Proverbia que dicuntur

super natura feminarum

fol. 98r

______________________________________________________________________________

1.

BOna çent, entendetelo,     per que sto libro ai fato:

Per le maluasie femene     l'aio en rime trouato,

Quele qe uer li omini     no tien conplito pato;

Cui plui ad elle serue,     plui lo tien fol e mato.

2.

SAçai, per ogna femena     ste cause no uien dite;

K'asai cre&cedille;o qe seande     cui no plas queste scrite.

Le bone se n'alegra     de queste rime drete,

E le rei, quando le aude,     stane dolente e triste.

3.

VNca per bona femena     saça, pura e cortese

Queste uerasie rime     ça no será represe;

Se le bone le 'scoltano,     quando l'aurá entese,

Laodará sençja falo,     qi le troua e fese.

4.

E lo tesauro d'India,     quanto c'a preste Çano,

Plui uaria una s[au]ia     sença menda et engano;

Cui tal trouar poesela     ogno çorno de l'ano,

Se a fin auro pesasela,     no nde auria dano.

5.

FOrmento et erba mena     no nase d'una semença,

Tute c'a nome ciuite     no son par de ualença;

Da l'una a l'autra femena     si e gran diserença,

Plui qe no e dal Tigris     a lo flume de Rença.

6.

L'encantator e sauio     qe lo dracone doma;

E qi trouase spino     qe d'ambro portase poma,

Quest'e uera parauola     et este dreta e soma,

Q'el uaria lo tesauro     de lo papa de Roma.