

'Vivit adhuc vitamque tibi debere fatetur

quam prius a miti Caesare munus habet.

Te sibi, cum fugeret, memori solet ore referre

barbariae tutas exhibuisse vias.

35

Sanguine Bistonium quod non tepefecerit ensem,

effectum cura pectoris esse tui.

Addita praeterea vitae quoque multa tuendae

munera, ne proprias attenuaret opes.

Pro quibus ut meritis referatur gratia, iurat

40

se fore mancipii tempus in omne tui.

Nam prius umbrosa carituros arbore montes

et freta velivolas non habitura rates

fluminaque in fontes cursu reditura supino

gratia quam meriti possit abire tui.'

45

Haec ubi dixeritis, servet sua dona rogate!

Sic fuerit vestrae causa peracta viae.

VI

Bruto

Quam legis, ex illis tibi venit epistula, Brute,

Nasonem nolles in quibus esse locis,

sed tu quod nolles, voluit miserabile fatum.

Ei mihi! plus illud quam tua vota valet.

5

In Scythia nobis quinquennis olympias acta est;

iam tempus lustri transit in alterius.

Perstat enim Fortuna tenax votisque malignum

opponit nostris insidiosa pedem.

Certus eras pro me, Fabiae laus, Maxime, gentis,

10

numen ad Augustum supplice voce loqui.

Occidis ante preces causamque ego, Maxime, mortis –

nec fuero tanti! – me reor esse tuae.

Iam timeo nostram cuiquam mandare salutem;

ipsum morte tua concidit auxilium.

15

Coeperat Augustus deceptae ignoscere culpae,

spem nostram terras deseruitque simul.

Quale tamen potui, de caelite, Brute, recenti

vestra procul positus carmen in ora dedi.

Quae prosit pietas utinam mihi sitque malorum

20

iam modus et sacrae mitior ira domus!

Te quoque idem liquido possum iurare precari,

o mihi non dubia cognite Brute nota.

Nam cum praestiteris verum mihi semper amorem,

hic tamen adverso tempore crevit amor,

25

quique tuas pariter lacrimas nostrasque videret

passuros poenam crederet esse duos.

Lenem te miseris genuit natura nec ulli

mitius ingenium quam tibi, Brute, dedit,

ut, qui quid valeas ignoret Marte forensi,

30

posse tuo peragi vix putet ore reos.

Scilicet eiusdem est, quamvis pugnare videntur,

supplicibus facilem, sontibus esse trucem.

Cum tibi suscepta est legis vindicta severae,

verba velut tinctum singula virus habent.

35

Hostibus eveniat quam sis violentus in armis

sentire et linguae tela subire tuae

quae tibi tam tenui cura limantur ut omnes

istius ingenium corporis esse negent.

At si quem laedi fortuna cernis iniqua,

40

mollior est animo femina nulla tuo.

Hoc ego praecipue sensi, cum magna meorum

notitiam pars est infitiata mei.

Inmemor illorum, vestri non inmemor umquam

qui mala solliciti nostra levatis ero.

45

Et prius hic nimium nobis conterminus Hister

in caput Euxino de mare vertet iter,

utque Thyesteae redeant si tempora mensae,

Solis ad Eoas currus agetur aquas,

quam quisquam vestrum qui me doluistis ademptum

50

arguat ingratum non meminisse sui.

VII

Vestali

Missus es Euxinas quoniam, Vestalis, ad undas,

ut positis reddas iura sub axe locis,

aspicis en praesens quali iaceamus in arvo,

nec me testis eris falsa solere queri.

5

Accedet voci per te non inrita nostrae,

Alpinis iuvenis regibus orte, fides.

Ipse vides certe glacie concrescere Pontum,

ipse vides rigido stantia vina gelu;

ipse vides onerata ferox ut ducat Iazyx

10

per medias Histri plaustra bubulcus aquas.

Aspicis et mitti sub adunco toxica ferro

et telum causas mortis habere duas.

Atque utinam pars haec tantum spectata fuisset,

non etiam proprio cognita Marte tibi!

15

Tendisti ad primum per densa pericula pilum,

contigit ex merito qui tibi nuper honor.

Sit licet hic titulus plenus tibi fructibus, ingens

ipsa tamen virtus ordine maior erit.

Non negat hoc Hister, cuius tua dextera quondam

20

puniceam Getico sanguine fecit aquam.

Non negat Aegisos, quae te subeunte recepta

sensit in ingenio nil opis esse loci.

Nam, dubium positu melius defensa manune,

urbs erat in summo nubibus aequa iugo.

25

Sithonio regi ferus interceperat illam

hostis et ereptas victor habebat opes,

donec fluminea devecta Vitellius unda

intulit exposito milite signa Getis.

At tibi, progenies alti fortissima Donni,

30

venit in adversos impetus ire viros.

Nec mora, conspicuus longe fulgentibus armis,

fortia ne possint facta latere caves

ingentique gradu contra ferrumque locumque

saxaque brumali grandine plura subis.

35

Nec te missa super iaculorum turba moratur

nec quae vipereo tela cruore madent.

Spicula cum pictis haerent in casside pennis

parsque fere scuti vulnere nulla vacat.

Nec corpus cunctos feliciter effugit ictus,

40

sed minor est acri laudis amore dolor.

Talis apud Troiam Danais pro navibus Aiax

dicitur Hectoreas sustinuisse faces.

Ut propius ventum est admotaque dextera dextrae

resque fero potuit comminus ense geri,

45

dicere difficile est quid Mars tuus egerit illic

quotque neci dederis quosque quibusque modis.

Ense tuo factos calcabas victor acervos

inpositoque Getes sub pede multus erat.

Pugnat ad exemplum primi minor ordine pili

50

multaque fert miles vulnera, multa facit.

Sed tantum virtus alios tua praeterit omnes

ante citos quantum Pegasus ibat equos.

Vincitur Aegisos testataque tempus in omne

sunt tua, Vestalis, carmine facta meo.

VIII

Suillio

Littera sera quidem, studiis exculte Suilli,

huc tua pervenit, sed mihi grata tamen,

qua pia si possit superos lenire rogando

gratia, laturum te mihi dicis opem.

5

Ut iam nil praestes, animi sum factus amici

debitor et meritum velle iuvare voco.

Inpetus iste tuus longum modo duret in aevum,

neve malis pietas sit tua lassa meis!

Ius aliquod faciunt adfinia vincula nobis,

10

quae semper maneant inlabefacta precor.

Nam tibi quae coniunx, eadem mihi filia paene est,

et quae te generum, me vocat illa virum.

Ei mihi, si lectis vultum tu versibus istis

ducis et adfinem te pudet esse meum!

15

At nihil hic dignum poteris reperire pudore

praeter Fortunam, quae mihi caeca fuit.

Seu genus excutias, equites ab origine prima

usque per innumeros inveniemur avos;

sive velis qui sint mores inquirere nostri,

20

errorem misero detrahe, labe carent.

Tu modo si quid agi sperabis posse precando,

quos colis exora supplice voce deos.

Di tibi sint Caesar iuvenis: tua numina placa!

hac certe nulla est notior ara tibi.

25

Non sinit illa sui vanas antistitis umquam

esse preces: nostris hinc pete rebus opem!

Quamlibet exigua si nos ea iuverit aura,

obruta de mediis cumba resurget aquis.

Tunc ego tura feram rapidis sollemnia flammis,

30

et valeant quantum numina testis ero.

Nec tibi de Pario statuam, Germanice, templum

marmore: carpsit opes illa ruina meas.

Templa domus facient vobis urbesque beatae,

Naso suis opibus, carmine gratus erit.

35

Parva quidem fateor pro magnis munera reddi,

cum pro concessa verba salute damus.

Sed qui quam potuit dat maxima, gratus abunde est

et finem pietas contigit illa suum.

Nec quae de parva pauper dis libat acerra,

40

tura minus grandi quam data lance valent

agnaque tam lactens quam gramine pasta Falisco

victima Tarpeios inficit icta focos.

Nec tamen officio vatum per carmina facto

principibus res est aptior ulla viris.

45

Carmina vestrarum peragunt praeconia laudum

neve sit actorum fama caduca cavent.

Carmine fit vivax virtus expersque sepulcri

notitiam serae posteritatis habet.

Tabida consumit ferrum lapidemque vetustas

50

nullaque res maius tempore robur habet.

Scripta ferunt annos: scriptis Agamemnona nosti

et quisquis contra vel simul arma tulit.

Quis Thebas septemque duces sine carmine nosset

et quicquid post haec, quicquid et ante fuit?

55

Di quoque carminibus, si fas est dicere, fiunt

tantaque maiestas ore canentis eget.

Sic Chaos ex illa naturae mole prioris

digestum partes scimus habere suas;

sic adfectantes caelestia regna Gigantes

60

ad Styga nimbifero vindicis igne datos;

sic victor laudem superatis Liber ab Indis,

Alcides capta traxit ab Oechalia,

et modo, Caesar, avum, quem virtus addidit astris,

sacrarunt aliqua carmina parte tuum.

65

Si quid adhuc igitur vivi, Germanice, nostro

restat in ingenio, seruiet omne tibi.

Non potes officium vatis contemnere vates:

iudicio pretium res habet ista tuo.

Quod nisi te nomen tantum ad maiora vocasset,

70

gloria Pieridum summa futurus eras.

Sed dare materiam nobis quam carmina maius,

nec tamen ex toto deserere illa potes.

Nam modo bella geris, numeris modo verba coerces,

quodque aliis opus est, hoc tibi lusus erit.

75

Utque nec ad citharam nec ad arcum segnis Apollo est,

sed venit ad sacras nervus uterque manus,

sic tibi nec docti desunt nec principis artes,

mixta sed est animo cum Iove Musa tuo.

Quae quoniam nec nos unda submouit ab illa,

80

ungula Gorgonei quam cava fecit equi,

prosit opemque ferat communia sacra tueri

atque isdem studiis inposuisse manum.

Litora pellitis nimium subiecta Corallis

ut tandem saevos effugiamque Getas,

85

clausaque si misero patria est, ut ponar in ullo

qui minus Ausonia distat ab urbe loco,

unde tuas possim laudes celebrare recentes

magnaque quam minima facta referre mora.

Tangat ut hoc votum caelestia, care Suilli,

90

numina, pro socero paene precare tuo.

IX

Graecino

Unde licet, non unde iuvat, Graecine, salutem

mittit ab Euxinis hanc tibi Naso vadis

missaque, di faciant, auroram occurrat ad illam

bis senos fascis quae tibi prima dabit,

5

ut, quoniam sine me tanges Capitolia consul

et fiam turbae pars ego nulla tuae,

in domini subeat partis et praestet amici

officium iusso littera nostra die.

Atque, ego si fatis genitus melioribus essem

10

et mea sincero curreret axe rota,

quo nunc nostra manus per scriptum fungitur, esset

lingua salutandi munere functa tui

gratatusque darem cum dulcibus oscula verbis

nec minus ille meus quam tuus esset honor.

15

Illa, confiteor, sic essem luce superbus

ut caperet fastus vix domus ulla meos,

dumque latus sancti cingit tibi turba senatus,

consulis ante pedes ire iuberer eques

et, quamquam cuperem semper tibi proximus esse,

20

gauderem lateris non habuisse locum

nec querulus, turba quamuis eliderer, essem,

sed foret a populo tum mihi dulce premi.

Prospicerem gaudens quantus foret agminis ordo

densaque quam longum turba teneret iter,

25

quoque magis noris quam me vulgaria tangant,

spectarem qualis purpura te tegeret.

Signa quoque in sella nossem formata curuli

et totum Numidi sculptile dentis opus.

At cum Tarpeias esses deductus in arces,

30

dum caderet iussu victima sacra tuo,

me quoque secreto grates sibi magnus agentem

audisset media qui sedet aede deus

turaque mente magis plena quam lance dedissem

ter quater imperii laetus honore tui.

35

Hic ego praesentes inter numerarer amicos,

mitia ius Urbis si modo fata darent,

quaeque mihi sola capitur nunc mente voluptas,

tunc oculis etiam percipienda foret.

Non ita caelitibus visum est, et forsitan aequis.

40

Nam quid me poenae causa negata iuvet?

Mente tamen, quae sola loco non exulat, utar,

praetextam fasces aspiciamque tuos.

Haec modo te populo reddentem iura videbit

et se secretis finget adesse tuis,

45

nunc longi reditus hastae subponere lustri

credet et exacta cuncta locare fide,

nunc facere in medio facundum verba senatu

publica quaerentem quid petat utilitas,

nunc pro Caesaribus superis decernere grates

50

albave opimorum colla ferire boum.

Atque utinam, cum iam fueris potiora precatus,

ut mihi placetur principis ira roges!

Surgat ad hanc vocem plena pius ignis ab ara

detque bonum voto lucidus omen apex!

55

Interea, qua parte licet, ne cuncta queramur,

hic quoque te festum consule tempus agam.

Altera laetitiae est nec cedens causa priori:

successor tanti frater honoris erit.

Nam tibi finitum summo, Graecine, Decembri

60

imperium Iani suscipit ille die,

quaeque est in vobis pietas, alterna feretis

gaudia, tu fratris fascibus, ille tuis.

Sic tu bis fueris consul, bis consul et ille,

inque domo binus conspicietur honor.

65

Qui quamquam est ingens et nullum Martia summo

altius imperium consule Roma videt,

multiplicat tamen hunc grauitas auctoris honorem

et maiestatem res data dantis habet.

Iudiciis igitur liceat Flaccoque tibique

70

talibus Augusti tempus in omne frui.

Quod tamen ab rerum cura propiore vacabit,

vota, precor, votis addite vestra meis,

et si quem dabit aura sinum, iactate rudentis,

exeat e Stygiis ut mea nauis aquis.

75

Praefuit his, Graecine, locis modo Flaccus et illo

ripa ferox Histri sub duce tuta fuit.

Hic tenuit Mysas gentis in pace fideli,

hic arcu fisos terruit ense Getas.

Hic raptam Troesmin celeri virtute recepit

80

infecitque fero sanguine Danuvium.

Quaere loci faciem Scythicique incommoda caeli

et quam vicino terrear hoste roga,

sintne litae tenues serpentis felle sagittae,

fiat an humanum victima dira caput,

85

mentiar, an coeat duratus frigore Pontus

et teneat glacies iugera multa freti.

Haec ubi narrarit, quae sit mea fama require,

quoque modo peragam tempora dura roga.

Non sumus hic odio nec scilicet esse meremur,

90

nec cum fortuna mens quoque versa mea est.

Illa quies animi quam tu laudare solebas,

ille vetus solito perstat in ore pudor.

Sic ego sum longe, sic hic, ubi barbarus hostis

ut fera plus valeant legibus arma facit,

95

rem queat ut nullam tot iam, Graecine, per annos

femina de nobis virve puerve queri.

Hoc facit ut misero faveant adsintque Tomitae,

haec quoniam tellus testificanda mihi est.

Illi me, quia velle vident, discedere malunt,

100

respectu cupiunt hic tamen esse sui.

Nec mihi credideris: extant decreta quibus nos

laudat et inmunes publica cera facit.

Conveniens miseris et quamquam gloria non sit,

proxima dant nobis oppida munus idem.

105

Nec pietas ignota mea est: videt hospita terra

in nostra sacrum Caesaris esse domo.

Stant pariter natusque pius coniunxque sacerdos,

numina iam facto non leuiora deo.

Neu desit pars ulla domus, stat uterque nepotum,

110

hic auiae lateri proximus, ille patris.

His ego do totiens cum ture precantia verba,

Eoo quotiens surgit ab orbe dies.

Tota, licet quaeras, hoc me non fingere dicet

officii testis Pontica terra mei.

115

Pontica me tellus, quantis hac possumus ara,

natalem ludis scit celebrare dei.

Nec minus hospitibus pietas est cognita talis,

Misit in has si quos longa Propontis aquas.

Is quoque quo Laevus fuerat sub praeside Pontus

120

audierit frater forsitan ista tuus.

Fortuna est inpar animo talique libenter

exiguas carpo munere pauper opes.

Nec vestris damus haec oculis procul Urbe remoti,

contenti tacita sed pietate sumus.

125

Et tamen haec tangent aliquando Caesaris aures:

nil illi toto quod fit in orbe latet.

Tu certe scis haec, superis adscite, videsque,

Caesar, ut est oculis subdita terra tuis,

tu nostras audis inter convexa locatus

130

sidera, sollicito quas damus ore, preces.

Perveniant istuc et carmina forsitan illa

quae de te misi caelite facta novo!

Auguror his igitur flecti tua numina nec tu

inmerito nomen mite Parentis habes.

X

Albinovano

Haec mihi Cimmerio bis tertia ducitur aestas

litore pellitos inter agenda Getas.

Ecquos tu silices, ecquod, carissime, ferrum

duritiae confers, Albinovane, meae?

5

Gutta cavat lapidem, consumitur anulus usu,

atteritur pressa vomer aduncus humo.

Tempus edax igitur praeter nos omnia perdet:

cessat duritia mors quoque victa mea.

Exemplum est animi nimium patientis Ulixes

10

iactatus dubio per duo lustra mari,

tempora solliciti sed non tamen omnia fati

pertulit et placidae saepe fuere morae.

An grave sex annis pulchram fouisse Calypson

aequoreaeque fuit concubuisse deae?

15

Excipit Hippotades qui dat pro munere ventos,

curvet ut inpulsos utilis aura sinus.

Nec bene cantantis labor est audire puellas

nec degustanti lotos amara fuit.

Hos ego qui patriae faciant obliuia sucos

20

parte meae vitae, si modo dentur, emam.

Nec tu contuleris urbem Laestrygonos umquam

gentibus obliqua quas obit Hister aqua,

nec vincet Cyclops saevum feritate Piacchen;

qui quota terroris pars solet esse mei?

25

Scylla feris trunco quod latret ab inguine monstris,

Heniochae nautis plus nocuere rates.

Nec potes infestis conferre Charybdin Achaeis,

ter licet epotum ter vomat illa fretum;

qui quamquam dextra regione licentius errant,

30

securum latus hoc non tamen esse sinunt.

Hic agri infrondes, hic spicula tincta venenis,

hic freta vel pediti peruia reddit hiems,

ut, qua remus iter pulsis modo fecerat undis,

siccus contempta nave viator eat.

35

Qui veniunt istinc vix vos ea credere dicunt.

Quam miser est qui fert asperiora fide!

Crede tamen, nec te causas nescire sinemus

horrida Sarmaticum cur mare duret hiems.

Proxima sunt nobis plaustri praebentia formam

40

et quae praecipuum sidera frigus habent.

Hinc oritur Boreas oraeque domesticus huic est

et sumit vires a propiore loco.

At Notus, adverso tepidum qui spirat ab axe,

est procul et rarus languidiorque venit.

45

Adde quod hic clauso miscentur flumina Ponto

uimque fretum multo perdit ab amne suam.

Huc Lycus, huc Sagaris Peniusque Hypanisque Calesque

influit et crebro vertice tortus Halys

Partheniusque rapax et volvens saxa Cynapses

50

labitur et nullo tardior amne Tyras,

et tu, femineae Thermodon cognite turmae

et quondam Graiis Phasi petite viris,

cumque Borysthenio liquidissimus amne Dyraspes

et tacite peragens lene Melanthus iter,

55

quique duas terras, Asiam Cadmique sororem,

separat et cursus inter utramque facit,

innumerique alii, quos inter maximus omnis

cedere Danuvius se tibi, Nile, negat.

Copia tot laticum, quas auget, adulterat undas

60

nec patitur vires aequor habere suas.

Quin etiam stagno similis pigraeque paludi

caeruleus vix est diluiturque color.

Innatat unda freto dulcis leuiorque marina est,

quae proprium mixto de sale pondus habet.

65

Si roget haec aliquis cur sint narrata Pedoni

quidve loqui certis iuverit ista modis:

'Detinui, dicam, curas tempusque fefelli.

Hunc fructum praesens attulit hora mihi.

Abfuimus solito, dum scribimus ista, dolore

70

in mediis nec nos sensimus esse Getis.'

At tu, non dubito, cum Thesea carmine laudes,

materiae titulos quin tueare tuae,

quemque refers, imitere virum: vetat ille profecto

tranquilli comitem temporis esse fidem.

75

Qui quamquam est factis ingens et conditur a te

uir tanto quanto debuit ore cani,

est tamen ex illo nobis imitabile quiddam

inque fide Theseus quilibet esse potest.

Non tibi sunt hostes ferro clavaque domandi,

80

per quos vix ulli peruius Isthmos erat,

sed praestandus amor, res non operosa volenti.

Quis labor est puram non temerasse fidem?

Haec tibi, qui praestas indeclinatus amico,

non est quod lingua icta querente putes.

XI

Gallioni

Gallio, crimen erit vix excusabile nobis

carmine te nomen non habuisse meo;

tu quoque enim, memini, caelesti cuspide facta

fouisti lacrimis vulnera nostra tuis.

5

Atque utinam rapti iactura laesus amici

sensisses ultra quod quererere nihil!

Non ita dis placuit, qui te spoliare pudica

coniuge crudeles non habuere nefas.

Nuntia nam luctus mihi nuper epistula venit

10

lectaque cum lacrimis sunt tua damna meis.

Sed neque solari prudentem stultior ausim

verbaque doctorum nota referre tibi,

finitumque tuum, si non ratione, dolorem

ipsa iam pridem suspicor esse mora.

15

Dum tua pervenit, dum littera nostra recurrens

tot maria ac terras permeat, annus abit.

Temporis officium est solacia dicere certi,

dum dolor in cursu est et petit aeger opem.

At cum longa dies sedauit vulnera mentis,

20

intempestive qui movet illa novat.

Adde, quod – atque utinam verum mihi venerit omen! –

coniugio felix iam potes esse novo.

XII

Tuticano

Quo minus in nostris ponaris, amice, libellis,

nominis efficitur condicione tui;

aut ego non alium prius hoc dignarer honore,

est aliquis nostrum si modo carmen honor.

5

Lex pedis officio fortunaque nominis obstat

quaque meos adeas, est via nulla, modos.

Nam pudet in geminos ita nomen scindere versus,

desinat ut prior hoc incipiatque minor,

et pudeat, si te, qua syllaba parte moratur,

10

artius adpellem Tuticanumque vocem.

Et potes in versum Tuticani more venire,

fiat ut e longa syllaba prima breuis,

aut ut ducatur quae nunc correptius exit

et sit porrecta longa secunda mora.

15

His ego si vitiis ausim corrumpere nomen,

ridear et merito pectus habere neger.

Haec mihi causa fuit dilati muneris huius,

quod meus adiecto fenore reddet amor,

teque canam quacumque nota, tibi carmina mittam,

20

paene mihi puero cognite paene puer,

perque tot annorum seriem quot habemus uterque

non mihi quam fratri frater amate minus.

Tu bonus hortator, tu duxque comesque fuisti,

cum regerem tenera frena novella manu.

25

Saepe ego correxi sub te censore libellos,

saepe tibi admonitu facta litura meo est,

dignam Maeoniis Phaeacida condere chartis

cum te Pieriae perdocuere deae.

Hic tenor, haec viridi concordia coepta iuventa

30

venit ad albentis inlabefacta comas.

Quae nisi te moveant, duro tibi pectora ferro

esse vel inuicto clausa adamante putem.

Sed prius huic desint et bellum et frigora terrae,

inuisus nobis quae duo Pontus habet,

35

et tepidus Boreas et sit praefrigidus Auster,

et possit fatum mollius esse meum

quam tua sint lasso praecordia dura sodali.

Hic cumulus nostris absit abestque malis.

Tu modo per superos, quorum certissimus ille est

40

quo tuus adsidue principe creuit honor,

effice constanti profugum pietate tuendo,

ne sperata meam deserat aura ratem.

Quid mandem quaeris? Peream, nisi dicere vix est,

si modo periit, ille perire potest.

45

Nec quid agam invenio nec quid nolimve velimve,

nec satis utilitas est mihi nota mea.

Crede mihi, miseros prudentia prima relinquit

et sensus cum re consiliumque fugit.

Ipse, precor, quaeras qua sim tibi parte iuvandus

50

quoque viam facias ad mea vota vado.

XIII

Caro

O mihi non dubios inter memorande sodales,

qui quod es, id vere, Care, vocaris, ave!

Unde salutaris, color hic tibi protinus index

et structura mei carminis esse potest,

5

non quia mirifica est, sed quod non publica certe est:

qualis enim cumque est, non latet esse meam.

Ipse quoque, ut titulum chartae de fronte revellas,

quod sit opus videor dicere posse tuum.

Quamlibet in multis positus noscere libellis

10

perque observatas inveniere notas.

Prodent auctorem vires quas Hercule dignas

nouimus atque illi quem canis ipse pares.

Et mea Musa potest proprio deprensa colore

insignis vitiis forsitan esse suis.

15

Tam mala Thersiten prohibebat forma latere

quam pulchra Nireus conspiciendus erat.

Nec te mirari, si sint vitiosa, decebit

carmina quae faciam paene poeta Getes.

A! pudet et Getico scripsi sermone libellum

20

structaque sunt nostris barbara verba modis:

et placui – gratare mihi! – coepique poetae

inter inhumanos nomen habere Getas.

Materiam quaeris? Laudes: de Caesare dixi!

Adiuta est nouitas numine nostra dei.

25

Nam patris Augusti docui mortale fuisse

corpus, in aetherias numen abisse domos,

esse parem virtute patri qui frena rogatus

saepe recusati ceperit imperii,

esse pudicarum te Vestam, Liuia, matrum,

30

ambiguum nato dignior anne viro,

esse duos iuvenes, firma adiumenta parentis,

qui dederint animi pignora certa sui.

Haec ubi non patria perlegi scripta Camena,

venit et ad digitos ultima charta meos,

35

et caput et plenas omnes movere pharetras,

et longum Getico murmur in ore fuit,

atque aliquis 'Scribas haec cum de Caesare' dixit

'Caesaris imperio restituendus eras.'

Ille quidem dixit, sed me iam, Care, nivali

40

sexta relegatum bruma sub axe videt.

Carmina nil prosunt, nocuerunt carmina quondam

primaque tam miserae causa fuere fugae.

At tu, per studii communia foedera sacri,

per non vile tibi nomen amicitiae, –

45

sic capto Latiis Germanicus hoste catenis

materiam vestris adferat ingeniis,

sic valeant pueri, votum commune deorum,

quos laus formandos est tibi magna datos! –

quanta potes, praebe nostrae momenta saluti

50

quae nisi mutato nulla futura loco est.

XIV

Tuticano

Haec tibi mittuntur, quem sum modo carmine questus

non aptum numeris nomen habere meis,

in quibus, excepto quod adhuc utcumque valemus,

nil te praeterea quod iuvet invenies.

5

Ipsa quoque est inuisa salus suntque ultima vota,

quolibet ex istis scilicet ire locis.

Nulla mihi cura est terra quo mittar ab ista,

hac quia, quam video, gratior omnis erit:

in medias Syrtes, mediam mea vela Charybdin

10

mittite, praesenti dum careamus humo.

Styx quoque, si quid ea est, bene commutabitur Histro,

si quid et inferius quam Styga mundus habet.

Gramina cultus ager, frigus minus odit hirundo,

proxima Marticolis quam loca Naso Getis.

15

Talia succensent propter mihi verba Tomitae

iraque carminibus publica mota meis.

Ergo ego cessabo numquam per carmina laedi

plectar et incauto semper ab ingenio?

Ergo ego, ne scribam, digitos incidere cunctor

20

telaque adhuc demens quae nocuere sequor?

Ad veteres scopulos iterum devertor et illas

in quibus offendit naufraga puppis aquas?

Sed nihil admisi, nulla est mea culpa, Tomitae,

quos ego, cum loca sim vestra perosus, amo.

25

Quilibet excutiat nostri monimenta laboris:

littera de vobis est mea questa nihil!

Frigus et incursus omni de parte timendos

et quod pulsetur murus ab hoste queror.

In loca, non homines verissima crimina dixi:

30

culpatis vestrum vos quoque saepe solum.

Esset perpetuo sua quam vitabilis Ascra

ausa est agricolae Musa docere senis,

et fuerat genitus terra qui scripsit in illa,

intumuit vati tamen Ascra suo.

35

Quis patriam sollerte magis dilexit Ulixe?

Hoc tamen asperitas indice docta loci est.

Non loca, sed mores scriptis vexauit amaris

Scepsius Ausonios actaque Roma rea est;

falsa tamen passa est aequa conuicia mente

40

obfuit auctori nec fera lingua suo.

At malus interpres populi mihi concitat iram

inque novum crimen carmina nostra vocat.

Tam felix utinam quam pectore candidus essem!

Extat adhuc nemo saucius ore meo.

45

Adde quod, Illyrica si iam pice nigrior essem,

non mordenda mihi turba fidelis erat.

Molliter a vobis mea sors excepta, Tomitae,

tam mites Graios indicat esse viros.

Gens mea Paeligni regioque domestica Sulmo

50

non potuit nostris lenior esse malis.

Quem vix incolumi cuiquam salvoque daretis,

is datus a vobis est mihi nuper honor:

solus adhuc ego sum vestris inmunis in oris

exceptis, si qui munera legis habent;

55

tempora sacrata mea sunt velata corona,

publicus inuito quam favor inposuit.

Quam grata est igitur Latonae Delia tellus,

erranti tutum quae dedit una locum,

tam mihi cara Tomis, patria quae sede fugatis

60

tempus ad hoc nobis hospita fida manet;

di modo fecissent, placidae spem posset habere

pacis et a gelido longius axe foret.

XV

Sex. Pompeio

Si quis adhuc usquam nostri non inmemor extat

quidve relegatus Naso requirit agam,

Caesaribus vitam, Sexto debere salutem

me sciat. A superis hic mihi primus erit.

5

Tempora nam miserae complectar ut omnia vitae,

a meritis eius pars mihi nulla vacat.

Quae numero tot sunt quot in horto fertilis arui

punica sub lento cortice grana rubent,

Africa quot segetes, quot Tmolia terra racemos,

10

quot Sicyon bacas, quot parit Hybla favos.

Confiteor: testere licet. Signate, Quirites!

Nil opus est legum viribus, ipse loquor.

Inter opes et me, parvam rem, pone paternas,

pars ego sum census quantulacumque tui.

15

Quam tua Trinacria est regnataque terra Philippo,

quam domus Augusto continuata foro,

quam tua, rus oculis domini, Campania, gratum,

quaeque relicta tibi, Sexte, vel empta tenes,

tam tuus en ego sum, cuius te munere tristi

20

non potes in Ponto dicere habere nihil.

Atque utinam possis et detur amicius arvum

remque tuam ponas in meliore loco!

Quod quoniam in dis est, tempta lenire precando

numina perpetua quae pietate colis.

25

Erroris nam tu vix est discernere nostri

sis argumentum maius an auxilium.

Nec dubitans oro, sed flumine saepe secundo

augetur remis cursus euntis aquae.

Et pudet et metuo semperque eademque precari,

30

ne subeant animo taedia iusta tuo.

Verum quid faciam? res inmoderata cupido est:

da veniam vitio, mitis amice, meo.

Scribere saepe aliud cupiens delabor eodem:

ipsa locum per se littera nostra rogat.

35

Seu tamen effectus habitura est gratia, seu me

dura iubet gelido Parca sub axe mori,

semper inoblita repetam tua munera mente

et mea me tellus audiet esse tuum.

Audiet et caelo posita est quaecumque sub ullo,

40

transit nostra feros si modo Musa Getas,

teque meae causam servatoremque salutis

meque tuum libra norit et aere minus.

XVI

Ad invidum

Invide, quid laceras Nasonis carmina rapti?

Non solet ingeniis summa nocere dies

famaque post cineres maior venit et mihi nomen

tum quoque, cum vivis adnumerarer, erat,

5

cumque foret Marsus magnique Rabirius oris

Iliacusque Macer sidereusque Pedo

et qui Iunonem laesisset in Hercule, Carus,

Iunonis si iam non gener ille foret,

quique dedit Latio carmen regale, Severus

10

et cum subtili Priscus uterque Numa,

quique vel inparibus numeris, Montane, vel aequis

sufficis et gemino carmine nomen habes,

et qui Penelopae rescribere iussit Ulixem

errantem saevo per duo lustra mari,

15

quique suam Troezena inperfectumque dierum

deseruit celeri morte Sabinus opus,

ingeniique sui dictus cognomine Largus,

Gallica qui Phrygium duxit in arva senem,

quique canit domito Camerinus ab Hectore Troiam,

20

quique sua nomen Phyllide Tuscus habet,

velivolique maris vates, cui credere posses

carmina caeruleos composuisse deos,

quique acies Libycas Romanaque proelia dixit,

et scriptor Marius dexter in omne genus,

25

Trinacriusque suae Perseidos auctor et auctor

Tantalidae reducis Tyndaridosque Lupus,

et qui Maeoniam Phaeacida vertit, et, une

Pindaricae fidicen, tu quoque, Rufe, lyrae,

Musaque Turrani tragicis innixa coturnis

30

et tua cum socco Musa, Melisse, leui;

cum Varius Graccusque darent fera dicta tyrannis,

Callimachi Proculus molle teneret iter,

Tityron antiquas Passerque rediret ad herbas

aptaque venanti Grattius arma daret,

35

Naidas a satyris caneret Fontanus amatas,

clauderet inparibus verba Capella modis,

cumque forent alii, quorum mihi cuncta referre

nomina longa mora est, carmina vulgus habet,

essent et iuvenes, quorum quod inedita cura est,

40

adpellandorum nil mihi iuris adest.

Te tamen in turba non ausim, Cotta, silere,

Pieridum lumen praesidiumque fori,

maternos Cottas cui Messalasque paternos,

Maxime, nobilitas ingeminata dedit.

45

Dicere si fas est, claro mea nomine Musa

atque inter tantos quae legeretur erat.

Ergo submotum patria proscindere, Livor,

desine neu cineres sparge, cruente, meos!

Omnia perdidimus, tantummodo vita relicta est,

50

praebeat ut sensum materiamque mali.

Quid iuvat extinctos ferrum demittere in artus?

Non habet in nobis iam nova plaga locum.